ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κοντεύει η μέρα των γενεθλίων μου. Σκέφτομαι ότι τόσα χρόνια πάντα ήσουν μακρυά μου τέτοια μέρα,εκτός από μια. Που είχα ανείπωτη χαρά που τα περνούσαμε μαζί. Πάντα ήμουν ένα βήμα πίσω,παρακαλουσα για λίγη προσοχή. Και τελικά, εκεί που νόμιζα ότι τα είχα όλα, με άφησες μετά από τόσα χρόνια. Νομίζω ότι είμαι καλά,βλέποντας πίσω και βλέποντας πόσα δεν μου έδινες. Βλέπω και τα δικά μου λάθη..την πίεση,τις ανασφάλειες. Δε βγάζω την ουρά μου απ'έξω αλλά πήγαζαν όλα από την άρνηση να μου εκφράσεις όσα ένιωθες. Τώρα λοιπόν είμαστε χώρια. Και δεν ξέρω τι μου λείπει από σένα και ξυπνάω με την σκέψη σου. Η συνήθεια, οι συζητήσεις μας..μαζί σου ένιωθα μια μόνιμη ανασφάλεια,ένα μόνιμο άγχος να αποδείξω ότι όλα είναι καλά, να είμαι η καλύτερη.Να πεις επιτέλους ότι με αγαπάς Δεν μου το είπες ποτέ μέσα στα 3 χρονια.Αυτό δε μου λείπει. Δεν μου λείπει ένας άνθρωπος που δεν ξέρω αν με αγαπάει. Αν είναι ευτυχισμένος. Αυτά τα "μιλάνε οι πράξεις" τελικά δεν ισχύουν.Μοας και νόμιζα ότι οι πράξεις έλεγαν πολλά άλλα εσύ τελικά με χώρισες. Δεν πρέπει να μου λείπεις. Το φέρσιμο σου δε μου λείπει. Η έλλειψη σεβασμού στο πρόσωπο μου μετά από τόσα χρόνια. Αλλά σε σκέφτομαι. Θα μου περάσει.