ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαστε μαζι 14 μήνες με το αγορι μου. Κι 2 μας 19 ετών. Στην αρχή της σχέσης όλα ήταν τέλεια ήμασταν τρέλα ερωτευμένοι ο ένας με τον άλλον.. σταδιακά όμως αυτός έκανε πράγματα που με νευριαζαν (πχ. Σπαμ σε αλλες κοπελες.. λάικ στην πρώην του, ή ξαφνικα μου μιλούσε ψυχρά και πολύ απότομα χωρίς να μου λέει αν τον έχει πειράξει κάτι..είχε τύχει μάλιστα μια φορά να του πω να βρεθούμε και είχε πει Όχι δεν θέλω και οταν τον ρώτησα γιατί μου απάντησε "εε απλά δεν θέλω να σε δω σήμερα " Με αποτελεσμα εγω να αρχισω να κλαιω γιατί δεν είχα κάνει κάτι και δεν μπορούσα να καταλάβω από που ήρθε αυτό.. Δεν είμαι παράλογη αν μου έλεγε με έναν πιο τρυφερό τρόπο ένα "αγάπη μου σήμερα δεν εχω όρεξη να το αφήσουμε για αύριο ή άλλη μέρα " εννοείται πως θα καταλάβαινα. Για να έρθω λίγο κάπως στο τώρα..τους από τον Νοέμβριο σχεδόν έχει αλλάξει πολύ η συμπεριφορά του απέναντι μου και έχω συνειδητοποιεί ότι σκεφτόμαστε με πολύ διαφορετικό τρόπο σε πολλά θέματα. Έχει αρχίσει να με αμφισβητεί και να αμφιβάλει για τα πάντα χωρίς να του εχω δωσει καποιο δικαιωμα..πάντα ήμουν κολλημένη μαζί του και όλα περιστρέφονταν γύρω από αυτόν..Όσο είμαστε μαζί Δεν έχω μάτια για άλλον. Πετάει μεχρι και υπονοούμενα ότι μπορεί να πηγαίνω με άλλον και όταν του λέω μπορεί να λέει κάτι τέτοιο και ότι με προσβάλει λέει ότι δεν μπορεί να είναι για τίποτα σίγουρος στην ζωή ουτε για μένα. Για να καταλάβετε πόσο τραγικό είναι μου είχε δώσει η αδερφή του να του φέρω ένα μαξιλάρι εδώ στην πόλη που σπουδάζουμε Αλλά εν τέλει είπαμε αυτό το μαξιλαρι να μεινει στο δικο μου σπιτι γιατι αυτος ηδη Έχει 3 στο σπίτι τ κι είχα 1..Τέλος πάντων χθες είμασταν ξαπλωμενοι και μου λέει το δικό μου ποιο ειναι και του το δείχνω και λέει όχι αποκλείεται εγώ ποτέ δεν είχα τόσο μαλακό μαξιλάρι και λέω να αυτό είναι το δικό σου και και δεν με πιστεύε δεν ξέρω τι σκεφτόταν ότι θα μπορούσα να είχα κάνει με ένα μαξιλάρι..εγω όμως πάλι καλά είχα κρατήσει το πακέτο από το μαξιλάρι που πάνω έγραφε την μαρια που έγραφε και πάνω στο μαξιλάρι και όταν του το έδειξε για να πειστεί ότι είναι αυτό γιατί κοντευα να τρελαθώ συνέχιζε να λέει ότι δεν με πιστεύει..Και έτσι εγώ άρχισα να κλαίω έτρεμα από τα νεύρα μου ολόκληρη είχα τρελαθεί δεν ήμουν καλά..Και δεν έκανε τίποτα απολύτως που ήμουν έτσι σε κάποια φάση απλά.με αγκάλιασε σαν να μην είχε γίνει τίποτα και μου είπε ότι το κανει για να ηρεμήσω και να μπορέσω να κοιμηθώ. Δεν ξέρω τι να κάνω...είναι κι Αλλά πολλά που θα κουραστώ να τα γράφω.. από όσα σας είπα σας παρακαλώ ας με διαφωτίσει κάποιος. Να κλείσω λέγοντάς πως το ότι τον αγαπάω δεν έχει αλλάξει Αλλά με αυτή του την συμπεριφορά διώχνει τον έρωτα..μη μου πείτε να του μιλήσω, το έχω κάνει και δεν ξέρω πώς το κάνει Αλλά τα γυρνάει οολα σε εμένα και καταλήγουμε να φταίω εγώ και να ζητάω συγγνώμη, ενώ αρχικά αυτή που είχε ενοχληθεί ήμουν εγώ