ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

...να έρθει η άνοιξη, να ανοίξει ο ουρανός και ο ήλιος να είναι παρών κάθε ημέρα. Να γλυκάνει λίγο το κρύο, να μπορώ να φοράω μόνο τη ζακέτα μου,δίχως αυτά τα γελοία φουσκωτά μπουφάν -όντας κρυουλιάρα.Να παίρνω το βιβλίο μου και να κατεβάινω στη Νέα Παραλία, μιας και η κανονική που ξεκινούσε απο τον Λευκό Πύργο θυσιάστηκε στο βωμό της ανα-δημιουργίας. Εκεί κοντά στην στάση Μπότσαρη με το 8άρι, έχει κάτι γήπεδα και πίσω τους, μα μπροστά απ τη θάλασσα, έχει κάτι παγκάκια. Εκεί να κάθομαι...κι ίσως να κάνω και συζητήσεις για τη ζωή, για τις σχέσεις,για τα όνειρα, για τις φιλοδοξίες, για τους φόβους -τούτες που αποκαλούνται φιλοσοφικές - με κάποιον ή καποια που θα περάσει,θα καθήσει δίπλα μου και θα μοιραστεί ένα ''Καλησπέρα'' κι ένα από τα χαμόγελα του ή της, μιας και αυτά εκλείπουν στις μέρες μας. Ναι,ναι αυτό θέλω...Να χάνω τις ώρες σε εκείνο το παγκάκι,το παγκάκι πίσω από το γήπεδο του μπάσκετ... και πόσο λατρεύω να βλέπω εκείνους τους ανθρώπους πάνω στα ποδήλατα...σαν να ομορφαίνει και το μέσα μου, καθώς έχω γυρισμένη την πλάτη μου στην καρβουνιασμένη πόλη.