ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπερα, ειμαι αντρας 23 ετων. Μεχρι τωρα εχω συναναστραφει με πολλες παρεες. Παρεες στο σχολειο, στο φροντιστηριο, στη σχολη, στο γυμναστηριο και σε διαφορες δραστηριοτητες. Δεν εχω καταλαβει ομως τι σημαινει φιλια. Ως παιδι νομιζα οτι φιλια ειναι να παιζεις με τους συμμαθητες σου. Ως εφηβος νομιζα οτι φιλια σημαινει απλα να κανεις παρεα με αλλα ατομα, να υπαρχει συναναστροφη. Λιγο πριν την ενηλικιωση στα 16-17-18 νομιζα οτι φιλια ειναι να συζητας με ατομα για κοινα ενδιαφεροντα και να βγαινετε, να πινετε κανεναν καφε, κανενα ποτο και να κανετε χαβαλε. Στο πανεπιστημιο και μεχρι σημερα, εχω συμπερανει οτι στην εποχη μας, φιλια ειναι απλα να κολλας καπου. Να υπαρχουν κοινα ενδιαφεροντα με αλλους και να δημιουργουνται μικρες ομαδες. Καποτε πιστευα οτι μπορεις να βασιστεις κυριολεκτικα στους φιλους σου, εφαγα τα μουτρα μου γιατι η τοτε παρεα μου με κρεμασε. Εκτοτε, πιστευω οτι κανενας δε δινει δεκαρα για σενα, στην ουσια, παρα μονο ο ιδιος σου ο εαυτος. Η ουσια ειναι να περνας καλα με τον εαυτο σου και μετα με την παρεα σου. Επισης, οι φιλικες σχεσεις λειτουργουν με το ''δουναι και λαβειν'', κατι θα παρεις και κατι θα δωσεις. Αν τα δωσεις ολα, δε θα παρεις τιποτα πισω και αν τα παρεις ολα, θα μεινεις παλι μονος, οποτε παλι χαμενος εισαι. Επισης, εχω παρατηρησει οτι ολοι, οπως κι εγω, κανουμε παρεα με ατομα που εχουμε πανω κατω την ιδια μορφωση, το ιδιο κοινωνικο επιπεδο και την ιδια πανω κατω εμφανιση. Εχει τυχει να κανω καποτε παρεα με ατομα που ηταν κατωτερα απο μενα σε αυτα που ανεφερα και ολο υπηρχαν παρεξηγησεις και ζηλιες. Επισης, εχει τυχει να κανω παρεα με ανωτερα ατομα απο εμενα και με αντιμετωπιζαν λιγο υποτιμητικα. Αληθεια, για σας τι σημαινει φιλια στη ενηλικη ζωη; Υ.Γ. Καλη χρονια σε ολους! Περιμενω απο κατω, οποιος δε βαριεται και θελει να απαντησει να μου γραψει οτι θελει περι φιλιας, ειτε τις εμπειριες του μεχρι τωρα ειτε οτιδηποτε σχετικο. Επισης, βλεπω εξομολογησεις με ανθρωπους που λενε οτι ειναι τελειως μονοι. Τι πιστευετε οτι φταιει και ειστε μονοι σας; Γιατι ολοι στην ουσια μονοι μας πορευομαστε στη ζωη, μη κοιτατε το ινσταγκραμ, φεικ ειναι σχεδον παντα. Αληθεια υπαρχει καποιος που να βιωνει την πραγματικη φιλια; Και επισης γιατι εφοσον περναμε δυσκολα ολοι, αντι να ειμαστε μονιασμενοι και δεμενοι, οπως τα παλια χρονια, κοιταμε πως θα ''εξοντοσουμε'' ο ενας τον αλλον και ειμαστε τοσο σκατοψυχοι με τον πλησιον; Ολα αυτα τα εχω απορια καιρο τωρα γιατι εχουν δει πολλα τα ματια μου, επισης πιστευω οτι οσοι εχουν πολλους φιλους και παρεες, ειναι οι πιο μοναχικοι ανθρωποι γιατι προσποιουνται κατι που δεν ειναι. Και αυτοι που λενε εχω 2-3 ''κολλητους'', επισης δε με πειθουν οτι ειναι πραγματικοι φιλοι, νομιζω οτι απλα αλληλοπαινευονται για να μη μεινουν μονοι. Εγω εχω περασει απο ολες τις φασεις. Πλεον εχω 2 παρεες που συζηταμε για κοινα ενδιαφεροντα, κανουμε χαβαλε και βγαινουμε που και που, αλλα αν με ρωταγες ''εισαι κομπλε με αυτο;'', θα σου ελεγα ναι γιατι υπαρχει ειλικρινια, δηλαδη ο ενας ''χρησιμοποιει'' τον αλλον για να περναμε καλα. Εχω βιωσει και το ''κολλητιλικι'' και τις πολλες παρεες που λενε πολλα λογια και δεν εννοουν τιποτα. Ευχαριστω για το χρονο σας!