Το πιστεύεις ότι είμαι 17 χρόνων και από τα 13 μου αραιά και που σκέφτομαι και τον θάνατο και γενικά όλα ίσα έγραψες ;;;ειλικρινά σε καταλαβαίνω απόλυτα υπάρχουν μέρες που δεν μπορώ να το βγάλω από το μυαλό μου και κυρίως τα βράδια που ξαπλώνω έχω κλάψει κιόλας για αυτό το θέμα δεν το έχω πει στους γονείς μου σε κανέναν δεν το έχω πει παρά μόνο στο αγόρι μου και μέχρι τώρα έχει δείξει μεγάλη κατανόηση....πραγματικά δε φαντάζεσαι τι ανακούφιση νιώθω τώρα που διάβασα αυτό..
27.3.2016 | 20:08
Θάνατος
Ειμαι 30 στα 31, υγιής (έτσι ννομιζω δηλ.) και τελευταίες αρκετές ημέρες σκέφτομαι τον θάνατο, ότι μια μέρα δεν θα υπάρχω, οτι δε θα μπορώ να σκέφτομαι, ότι η ζωή είναι μικρή και ότι δεν έχει νόημα να ζουμε και να είμαστε χαρούμενοι. Ειχα αυτες τις σκέψεις παλαιότερα αραιά και που (μια ή λίγες φορες το χρόνο) αλλά τις τελευταίες μέρες, μετά από 3-4 κρίσεις άγχους που αισθανόμουν ενα μαύρισμα ατην καρδιά όταν σκέφτομουν το θέμα, το σκεφτομαι συνέχεια και δε μπορώ να χαρώ τίποτα. (Οε δικοί μου μου ζήτησαν να αλλάξω σπίτι, οπότε σαν προσωπικοτητα με έντονα ψυχαναγκαστικα συμπτώματα ισως αυτό να λειτουργεί σαν μηχανισμός άμυνας, έτσι ώστε να μην γινω κύριος του εαυτού μου; Λέω μήπως)
1
