ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Απορώ αν υπάρχουν κι άλλοι που προβληματίζονται από την υπερέκθεση των συνανθρώπων μας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Προσωπικά απέχω από fb και instagram εδώ και 4 χρόνια (είμαι γυναίκα, στα 34). Μπαίνω το πρωί να δω ειδήσεις σε κάποια sites και βλέπω συνεχώς "νέα" σχετικά με διάφορες διασημότητες (ή όχι) και μου προκαλεί δυσφορία η αυτοπροβολή τους και το πόσο γρήγορα γίνεται είδηση η κάθε ασήμαντη προσωπική πληροφορία που αναρτούν. Συνήθως αφορά γυναίκες, αλλά και άντρες. Αν πήγαν Μύκονο, με ποιον, που έφαγαν, αν γδύθηκαν και μοίρασαν εγκεφαλικά και ούτω καθεξής. Όλοι εμφανίζονται σούπερ χαρούμενοι στις ανατήσεις τους και αυτό με κάνει να νιώθω άβολα γιατί δεν μπορεί να είναι ειλικρινές. Επίσης, έχω άντρες γνωστούς που "ψαρεύουν" γυναίκες από τα social και το instagram μου φαίνεται σαν λιγούρικο νυφοπάζαρο (έχει κι άλλα καλά μου λένε αλλά γι' αυτούς η βασική του λειτουργία είναι το μπανιστήρι). Ναι οι εποχές προχωρούν, αλλά αυτό συνεπάγεται τόσο διάθεση για αυτοπροβολή; Μας κάνει αυτό να νιώθουμε αποδοχή από τους άλλους, μας ανεβάζει, θέλουμε να πιστέψουν κάποιοι ότι είμαστε καλά; Στην τελευταία περίπτωση, αν δείχνεις ότι είσαι καλά μήπως αυτό σε βοηθάει όντως; Θα μπορούσε... Και γιατί πρέπει να ανακοινώνουμε online μεγάλες αλλαγές στη ζωή μας, ποιον αφορούν; Αυτοί που είναι πραγματικά κοντά μας, δεν θα το μάθουν ούτως ή άλλως και θα χαρούν με εμάς και μαζί με εμάς; Γιατί να ξαναβρίσκουμε συμμαθητές και ανθρώπους χαμένους από το παρελθόν και να μαθαίνουμε τα νέα τους; Δεν υπήρξε κάποιος λόγος που χαθήκαμε; Γιατί να μας πιάνει ανασφάλεια για το τι κάνει ο σύντροφός μας διαδικτυακά; Μήπως γιατί βαθιά μέσα μας ξέρουμε ότι όλοι μας μέσα από τα social ρέπει προς συμπεριφορές που είναι ρηχές και δίχως πολύ νόημα και μήπως τελικά όλα αυτά μας κάνουν περισσότερο ανασφαλείς με τους άλλους και με τον εαυτό μας;