ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θέλω φίλους...Δεν αντέχω άλλο.Βλέπω τόσο κόσμο να περνάει όμορφα με παρέες και συντρόφους και με πιάνει μια θλίψη.'Οπως οι 'δίπλα'. που έχουν γιορτή και εχει μαζευτεί κόσμος και κάθονται στη βεράντα με φαγητά, ποτά, μουσική, γελάνε και διασκεδάζουν και εγώ κάθομαι στο σαλόνι μου και κλαίω...Απλά δε μπορώ άλλο.Πόσο ακόμα να αντέξω;Πάει πολύς καιρός που έχω να βγω και να περάσω όμορφα...Δε μπορώ άλλη μοναξιά.Πόσο καιρό έχω πετάξει στα σκουπίδια;Τι έχω κάνει, γαμώτο, και τα τραβάω όλα αυτά;Τι κατάντια είναι αυτή...Και να πεις οτι είμαι κακός άνθρωπος και ενοχλώ τους άλλους, τους προκαλώ απέχθεια και αδιαφοριά, να το καταλάβω. Αλλά δεν έχω κάνει κακό σε κανένα. Ούτε ενοχλώ, ούτε τίποτα. Και έιμαι ευχάριστος χαρακτήρας, πιστεύω. Και μπορώ να κάνω τον άλλο να περνάει καλά... Κάποτε που είχα παρέες δεν είχε παράπονο κανείς απο 'μένα. ίσα ίσα, περνούσαμε όμορφα. Αλλά οι παρέες εκείνες δεν άντεξαν. Πέρασε ο καιρός, αλλά άλλα άτομα δε μπήκαν στη ζωή μου. Και πλέον έχω βαλτώσει...Καλά, δε συζητώ καν για τον ερωτικό τομέα... Ξέρω πως αν δεν έχεις κύκλο γνωριμιών, δύσκολα κάνεις κάτι...Για αυτό και δε ζητώ σύντροφο, αν είναι να έρθει (δεν) θα έρθει...[Να, τώρα που σας γράφω, δύο κοπέλες απο απέναντι βγαίνουν και πάνε -προφανώς- για ποτό, είναι ντυμένες 'καλά' οπότε καταλαβαίνετε... Πόσο θα' θελα να ήμουν μαζί τους, να βγαίναμε και να διασκεδάζαμε.-Μακάρι να μη τις έβλεπα, γιατί κάτι τέτοια, μου θυμίζουν τη κατάστασή μου, το πως δεν έχω κανένα και με τσακίζουν ψυχολογικά...-]...Αχ και πάλι αχ...