17.7.2016 | 23:33
Θα με ακουσεις..
Όταν σε είδα περσυ, σκέφτηκα, επιτέλους θα τα βρούμε, θα διατηρήσουμε μία πολιτισμένη και αξιοπρεπή σχέση, θα διατηρήσουμε; Θα φτιάξουμε; θα διορθώσουμε; κάτι τέτοιο..θα αφηναμε τις οποίες μαλακιες στον παρελθόν αλλά θα κρατούσαμε μιαν αξιοπρέπεια.Θεωρουσα ότι κάπως ετσι θα εξισορροπουσαμε την κατάσταση, θεωρουσα ότι..θα βρίσκαμε δικαιολογίες για τους εαυτούς μας χωρίς καμία χειριστικη και μαλακισμενη αντίδραση και από τους δύο μας..Δεν συγχωρώ τον εαυτό μου που ενεδωσα σ όλο αυτό. με συγχωρώ μόνο κάτι μικρές στιγμές σαν αυτή εδώ που λέω ήσουν θλιμμένη Α. ήσουν θλιμμένη!! Γιατί παρασκεφτοσουν Α, σαν μικρό κορίτσι, σαν να ζεις σε μία ουτοπία, γιατί διψαγες Α. να βλέπεις τα πάντα καλοπροαίρετα, να μην πονηρευοσουν..να πιστεύεις στους άλλους στις προθέσεις τους.. ηλπιζες να σκέφτονται και οι άλλοι σαν εσένα..με αγαθοσινη και βλακεία πασπαλισμενη με χρυσόσκονη..Γιατί μικρή μας Α, δεν άντεχες αυτό που έβλεπες δεν άντεχες! Ήθελε να μην βλέπεις άλλο σκοτάδι έψαχνες για φως!Λυπαμαι για όλα. Λυπαμαι. Δεν ήθελα να κατέληγες έτσι, δεν ήθελα..δεν ήθελα!Ο εαυτος Μου.