ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Στο μηδέν. Στη γέφυρα πάνω να αναρωτιέσαι τι σε κρατάει. Όλα κομμάτια... Ένα βήμα στο πλάι, το πρώτο βήμα λεύτερος. Η γέννηση. Στο άσπρο, στο άδειο από την αρχή. Με πόνο, με πείσμα, με το τίποτα. με μισό καπάκι από την προηγούμενη ζωή, 43 χρόνια χώρεσαν σε ΄να σπιρτόκουτο. Που τώρα; Μακριά.... εκεί που δεν πονάει τόσο. Δεν θα'ναι όμορφα, γυαλιά σπασμένα σπαρμένος ο δρόμος και οι πατούσες ματώνουν. Μόλις γεννήθηκα. Δεν ξέρω τίποτα δεν κουβαλάω τίποτα. Θα ψάξω να βρω... Μπορεί να βρω κάπου ένα χαμόγελο...