ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σπουδάζω εκτός της πόλης που μεγάλωσα.Οι δικοί μου δεν είναι ιδιαίτερα άνετοι οικονομικά,και ποίος είναι άλλωστε τελευταία...Παρ'όλα αυτά,δαπανούν για μένα περίπου 500 ευρώ το μήνα.Με τη σειρά μου,βγαίνω ελάχιστα ως καθόλου,προσπαθώ να ψωνίζω μόνο τα απαραίτητα και να μην σπαταλάω χρήματα σε ρούχα ή ακριβές εξόδους....Κάποιος,βέβαια,θα παρακαλούσε για ένα μισθό των 500 ευρώ...Όμως,πες με αχάριστη αν θες,αλλά δεν μου αρέσει η κατάσταση στην οποία ζω.Γιατί στην πραγματικότητα,επιβιώνω-δεν ζω.Επιθυμώ να αγοράσω βιβλία,δίσκους,να μπορώ να πηγαίνω κινηματογράφο,θέατρο...Να μπορώ να ταξιδεύω που και που χωρίς να πρέπει να λιμοκτονώ τρεις βδομάδες πριν για να περάσω 5 μέρες σ'ένα φιλικό σπίτι με budget 10 ευρώ τη μέρα...Θα μπορούσες να με πεις και αχάριστη,αλλά αυτό δεν είναι όσα ονειρεύτηκα.Εμείς που γεννηθήκαμε τέλη 80s αρχές των 90s,μεγαλώσαμε με όνειρα και προσδοκίες...Στόχος ήταν πάντα τα πτυχία,οι σπουδές,είχαμε το πιάνο τα αγγλικά μας,τα γαλλικά ή γερμανικά,πηγαίναμε κολυμβητήριο,kick boxing,ζωγραφική,χορό,υπολογιστές...Και όλα αυτά για ένα μέλλον με καλύτερες προδιαγραφές.Και επειδή είχαμε το περιθώριο της ελεύθερης σκέψης,κάποτε απαξιώσαμε όλα αυτά που μας προσέφερε η περίοδος των "παχουλών" αγελάδων.Και θελήσαμε να ανοίξουμε δικούς μας δρόμους.Και μια μέρα μας χτίσαν τείχη.Δες τώρα που καταλήξαμε...Είμαι 20 χρονών και αισθάνομαι αχάριστη που επιθυμώ να αγοράσω ένα ακριβό βιβλίο ή ένα ακριβό δίσκο...ΕΠΙΘΥΜΩ ΝΑ ΖΩ ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΝΩ.Και γι'αυτό δεν μπορείς να με πεις υπερβολική...Γ.Χ.