13.1.2013 | 11:55
(τί τίτλο δηλαδή;)
Μεσα σ'αυτο το θολο τοπιο που περπαταμε μαζι ως το τελος του δρομου,κι ακομα παραπερα,εγω εχω τη δυναμη να ΞΕΡΩ ποσο ερωτευμενη μαζι σου ειμαι.Και ενω νομιζω πως πια εχουμε χωρισει,πως θα πρεπει να ξεχασω τις νυχτες μαζι σου,εσυ περπατας σιωπηλος,σε παραλληλες ευθειες απο μενα.Και οταν πια εχουμε φτασει στο σπιτι,εγω αδυνατω να ανοιξω την πορτα.Ανεβαινω τα σκαλια μονη μου και κλαιω με κλαμα που μονο το εξασκημενο δικο σου αυτι εχει μαθει να συλλαμβαινει.Κλεινεις την πορτα πισω σου,και εγω γονατιζω.
