ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αυτό διαβάζω ,αυτό μου λένε όλοι... Πως συγχωρείς κάποιον που δεν έχει ζητήσει ποτέ συγνώμη? Έχω παράπονα από τους γονείς μου , όχι για χρήματα πάντα έδιναν όσα είχαν αλλά για την ψύχολογική υποστήριξη που δεν είχα ποτέ ή μάλλον για τον ψυχολογικό πόλεμο που μου έκαναν κάθε φορά που ήθελα να κάνω κάτι διαφορετικό. Έτσι μεγαλώνοντας με τον φόβο να μην δοκιμάσω κάτι για να μην αποτύχω έμεινα στάσιμη και ενώ ξέρω τι συμβαίνει και προσπαθώ να κάνω μια νέα αρχή ακόμα και στα 21 μου τους βρίσκω μπροστά μου να με φοβίζουν με ''αν δεν πάει καλα'' και ''αν δεν παρεις το πτυχίο τόσα λεφτά χαμένα'' κλπ. Άρα σίγουρα δεν είναι συζητήσιμοι γιατί δεν θέλουν και επίσης δεν έχουν ζητήσει συγνώμη αφου δεν ξέρουν το λάθος τους. Επομένως τι να συγχωρήσω και πως να προχωρήσω?