ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα και από εμένα.. Δεν έχω να πω κάτι ιδιαίτερο,πόσο μάλλον κάτι που δεν έχετε ακούσει ξανά. Είμαι 18 χρονών και φέτος έδινα πανελλαδικές όπως και πολλοί από εσάς. Η χρονιά αυτή ήταν καταστροφική όχι λόγω των εξετάσεων αλλά ενός ξαφνικού γεγονότος. Ο αδερφός μου εμφάνισε κατάθλιψη χωρίς να το καταλάβουμε αμέσως.. στον καιρό που μεσολάβησε,ζούσα τον απόλυτο εφιάλτη,κοιμόμουν σε ξένα σπίτια και διάβαζα έξω σαν ξένη στο ίδιο μου το σπίτι.. κάθε μέρα πλακωνονταν στο ξύλο όπως γίνεται για χρόνια σπίτι μου. Έχουμε βιώσει τη βία σε κάθε επίπεδο,ψυχολογικό και σωματικό. Ο αδερφός μου νοσηλεύτηκε σε κλινική και πλέον βρίσκεται σπίτι. Χειροτερεύει. Εγώ διάβασα όσο μπόρεσα και δεν τα πήγα καθόλου άσχημα.. μάλιστα ειμαι περήφανη. Πολλά βράδια έκλαιγα και άφησα το διάβασμα τρεις μήνες.. όμως τα κατάφερα και ειμαι ακόμη δυνατή. Ο αδερφός μου πλέον δεν ξέρω τι θα απογινει,κάνω όσα μπορώ.. έχω βιώσει μεγάλο πόνο και φοβάμαι πολύ για το μέλλον όμως δεν τα παρατάω. Ήθελα να το μοιραστώ αγάπες και να δείξω σε εσάς ότι όλοι έχουν προβλήματα και πρέπει να τα ξεπερνούν!! Από τα άσχημα να βρίσκετε το όμορφο,πάντα υπάρχει!! Αυτά..??