ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με τον άντρα μου δεν έχουμε πια κανένα κοινό σημείο επαφής.Ασπρο εγώ,μαύρο αυτός.Όλη μέρα δουλεύει σαν τρελός και έρχεται μόνο στο σπίτι για ύπνο και μπάνιο.Αποτελεσμα να μην έχουμε καθόλου χρόνο ως ζευγάρι και να μην ανταλλάσουμε ούτε κουβέντα.Επίσης προβαίνει σε διάφορες κινήσεις χωρίς να με ενημερώνει η στην καλύτερη απλά να μου το ανακοινώνει χωρίς να τον ενδιαφέρει η δικιά μου γνώμη.Αποφασιζει να αλλάξει το αυτοκίνητο του και απλά θα μου το αναφέρει και την επόμενη μέρα θα έχει αγοράσει ένα άλλο.Αποφασίζει να αρχίσει 2η δουλειά και απλά θα μου το πει και θα πάει χωρίς να με ρωτήσει και αλλά πολλά παρόμοια σημαντικά περιστατικά.Μαζί έχουμε ένα μωράκι λίγων μηνών και αυτός είναι και ο μόνος λόγος που μένω γιατί όποτε του αναφέρω τη λέξη "διαζυγιο" μου λέει ξεκάθαρα ότι εγώ δεν τον νοιάζω αλλα αν τολμησω να παρω το μωρό μαζι μου θα κάνει μεγάλο κακο σε μένα και στους γονείς μου.Αν θέλω να φύγω,θα φύγω χωρίς το παιδι μου λέει.Ετσι και εγώ κάθομαι σπίτι για να μην χάσω το μωρό μου αλλά δεν αντέχω άλλο να είμαι το "ζωο" σε αυτή τη σχέση.Οκ δεν είναι γυναίκας,χαρτοπαιχτης η πότης ουτε με εχει χτυπησει ποτε αλλά απλά έπαψα να τον ενδιαφέρω και να είμαι προεταιραιοτητα του εδώ και καιρό και αυτό με κάνει να νιώθω σαν σκουπίδι.Λυπάμαι μόνο που έκανα παιδι μαζί του και το μωρό μου μεγαλώνει μέσα σε μια προβληματική οικογένειά. Συγγνώμη μωράκι μου...Η μανούλα δε θα σ αφήσει ποτέ!