ψυχολογος + καναπές ΑΜΕΣΑ
Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
ψυχολογος + καναπές ΑΜΕΣΑ
Όσο καλοί και αν είναι κάποιοι άνθρωποι να θυμάσαι ότι γίνονται βαμπίρ για εσένα.Μπορει να καταλήξεις με κατάθλιψη. Κάποτε είχα μια φίλη η οποία είχε χωρίσει. Κάναμε πρακτική μαζί την ίδια περίοδο για κακή μου τύχη. Ενώ γενικότερα είχα αντοχές να ακούσω τα πρόβληματα του άλλου, επίσης η φίλη μου αυτή είχε πολλή πλάκα γενικά τα πηγαίναμε καλά. Κάθε μέρα με το χωρισμο είχε μούτρα, όταν φεύγαμε από την πρακτική πηγαίναμε σε ένα μαγαζί που ήταν κοντά και επί 5 με 6 ώρες κλαιγοταν. Αυτό επί ένα εξάμηνο. Κάπου προφανώς κούρασε και μου ρουφήξε την ενέργειά μου. Έπρεπε να της πω να το πάρει αλλιώς. Εγώ δε μίλαγα και κουβαλούσα το βάρος της έξτρα με τα δικά μου. Κάπου ώπα βρε παιδιά. Οι φίλοι είναι να σε ακούσουν αλλά μετά προσπαθήστε και εσείς να αλλάξετε θέμα.
Καμάρι μου, άλλαξε. Τα πάντα. Δεν είναι εύκολο αλλά είναι στο χέρι σου. Βγες με καινούργιους ανθρώπους κ αποστασιοποίηση συναισθήματα από αυτά που λέει η οικογένεια σου. Είτε που θα καταλάβεις ότι το πρόβλημα πηγάζει από μέσα σου κ μετά θα ασχοληθείς με αυτό, είτε που γνωρίζοντας άλλους ανθρώπους θα γελάσει ξανά το χειλάκια σου. Win win κατασταση
Σίγουρα ένας ψυχολόγος θα ήταν πιο κατάλληλος απο μένα να σχολιάσει, παρ'όλα αυτά θα επιμείνω σε μία φράση σου ¨Έχω μαθει να βλέπω μονο το ασχημο"
Λοιπόν βάλε το στόχο απο δω και σήμερα να βλέπεις το θετικό και το όμορφο. Εκπαιδεύσου σε αυτό, κάθε μέρα και κάθε στιγμή. Όλα είναι και καλά και κακά, προτίμησε να βλέπεις το καλό.
Κι όσο για τις φίλες σου απο την στιγμή που εσύ η ίδια δεν τις αισθάνεσαι φίλες πως περιμένεις να σε συμπονέσουν και να σου συμπαρασταθούν ;
Δεν αναφέρεις αν ασχολείσαι με κάτι κλπ , εγώ θα σου πρότεινα να βρεις καινούριες ασχολίες, να φύγεις μακριά απο οικογένεια και φίλους, μετακόμιση ίσως σε άλλη πόλη, νέα δουλειά κλπ και η οποία θα είναι και η τέλεια δικαιολογία για να μην λένε ότι τους αποφεύγεις εφόσον μετακομίσεις. Αν περιμένεις παθητικά δεν αλλάζει κάτι, εσύ πρέπει να το αλλάξεις.
γλυκό μου κορίτσι... απόλυτα σε καταλαβαίνω απόλυτα.. Δεν θα σου πω ότι η ζωή είναι ωραία και πως τώρα που σε διάβασα και θα με διαβάσεις κάποιοι δεν κατάφεραν να ξυπνήσουν και κάποιοι άλλοι υποφέρουν κλπ κλπ., γιατί δεν θα σε βοηθήσει η απάντηση μου.
Θα σου πρότεινα μόνο να προσπαθήσεις να αλλάξεις όσο μπορείς τον τρόπο σκέψης σου, και αν δεν τα καταφέρεις ή κάνεις πισωγυρίσματα να ζητήσεις βοήθεια απο κάποιον ειδικό ή απο κάποιο πολύ δικό σου 'έμπιστο πρόσωπο. Είμαι 47χρ πέρασα αυτό το στάδιο απομόνωσης που βιώνεις για άπειρα χρόνια κ δειλά δειλά το προσπάθησα κι εγώ και κατάφερα να με αγαπήσω και να μην χάνω στιγμές απο την καθημερινότητα μου.. κάνε μια προσπάθεια, δεν χάνεις κάτι αλήθεια..