ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τούτες τις μέρες είναι πολλά τα πράγματα κι οι καταστάσεις της παλιάς μας κανονικότητας,που μας λείπουν αφόρητα.Μεταξύ άλλων, όσο οι συναυλιακοί χώροι μένουν κλειστοί και τα όργανα των καλλιτεχνών στις θήκες τους, τόσο μου δημιουργείται η ανάγκη να αναπολήσω τις καλύτερες μέρες. Κάπως έτσι φθάνουμε στο Σεπτέμβρη του 2018. Τυχαία, βρίσκω 2 εισιτήρια για τον Σωκράτη Μάλαμα,που τραγουδά μαζί με τον Θανάση Παπακωνσταντίνου, τον οποίο εγώ τότε δεν γνώριζα. Φθάνω, λοιπόν, με μια φίλη στην Τεχνόπολη, όπου όλοι οι συναυλιακοί έχουμε μπόλικες αναμνήσεις "κάβα" γι' αυτούς τους δύσκολους καιρούς και αμέσως νιώθω τον ενθουσιασμό του πλήθους. Μπίρες και τσίπουρα στον αέρα και πολύς κόκκινος καπνός, Αλλά, κυρίως, υπάρχει παντού μια ελευθερία, που δε γίνεται να μη νιώσεις σε μια τέτοια συναυλία. Να ακούς το Θανάση να λέει το "άιντε μες της γης" και να περιμένεις το θεό Διόνυσο να κατέβει απ' την Ανδρομέδα. Γι' αυτά τα βράδια ζούμε, λοιπόν. Γι΄αυτό οι καλλιτέχνες παίζουν τεράστιο ρόλο και κανείς δεν πρέπει να τους βάζει σε δεύτερη μοίρα. Αυτά σκέφτομαι την τρίτη μέρα της δεύτερης καραντίνας. Να τραγουδάμε αγκαλιά, ελεύθεροι και να μηδενίζουμε κάθε απόσταση. Μέχρι τότε "όσες κι αν χτίζουν φυλακές κι αν ο κλοιός στενεύει, ο νους μας ειναι αληταριό, που όλο θα δραπετεύει". Keep safe!