ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
8.1.2018 | 23:39

Θύμα

Είμαι 20 χρονών γαΪδούρι και έχω αρχίσει να καταλαβαίνω ότι είμαι θύμα.Τι εννοώ.Ακόμα και στις παρέες μου τρώω πολύ δούλεμα-κορόΪδεμα για το οτιδήποτε,είμαι ο "μα@@@ας" της παρέας αυτός που θα του πουν να κάνει αγγαρίες και γενικά το άτομο που δε θα φαίνεται και πολύ στη παρέα,ψιλοαδιάφορος.Το θέμα είναι ότι όταν πχ με δουλεύουν δε μου βγαίνει να πω κάτι εκείνη τη στιγμή είτε θα σκύψω το κεφάλι και θα κάνω πως δε με πείραξε αυτό που άκουσα είτε θα ξεσπάω υπερβολικά στο άτομο που με πρόσβαλλε (φωνές,βρισιές) με αποτέλεσμα να χάνω το δίκιο μου στο τέλος.Όταν μου λένε "κάνε αυτό" δε λέω όχι γιατί μετά έχω τύψεις και νομίζω ότι είμαι εγώ ο "κακός" με αποτέλεσμα να με εκμεταλεύονται κατα κάποιο τρόπο.Όλα αυτά προφανώς πηγάζουν από το γεγονός ότι δεν έχω καθόλου αυτοπεποίθηση,ασυναίσθητα υποβαθμίζω τον εαυτό μου και νοιώθω ώρες ώρες ότι δεν έχω καθόλου κοινωνικές δεξιότητες,δηλαδή πως να γνωρίσω κόσμο,να φερθώ σε μια παρέα όπου υπάρχουν αγνωστα άτομα κλπ.Ενώ όμως ξέρω ποιό είναι εν τέλει το πρόβλημά μου δε ξέρω πως να το λύσω.Πως δηλαδή θα αποκτίσω και γω λίγη αυτοπεποίθηση ,πως θα αγαπήσω τον εαυτό μου ώστε να αντιμετωπίζω αυτά τα καθημερινά προβλήματα;Είμαι σε απόγνωση γιατί έχω αρχίσει να καταλαβαίνω ότι έτσι όπως είμαι δε πάω πουθενά!Πώς θα πιάσω δουλειά στο μέλλον;Θα με φάνε!!Έχω σκεφτεί ψυχολόγο-ψυχίατρο αλλά δεν είμαι οικονομικά ανεξάρτητος ώστε να πληρώνω τις συνεδρίες.Στους γονείς μου δεν έχω πει κάτι δε θέλω να τους επιβαρύνω με τα δικά μου συν ότι ντρέπομαι να τους πω ότι έχω τέτοια θέματα σε αυτή την ηλικία γιατί θα τους απογοητεύσω...Τι μπορώ να κάνω για να ανατρέψω την κατάσταση;Κάθε σχόλιο ευπρόσδεκτο Ευχαριστώ
3
 
 
 
 
σχόλια
Καταρχας συμφωνω με τις προλαλησασες αρα θα σταθω σε αλλα σημεια...Γενικα ο τροπος σκεψης κ κατ'επεκταση γραφης δειχνει μια ωριμοτητα..Επειτα σκεφτομαι οτι ενας ανθρωπος χωρις κοινωνικες δεξιοτητες δεν θα ειχε παρεα..Δεν πιστευω οτι σε εχουν φιλο τους επειδη βολευονται ή σε θεωρουν βλαξ...Ακομα κ ετσι να ειναι ομως η καλοσυνη παντα εκτιμαται..Ισως εσυ να εχεις χαμηλη αυτοπεποιθεση κ γι'αυτο να κανεις καποια ξεσπασματα(που το βρισκω κ υγιες)Επειδη διακρινω μια ενοχικοτητα ,ειμαι σιγουρη οτι μετα θα το διορθωνεις...Παντως για την ηλικια σου,εγω μια χαρα συμπαθεστατο σε βρισκω...Ωστοσο αν εχεις θεματα οσον αφορα στις συναναστροφες σου ή σου δημιουργουν προβληματα με τον εαυτο σου καλο θα ηταν να απευθυνθεις σε καποιον ειδικο..Να μιλησεις στους γονεις σου,δεν ειναι κακο κ πανω απ'ολα να σε αγαπας! ;-) ;-)
Να μιλήσεις στους γονείς σου και να πας σε ειδικό,αν νιώθεις ότι το χρειάζεσαι.Οι γονείς σου σε αγαπούν και θέλουν το καλό σου,έτσι δεν είναι;Λοιπόν,όποιος με γνώρισε τα τελευταία 10 χρόνια,δύσκολα πιστεύει ότι υπήρξα"δύσκολη"στην συναναστροφή.Για μένα τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν όταν άρχισα να έχω επιτυχίες σε αυτά με τα οποία καταπιανόμουν.Βρήκα αυτοπεποίθηση μέσα από τα επιτευγματά μου και η εμπειρία της δουλειάς ήταν καταλυτική και με ξεκλείδωσε σαν άνθρωπο.Όταν βρίσκεσαι σε παρέα,να λες την γνώμη σου όποτε θες(στην αρχή επέλεγε θέματα που γνωρίζεις καλύτερα και νιώθεις άνετα να μιλήσεις γι'αυτά και μετά κάνε επέκταση),να μοιράζεσαι σκέψεις,να συμφωνείς και να διαφωνείς με επιχειρήματα,να ακους προσεκτικά.Ο χαρακτήρας είναι κάτι που χτίζεται,μη νομίζεις ότι αυτοί που σου την λένε είναι αμάν και τι κάτι φοβεροί τύποι.Διεκδίκησε τον χώρο σου με σταδιακά βήματα.Και όταν νιώθεις θιγμένος να αντιδράς.Και να σου πω και κάτι τελευταίο;Κάνε πράγματα που αγαπάς,μίλα γι'αυτά,παθιάσου με κάτι,φάε τα μούτρα σου,ξανασήκω,σταμάτα να σκέφτεσαι το πως θα γίνεις γαμάτος και κάνε γαμάτα(για σένα)πράγματα.Και μίλα στους γονείς σου,μη ξεχνιόμαστε... :)
Ας αρχίσουμε με το ότι η πάρεα σου δεν σε σέβεται. Όταν δεν έχεις αυτοπεποίθηση ,προσελκύεις ανθρώπους που σε πατάνε και αυτό είναι δεδομένο. Η παρέα σου από όσα γράφεις μάλλον το παρακάνει άρα σαν άνθρωποι δεν αξίζουν. Βέβαια και ο πιο αξιόλογος άνθρωπος ,αν δεν θέσεις όρια σε εισαγωγικά θα σε καβάλησει. Είναι απειροελάχιστα τα άτομα που έχουν την συνείδηση και την οξυδέρκεια να το αποφύγουν. Αυτό που χρειάζεσαι λοιπόν όπως πολύ σωστά λες, είναι αυτοπεποίθηση. Το να αλλάξεις συνήθειες, δεν γίνεται άμεσα αλλά χρειάζεται χρόνο και κάποια πορεία μέχρι να βρεις την ισορροπία που λειτουργεί. Η γνώμη μου αν και πολλοί θα διαφωνήσουν είναι να μην φοβάσαι να συγκρουστεί ς. Όλος ο συσσωρευμένος θυμός πρέπει να εκτονωθεί για να προχωρησεις. Για να γίνει αυτό θα τσαντιστεις, θα γίνεις κακος ,ειρωνικός και όποιον σου φέρεται εστω και λίγο άσχημα θα τον βάζεις στην θέση του. Θα χάσεις άτομα από γύρω σου αλλά θα είναι αυτοί που σε εκμεταλλεύονταν γιατί βολευεις. Σιγά σιγά αποκτώντας αυτοσεβασμό ως φυσικό επόμενο θα αναπτυχθούν και οι κοινωνικές σου δεξιότητες. Λίγη αυτοπεποίθηση, λίγος αυτόσαρκασμος, ένα δύο έξυπνα αστεια και όλα καλά. Αν κάνεις την χάρη στον εαυτό σου και θέσεις όρια με όποιο κόστος, όταν περάσει ο καιρός και ηρεμήσεις η επόμενη σου παρέα θα σε εκτιμά και θα σέβεται και θα νιώθεις και εσύ χαρά να είσαι μαζί τους. Αυτά λοιπόν από εμένα. Θα πάρει χρόνο επαναλαμβάνω να βρεις μια ισορροπία αλλά πρέπει..!
Scroll to top icon