Μακριά! Μακριάαααα!! ΜΑΚΡΙΑΑΑΑ!!! Με τους γονείς μας πρέπει να είμαστε μακριά και με τους υπόλοιπους συγγενείς ακόμα πιο μακριά! Δηλαδή πόσες φορές πρέπει να το γράψει κανείς; Πόσες ιστορίες πρέπει να διηγηθούμε εδώ μέσα μέχρι να το καταλάβουν μερικοί; Δεν έχετε προσωπική εμπειρία; Δεν έχετε φίλες, αδερφές που έχουν δεινοπαθήσει; Η μάνα σας δε σας έχει πει για τη δικιά της πεθερά; Δεν έχετε ακούσει ποτέ για «νύφες και πεθερές»? Μέχρι και ολόκληρο σίριαλ έχει γίνει!!! Έλεος ρε παιδιά! ΕΛΕΟΣ! «Θα μείνω κοντά στην πεθερά μου για να με βοηθάει με το μωρό!» λέει η άλλη... Να μείνεις αλλά όταν θα έχετε γίνει μαλλιά κουβάρια να θυμάσαι ότι σε είχα προειδοποιήσει! Όταν μεγαλώνουμε, πρέπει να γινόμαστε ανεξάρτητοι και υπεύθυνοι άνθρωποι. Μέρος αυτής της διαδικασίας είναι και το να ζούμε ανεξάρτητα και σε μια απόσταση από τους γονείς που μπορεί και άθελά τους ακόμα, να ανακατευτούν στο ζευγάρι, αν βρίσκονται πολύ κοντά. Λέγεται υπευθυνότητα, ωρίμανση, απογαλακτισμός! Δεν είμαστε βυζανιάρικα μωράκια να χρειαζόμαστε τη μανούλα πάνω από το κεφάλι μας κάθε πρωί. Βγαίνει η άλλη, ολόκληρη μουλάρα 40 χρόνων στο μπαλκόνι και γκαρίζει «Μαμαααα! Έλα να κρατήσεις το μικρό!» Έλεος! Μανάδες να σου πετύχουν... Είμαι πολύ υπερήφανη για τη μάνα μου που έφυγε από το πατρικό της 20 χρόνων και τώρα όποτε τους επισκέπτεται διαπιστώνει ότι δε θα μπορούσε να είχε κάνει καλύτερη επιλογή μιας και έχουν γίνει όλοι μαλλιά κουβάρια μεταξύ τους. Είμαι πολύ υπερήφανη που έχω κάνει κι εγώ το ίδιο. Είμαι πολύ χαρούμενη που τόσο η μάνα μου με τη μάνα της, όσο κι εγώ με τη μάνα μου αλλά και με τη γιαγιά μου έχουμε τόση ανιδιοτελή αγάπη η μια για την άλλη χωρίς να τις βλέπω ως Baby sitter, ή γυναίκες για όλες τις δουλειές, ούτε εκείνες να με αγγαρεύουν για θελήματα. Σεβασμός.
11.4.2020 | 15:06
Τα λεφτά
Hey ,εγώ ξανά.. Όπως και στην προηγούμενη ιστορία με το ίδιο τίτλο το πρόβλημα μου είναι οι γονείς μου... Αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι υπάρχουν άνθρωποι με διαφορετικές αντιλήψεις.. τι πρόβλημα αυτήν την φορά είναι ότι δεν έχω πολύ στενές επαφές με τα ξαδέρφια μου και την γιαγιά μου, τα οποία ξαδέρφια μου είναι μεγαλύτερα, 8-12 χρονια και έχουν τις ζωές τους.. έστειλα στον ξάδερφο μου συγχαρητήρια για τον αρραβώνα του και δεν μου απάντησε ποτέ, στέλνει μήνυμα στον αδερφό μου μόνο για να ζητήσέι χαρές, όσο για την ξαδέρφη μου ίδια αν όχι χειρότερη, στέλνει κάθε μέρα μήνυμα στην αδερφή μου για να βοηθήσει την κόρη της με τά μαθήματα κάτι κούκλες ώρες (8 το βραδυ) και έχει την απαίτηση να απαντήσει, ευχαριστώ δεν είπε ποτέ κανένας... Όσο για την γιαγιά μου ας μην τι συζητήσουμε, ανάθεμα και αν μπορεί να με ξεχωρίσει από την αδερφή μου, την είδα το καλοκαίρι μετά από 3-4 χρόνια και ήταν άβολο, δεν μιλάμε καθόλου, ούτε μια φορά δεν με έχει πάρει για τα γενέθλια μου... ανάθεμα και αν θυμάται της κόρης της πόσο μάλλον τα δικά μου.. Τέλος πάντων και αυτή είναι μεγάλη γυναίκα,έχει πολλά παιδιά, ακομα περισσότερα εγγόνια δεν περιμένω κάτι... Αλλά δεν μπορώ τους γονείς μου οι οποίοι θεωρούν ότι εγώ θα πρέπει να κρατάω επαφή γιατί είναι οικογένεια, είναι το αίμα μας, άμα δεν σέβεσαι αυτούς δεν σέβεσαι τους ίδιους σου τους γονείς... Και αυτό στο οποίο κατέληξαν ειναιβοτι φταίει το γεγονός ότι σπουδάζω... Από τότε λέει που έφυγα από την Αθήνα άλλαξα, δεν σέβομαι κανέναν και τίποτα. Και όλα αυτά μου τα λένε οι ίδιοι άνθρωποι που γύρισαν και μου είπαν για έναν γάμο που είχαμε να πάμε καιβεγω ήθελα να βάλω μια μίνι πλισε φούστα ότι δεν θα τους ντροπιασω εγώ που ντύνομαι σαν τον καρναβαλο, ενω ολες οιβαλλες θα πανε περιορισμένες.Έγιναν και αλλά πολλά.. πολλές προσβολές, συγκρίσεις αλλά αν αρχισω δεν θα τελειώσω ποτε. Πλέον απλά κάνω υπομονή και θέλω να γυρίσω σπίτι μου... Έχουν απόλυτο δίκιο όσοι λένε από μακριά και αγαπημένοι...
5
![1Ο+1 εξαιρετικά αναγνώσματα για το τέλος της εβδομάδας [08.11.24]](/sites/default/files/styles/square_mini/public/articles/2024-11-08/__LiFO_10%2B1_Previews4%20%281%29.jpg?h=748d7e9c&itok=zdgEe7VA)
