27.8.2016 | 01:45
τελος...
Θελει να ειμαστε παλι μαζι. Νοσταλγω την εποχη εκεινη, αλλα δεν μπορω να συγχωρησω οτι εκανε. Και εκανε πολλα. Απο τη μερια μου τιποτα δεν μπορει να ειναι οπως πριν. Και δεν δινω αλλη ευκαιρια, γιατι ειχα ξαναδωσει και τωρα πια δεν πιστευω τιποτα απο οτι λεει. Εχει χαθει η εμπιστοσυνη. Μεσα μου ποναω ομως. Και ας δινω την εντυπωση οτι προχωραω μπροστα. Δεν πρεπει να γυρισω πισω. Απλα οι ανανησεις...οι καλες στιγμες που ζησαμε, τις θυμαμαι και μου λειπουν. Αδιαφορω, αλλα δεν ξερει οτι κλαιω.
