ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

τελικα τι λες, θα γινει κατι; ολα αυτα που μου ειχες πει..ολα αυτα που λεγαμε μερικους μηνες πριν, ψιλοαστεια, ψιλοσοβαρα, υποθετικα για πλακα αλλα παντα κοιταζομασταν και ξεραμε και οι δυο..ή τουλαχιστον ετσι νομιζα, οτι το ξεραμε και οι δυο, οτι δεν ηταν κουφια λογια και δεν καναμε τιποτα γιατι ξεραμε οτι θα ηταν λαθος, οτι τα πραγματα ειναι πιο απλα ετσι,και γιατι απλα..δεν ξεραμε στα σιγουρα. δεν ήμουν ποτε σιγουρη αν το εννοουσες ή οχι. και αυτα που ελεγες,..στ αστεια;..ηταν ενα ονειρο που δεν τολμουσα καν να φανταστω οτι μπορω να ονειρευτω..κι ενιωθε τοσο σωστο και λαθος μαζι..και εκεινη τη στιγμη δεν τολμησα..και αποφασισα οτι καλυτερα να μην γινει τιποτα, και σε αφησα. και...εσυ εφυγες απο αυτο το επικινδυνο μονοπατακι, αν περπατησαμε δηλαδη οντως μαζι εκει ή εγω απλα ονειρευομουν, και εγω...αποφασισα το παρατησω κι εγω, αλλα εχω μεινει με δυο αποριες: ενα. τα εννοουσες ποτε; γιατι μετα ειπες αλλα ντι αλλων και ειμαι μπερδεμενη αφανταστα. δυο. ..υπαρχει ακομα ελπιδα; εστω λιγη; εστω για λιγο; ξερεις λενε οτι τα μεγαλυτερα απωθημενα δεν ειναι αυτα που δεν γευτηκες ποτε, αλλα αυτα που ισα δοκιμασες (ή κατι τετοιο) ε λοιπον, οσο κι αν το ξεχναω οταν ειμαστε μαζι ή μιλαμε...θα μου μεινεις το μεγαλο απωθημενο. τελος παντων. δεν θελω τιποτα, μονο την ευτυχια σου, το ξερεις παρα πολυ καλα αυτο. αλλα ευχομαι να ηξερα τι στο καλο σκεφτοσουν αγορι μου ...σ αγαπαω.