ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Απουσία χρωμάτων στην γραμμή της ζωής.Στο τέλος... οι νεκροί περπατάνε πάνω σε ουράνιο τόξο.Ουρλιάζουν να σπάσει η βουβαμάρα, να αφήσουν σημάδι πάνω στα χρώματα, γέμισαν χώματα τις στιγμέςπόσο τις θεςνα τις ζήσεις, να τις στολίσειςεμένα θα παραμερίσειςεγώ κρατώ την παγωνιά αντίβαρο~στην δική τους εσχατιάμη με στολίσειςάσε με μόνο, στη μοναξιά μου~μη γυρίσειςτο χρώμα μου ειν το γκριμέσ την δική μου φυλακήγράφω στίχους να θυμάμαιχρώματα έχασα,πόσο λυπάμαι,φοβάμαι το φως αιώνιος φρουρός~δίπλα σου θα μαινα σ' αγαπώ στην σιωπήδική μου η ντροπήδικό μου το μαράζι πονάει το χαλάζι~πυρ και μανίαμη με ξυπνάς,αυτό είναι βίαστον ήλιο παγώνω και χαμογελώ,τον Θάνατο καρτερώνα εξαφανιστώκανείς να μην θυμάται πιατο αντίβαρο στην εσχατιά.