ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η ζωή με τα περίεργα μονοπάτια, τα δύσκολα, τα αδιάβατα, τα απρόσμενα. Μονοπάτια που σε κυνηγάνε ακόμα και μετά το πέρασμα χρόνων. Αλήθεια, γίνεται ποτέ να τα ξεχάσεις; Έτσι και το δικό μας μονοπάτι, πρώτε μου έρωτα, καλοκαιρινέ, είναι περασμένο αλλά ποιος το ξεχνάει; Όχι, δεν είπα σε κανέναν τι σκεφτόμουν όλη μέρα. Δεν είπα σε κανέναν ότι ήξερα ότι αυτή η μέρα για τους λίγους σου ήταν χαρούμενη,μα για τους πολλούς αδιάφορη. Προτίμησα να ταχθώ με τους αδιάφορους παρά να χαρώ μαζί σου. Πέρασαν πολλά χρόνια έτσι; Πέρασαν κι άλλοι έρωτες, κι άλλες χαρές και τρέλες. Φοβάμαι πως θα σου πω όμως ότι πέρασα και δύσκολα , όχι για μια δική σου τυχόν απώλεια από τη ζωή μου, αλλά για δικούς μου λόγους βαθύτερους και σκοτεινούς. Πέρασα και προσπέρασα, όπως θρασύτατα έλεγες. Κι όμως θυμήθηκα τη μέρα. Θυμήθηκα το παρελθόν, τα παιδιαρίσματα, τα παιχνίδια, τους τσακωμούς, τα νάζια. Θυμήθηκα και εσένα, θυμήθηκα και εμένα. Και έπειτα θυμήθηκα ότι πλέον είμαι άγνωστη. Όμως η αλήθεια είναι πως όλη μέρα ευχόμουν κάθε ευτυχία για την υπόλοιπη ζωή σου. Κάθε ευτυχία σε όλους τους χωριστούς μας δρόμους. Κάθε ευτυχία στις ξεχωριστές μας ζωές. Κάποια στιγμή ,πιθανότατα, θα ξεχάσω τη μέρα αυτή. Σίγουρα ,πάντως, οι ευχές μου θα μείνουν ανεξίτηλες στο χρόνο. Κάθε χαρά στο διάβα σου, από καρδιάς.