ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Βγήκα απο μια "τελεια" σχέση, χωρίς τσακωμούς χωρίς διαφωνίες, ξαφνικά επειδή «εκεινος το ήθελε».Τελικά ο τύπος με κεράτωνε.Πέρασα μια φάση τρελης απογοήτευσης, νεύρων και στεναχωριας,ή οποια έχω να παραδεχτώ οτι δε κράτησε πολύ,γιατί ένιωσα -και νιώθω ακόμη- οτι αυτός ο άνθρωπος δεν άξιζε ουτε το ελάχιστο των συναισθηματων που βιωσα. Για να μη μακρυγορω ,σύντομα ξεκίνησα μια νέα σχέση με την προοπτική του "όσο κρατήσει" αφού ύστερα απο οσα έγιναν με τον πρωην δεν ειχα και τη μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση για κάτι καινούργιο..ηταν το προαισθημα όμως οτι αυτός ο ανθρωπος ίσως άξιζε πολυ περισσότερο απο την πρωτη μου σχέση που με έκανε να προχωρησω.. Τώρα,7 μηνες μετα,συνειδητοποιω οτι δεν εκανα λάθος..δεν γίνεται να είναι καλύτερος..ΟΜΩΣ...νιώθω οτι δεν μπορώ να δώσω οσα έδωσα στον προηγούμενο.. Ξέρω μέχρι που είχαν φτασει τα συναισθήματα μου αλλά τώρα πλησιαζω αλλα ποτε δε φτανω!κατι με κρατάει ρε παιδι μου..Ναι,παραδεχομαι οτι ίσως να έπρεπε να ξεκινησω κάτι καινούργιο λίγο αργότερα για να τα βρω πρώτα με τον εαυτό μου,σε καμια όμως περιπτωση δεν πιστεύω οτι υπαρχουν εναπομείναντα συναισθήματα για τον πρωην..Μήπως κατα βάθος φοβάμαι;Μ 19