ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειχα σχεση 12 χρονων. Και ενα απωθημενο μου που διαιωνιζοταν περιπου 9 χρονια. Ειχε σχεσεις αρκετες και ημουν το απωθημενο.Κοινως ενα μπαχαλο. Οποιος εχει βρεθει στην κατασταση,ξερει. Ειχα φτασει στο σημειο να μην φερομαι ομορφα στην σχεση μου. Πολυ απλα γιατι σκεφτομουν το απωθημενο και τα "αν" που ηταν στο μυαλο καθε μερα. Με πιεσε πολυ να χωρισω και οποτε πηγαινα να κανω το μπαμ,κατι παντα με σταματουσε και δεν χωριζα. Δεν ξερω τι ηταν αυτο,που ηταν μεγαλυτερο απο το να ζησω με το απωθημενο μου. Ειχα την ευκαιρια και ενω παντα υπηρχε εκει,ποτε δεν πηγαινα εγω τελικα. Την εποχη που με πιεσε τρομερα να χωρισω, ηταν και η εποχη που τα ειχα σκατωσει ολα. Νευρα θυμος αγχος ολα στα κοκκινα. Να μην τα πολυλογω, ποιο ηταν το αποτελεσμα. Εχω χωρισει τωρα 3 μηνες ομως στο απωθημενο δεν πηγα. Δεν πηγα και δεν θα παω. Παρολο που καθε μερα σχεδον το σκεφτομαι. Δεν ξερω τι ηταν αυτο τελικα που μου εσπασε.Ο τροπος που με πιεσε και το πως το εκανε; Ο χειρισμος του; Καποιο δικο μου σκαλωμα; Δεν ξερω και δεν θα μπω στη φαση να το πολυψαξω. Τωρα περναω ηρεμη φαση θελω να ηρεμησω και αν εμπαινα ξανα σε σχεση τοσο γρηγορα θα ηταν τελειωμενο.Εχω στην πλατη μου 12 χρονια. Δεν ξερω πως καποιοι μετα απο μακροχρονιες σχεσεις πανε κατευθειαν αλλου. Με πιανει υστερια αν σκεφτω οτι τωρα θα ξανα εκανα σχεση.Θελω το κρεβατι μου κενο,να μην δινω λογαριασμο,να εχω την ευθυνη του εαυτου μου και μονο.Θελω τον εαυτο μου μονο του.Χωρις τα που ησουν,αργησες,γιατι αυτο γιατι εκεινο κτλ κτλ κτλ. Και καπως ετσι τελειωνει και η ιστορια του απωθημενου.