ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γειά σας, είμαι κοπέλα 18 χρονών και μόλις τελείωσα το σχολείο. Για να φτάσω έως εδώ σημαίνει ότι είμαι σε απόγνωση. Όλα ξεκίνησαν αρχές Ιουνίου όπου άρχισα να βγαίνω με ένα παιδί, οικογενειακός φίλος, ο Φ. Δεν μου πολυάρεσε, αλλά ταιριάζαμε πολύ σαν φίλοι. Εγώ ήμουν κολλημένη με ένα άλλο παιδί, συμμαθητή μου απ'το δημοτικό, τον Ν, 12 χρόνια τώρα. Πάντα πίστευα ότι ήταν ο έρωτας της ζωής μου και ότι κάποια στιγμή θα καταλήξουμε μαζί. Μέχρι που ο Φ μού γνώρισε έναν φίλο του, τον Π. Στην αρχή εμένα δεν μου άρεσε καθόλου αλλά άρεσε απ' την πρώτη στιγμή στην κολλητή μου. Αρχίσαμε να βγαίνουμε όλοι μαζί και γίναμε μια παρέα, μαζί και μ' άλλα παιδιά. Ο Φ όμως μάλωσε με τον Π, όχι κάτι συγκεκριμένο, απλά σταματήσαν να βγαίνουν μαζί. Κι εγώ βρέθηκα στη μέση, αλλά για χάρη της κολλητής μου έβγαινα με την παρέα του Π πιο πολύ. Με τον Π γίναμε φίλοι, αλλά φαινόταν ότι γι' αυτόν ήταν κάτι παραπάνω. Η κολλητή μου είχε αρχίσει να υποψιάζεται, μήπως γουστάρει εσένα μου έλεγε, αλλά εγώ το αρνιόμουν. Μου είπε οτι αν συμβαίνει κάτι τέτοιο να της το πω και να της υποσχεθώ ότι αν θελήσω κι εγώ, να μην τη σκεφτώ και να κάνω ότι πραγματικά θέλω, ανεξάρτητα από αυτήν. Εγώ εκείνη τη στιγμή δεν σκεφτόμουν καθόλου οτιδήποτε με τον Π. Τον έβλεπα μόνο σα φίλο. Μέχρι που κάθε βράδυ αρχίσαμε να ξενυχτάμε με τον Π και να συζητάμε κάτω απ' το σπίτι μου, όπου με έφερνε κάθε βράδυ με τη μηχανή. Επίσης η κολλητή μου μίλησε στον Π και του είπε πώς νιώθει, αλλά ο Π της ξεκαθάρισε πως δεν πρόκειται να γίνει τίποτα. Το ίδιο βράδυ ο Π μου τα ζήτησε. Του είπα ότι υπάρχει ένα πρόβλημα, η κολλητή μου, κι αυτός μου είπε ότι της το ξεκαθάρισε. Εγώ του ζήτησα χρόνο, μίλησα κατευθείαν στην κολλητή μου, η οποία πληγώθηκε αλλά μου ξαναείπε να σκεφτώ ανεξάρτητα από αυτήν. Εγώ τελικά απάντησα ναι στον Π, και με την κολλητή μου όλα άλλαξαν, δεν είχαμε τη σχέση που είχαμε. Ένιωθα τόσες τύψεις που δεν μπορούσα να χαρώ τη σχέση μου με τον Π. Σ' αυτό το σημείο να πω ότι η μόνη σχέση που είχα πριν τον Π ήταν με ένα παιδί για 5 ημέρες, οπότε ουσιαστικά ήταν η πρώτη μου σχέση. Όσο ήμασταν μαζί, βγαίναμε όλοι μαζί η παρέα, και η κολλητή μου μαζί, και τον ερωτευόμουν όλο και περισσότερο που κατάφερα τελικά και ξεπέρασα εντελώς το Ν. Μετά από 3 εβδομάδες χωρίσαμε. Σε έναν καυγά που είχαμε με λίγα λόγια μου είπε ότι δεν σταμάτησε να με εμπιστεύεται σαν φίλη του, αλλά σταμάτησε να με εμπιστεύεται σαν δικό του άνθρωπο. Δεν το πολυκατάλαβα αυτό, κι αν κάποιος το καταλαβαίνει ας μου εξηγήσει κι εμένα παρακαλώ. Μου στοίχησε πάρα πολύ και μου ζήτησε, αν βέβαια θέλω κι εγώ, να μείνουμε φίλοι. Δέχτηκα. Και συνεχίσαμε να βγαίνουμε σαν παρέα. Και η κολλητή μου αμέσως μόλις χωρίσαμε άρχισε να κολλάει στον Π ο οποίος για να ξεχάσει την αμηχανία με εμένα της έκανε πλάκες και της έδινε θάρρος. Και αυτή η κατάσταση κρατάει εδώ και 5 εβδομάδες μέχρι και σήμερα. Η "κολλητή" μου με παίρνει τηλ μόνο όταν είναι να βγει για να ρωτήσει που είμαστε και μου έχει κλείσει και τη συνομιλία στο Fb, αλλά εγώ κάνω την πάπια. Το θέμα είναι ότι αυτές τις 5 εβδομάδες από τότε που χωρίσαμε, εγώ ελπίζω ότι θα τα ξαναβρούμε με τον Π και δεν έχω πάψει στιγμή να τον σκέφτομαι. Κι αυτός είναι όλο υπονοούμενα και δεν μπορώ να τον ψυχολογήσω. Μ' αρέσει πάρα πολύ, τόσο που ο Ν, που μου άρεσε 12 χρόνια, δεν μου κάνει τίποτα πια. Ξέρω ότι πρέπει να προχωρήσω, αλλά δεν αντέχω να μην τον βλέπω, έστω και σαν φίλο. Μια οποιαδήποτε συμβουλή θα βοηθούσε, γιατί δεν έχω ξανανιώσει τόσο ερωτευμένη. Επίσης θα ήθελα να μου πείτε πόσο και πού πιστεύετε ότι φταίω με την πρώην κολλητή μου, γιατί μου το κάνει ακόμα πιο δύσκολο. Ευχαριστώ πολύ.