Όλοι σε ένα βαθμό κοιτάμε την παρτη μας..δεν εννοώ να σε εκμεταλλεύεται ξεκάθαρα ο άλλος, αλλά ακόμα και η ανάγκη για φιλία είναι για προσωπική ικανοποίηση. Απο το να σηκωθείς για να πάρεις το τρένο να πας στη σχολή μέχρι και το να χασμουρηθείς εξυπηρετεί κάποιο προσωπικό σκοπό, να εξασφαλιστείς μελλοντικά και να πάρει αέρα ο εγκέφαλός σου..Μέχρι ένα σημείο είναι λογικό να μην είμαστε η πρώτη έννοια των φίλων μας (αλήθεια σκέφτεσαι το βράδυ τα δικά σου προβλήματα με ανησυχία η των φίλων σου μόνο?).
28.3.2018 | 02:34
Τα φαινόμενα απατούν...
Όσο και να θέλω να λέω και να διατυμπανίζω οτι είμαι ''σκληρή''και κυρίως αναίσθητη,άλλο τόσο δεν είμαι.Παρόλο που φαίνομαι τόσο σκληρή, ξινή και απλησίαστη, άλλο τόσο μέσα μου είμαι αλοιφή...Όσο και να προσπαθώ να συμφιλιωθώ με την ιδέα οτι όλοι (κι αν όχι, οι περισσότεροι) κοιτάνε το συμφέρον τους, άλλο τόσο κάθε φορά που το διαπιστώνω, στενοχωριέμαι...πολύ.Και στο τέλος πάντα καταλήγω να χαλιέμαι, εξίσου πολύ. Μήπως τελικά η άμυνά μου να μην πληγωθώ είναι αυτή που στο τέλος με πληγώνει;
4
