ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
13.3.2022 | 20:10

Στα 24 μου κατάλαβα γιατί απεχθάνομαι τα Αγγλικά

Πάντα απέφευγα την εκμάθηση Αγγλικων... πράγμα που πλέον μου δημιουργεί τεράστια προβλήματα. Από την εύρεση δουλειάς σχετική με τις σπουδές μου, έως την αίτηση για μεταπτυχιακά. Εμπειρικά ότι γνωρίζω... Δεν έχω μπει ούτε καν στην διαδικασία να αποκτήσω lower, ούτε έχω παρακολουθήσει μαθήματα σε κέντρο ξένων γλωσσών... ποτε. Από τα 18 μου το αναβάλω, ξανά και ξανα. Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ της εκμάθησης τους πάντα μου δημιουργούσε έναν ανεξήγητο φόβο, και όχι η γλώσσα αυτή κάθε αυτή καθώς μπορώ να την χρησιμοποιήσω αποτελεσματικά έως έναν βαθμο. Σήμερα λοιπόν, εστίασα στο γιατί... γιατί αυτός ο φόβος; Γιατί επιτρέπω σε αυτή την αναβολή να κρατάει τα σχέδια και την ζωή μου πίσω; Και στα καλά καθουμενα... ανέσυρα μνήμες από την παιδική μου ηλικία οι οποίες εξηγούν τα παντα. Θυμήθηκα, περίπου στην τρίτη Δημοτικού, όταν ο δάσκαλος των Αγγλικών άρπαξε και έσπασε το πολύχρωμο στυλό μου στον τοίχο, επειδή τον ενοχλούσε ο ήχος από τα κουμπάκια που πατούσα για να αλλάξει η μύτη από το στυλό και άρα το χρωμα. Ως παιδί δεχόμουν συστηματικά βια και ψυχολογική κακοποίηση στο σπίτι για αυτό και δεν έδωσα έκταση, ούτε το ανέφερα σε κανεναν. Σήμερα πρέπει να είναι η πρώτη φορά που το θυμήθηκα από τοτε. Έπειτα, σε μερικές τάξεις αργότερα στο δημοτικό, είχαμε νέα δασκάλα Αγγλικών με την οποία τα πήγαινα πολύ κάλα και την συμπαθούσα από όσο θυμαμαι. Αυτό με είχε προδιαθέσει να προσπαθήσω, και φτάνοντας στο τέλος της χρονιάς είχα κάνει πολύ μεγάλη προοδο. Ωστόσο, λίγες μέρες πριν δώσουν τις βαθμολογίες στους γονείς μας, ένας συμμαθητής μου επιτέθηκε την ώρα του μαθήματος και σε αυτοάμυνα (!) του επιτέθηκα και εγω. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, να πάρει τους βαθμούς η μανά μου και να δει στα Αγγλικά 5. Τι άνθρωπος είναι αυτός που κάθεται και βάζει 5 σε παιδί Δημοτικού μετά από τόση προσπάθεια άπλα και μονό επειδή έκανε αυτοάμυνα σε bullying; Τέλος παντων. Σαφώς έχουν συμβεί χειρότερα και σοβαρότερα πράγματα στην ζωή μου αλλά και γενικότερα στον κόσμο, άλλα σήμερα ανακάλυψα την αιτία ΕΝΟΣ εξοσων με προβληματίζουν και ένιωσα την ανάγκη να το εκφράσω.
11
 
 
 
 
σχόλια

Μου θύμισε το περιστατικό με τον Χάρρυ Κλυνν στο Γάμος αλά Ελληνικά, όπου ο δυνάστης ο Κωνσταντίνου του σπάει τη φλογέρα… “του καημένου του παιδιού” που λέει η Καλογεροπούλου και την πετάει στην τουαλέτα για να τραβήξει αμέσως μετά το καζανάκι χαχα Ο Χάρρυ κάνει ένα επιφώνημα έκπληξης…Ααα! :o χαχα
Και βέβαια στην ίδια ταινία υπάρχει η απίστευτη σκηνή όπου ο Χάρρυ “παίρνει το μπάνιο του” τραγουδώντας Jodel- Jockel, κι ενώ ολόκληρη η οικογένεια συγκεντρώνεται απ’ έξω με ανυπομονησία.
Όταν κάποτε γύριζαν ταινίες…

''ο δάσκαλος των Αγγλικών άρπαξε και έσπασε το πολύχρωμο στυλό μου στον τοίχο,''

Μιλάμε για απίστευτο ψυχικό τραύμα.

Απορώ με τα ''προβλήματα'' που αντιμετωπίζει η νεολαία σήμερα. Ειλικρινά από το κακό στο χειρότερο.

Υπάρχουν και αυτοί οι σιχαμένοι καθηγητές, τι να κάνουμε; Πάντα υπάρχει ένας τέτοιος που θα τον θυμόμαστε δυστυχώς για πάντα. Πάντως, κι εγώ δε τα πήγαινα καλά στα αγγλικά, και δεν έφταιγαν οι καθηγητές. Το πήρα όμως το lower ως ενήλικας στο 2ο έτος του πανεπιστημίου. Όλα στο μυαλό είναι. Τελικά δεν ήταν και κάτι δύσκολο. Ξεπέρασε το φόβο σου και πιάστα από την αρχή. Είναι κρίμα να σε κρατάει πίσω εργασιακά ένα lower.

Κοίταξε, οκ και με τα ψυχολογικά τραύματα, με τις άσχημες μνήμες και εμπειρίες, αλλά από ένα σημείο και μετά νομίζω ότι καταντάει δικαιολογία και σίγουρα δείχνει έλλειψη δύναμης να συγχωρείς, ακόμη και τους δασκάλους, και να προχωράς παρακάτω. Και στο λέω εγώ που έχω φάει άπειρο bullying και από μαθητές και από καθηγητές σε γυμνάσιο και λύκειο, και δασκάλα με έχει μαλώσει άσχημα επειδή εξίσου αμύνθηκα σε bullying, άλλος δάσκαλος στο δημοτικό μου έλεγε ότι θα έπρεπε να ντρέπομαι για αυτά που γράφω, επειδή στη δευτέρα δημοτικού με σήκωσε στον πίνακα και δεν μπορούσα να γράψω ίσια (μεταξύ μας, ακόμη στραβά γράφω στον πίνακα) και έγραφα με "αυτό το χέρι", το αριστερό δηλαδή και μια μητέρα είχα που είχε εμμονή να μάθω Αγγλικά επειδή εκείνη δεν μπόρεσε να μάθει και φοβόταν μην πάθω το ίδιο και με μάλωνε υπερβολικά αν της έλεγα ότι έκανα έστω και ένα λάθος στις ασκήσεις και μου έλεγε από τον φόβο της ότι δεν μπορώ να μάθω αγγλικά και δεν θα πάρω το lower κτλ.

Λάθη είναι αυτά, των δασκάλων, των καθηγητών, των γονιών. Τι έπρεπε να πω δηλαδή; Να κουβαλάω μέχρι τα 23 όλα αυτά και να μισώ δασκάλους, καθηγητές και να φοβάμαι να ασχοληθώ με τα αντίστοιχα αντικείμενα ; Εε και καθηγήτρια έγινα και δασκάλα γίνομαι/είμαι και το proficiency πήρα στα 14.
Δεν μας φέρθηκαν ούτε θα μας φερθούν πάντα καλά οι άλλοι. Όλοι έχουμε αρνητικές εμπειρίες, δεν φταίνε όμως πάντα και σε κάθε περίπτωση οι άλλοι για ο,τι εμείς δεν καταφέρνουμε, δεν μπορούμε να κάνουμε, δεν μπορούμε να μάθουμε, αναβάλλουμε να κάνουμε ακόμη και για αυτά που δεν καταφέρνουμε να ξεπεράσουμε. Είναι και προσωπική ευθύνη. Δεν ευθύνονται όλα αυτά, κατά τη γνώμη μου, που δεν έμαθες αγγλικά. Είσαι 24 χρονών και αδυνατώ να κατανοήσω πώς σκέφτεσαι κατά αυτόν τον τρόπο, υποθέτω επειδή σε συμφέρει. Στην τελική είναι δική σου ευθύνη να ξεπεράσεις τους φόβους σου και τα όποια αρνητικά σου βιώματα.

Scroll to top icon