ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Παει αρκετος καιρος που χωρισα..ξενοικιασα το σπιτι που μεναμε μαζι..μενω στο πατρικο μου με τους γονεις μου..εμεινα και απο δουλεια..εχω κτηματα ευτυχως και τα συντηρω βγαζοντας κατι λιγα,ισα ισα για τα εξοδα μου.Ντρεπομαι να ζηταω απο τους ηλικιωμενους γονεις μου και τωρα που υπαρχει απαγορευτικο καθομαι σπιτι και παιζω call of duty..Αρκετων ιουνιων στην ηλικια,ντρεπομαι γι αυτο..Φιλοι δεν υπαρχουν και αυτοι οι λιγοι που υπαρχουν εχουν οικογενεια και οπως καταλαβαινετε,εχουν κι αυτοι τα δικα τους..Δεν με νοιαζουν ολα αυτα,με νοιαζει οτι γυριζω σπιτι και δεν εχω εναν ανθρωπο να αγκαλιασω,να μιλησω,να μου πει πως πηγε η μερα του και τι αντιμετωπισε στη δουλεια του,να μου πει οτι του ελειψα,τα νεα του..Η μοναξια ειναι χειροτερη απο καθε αρρωστεια..Μου λειπει μια αγκαλια ρε παιδια...μια αγκαλια μου φτανει να σηκωσω το βουνο και να το παω απεναντι..Ξερω οτι δεν ειμαι μονος,ολοι περναμε τωρα απο το ιδιο τουνελ.Υπομονη..?αυτη η λεξη εχει καταντησει πλεον καραμελα..Καταραμενε κορονοιε...!!