:O Θα μπορούσα να το είχα γράψει εγώ!!! Πω πω ομοιότητα..! Κοιτα, πιστεύω ότι η καλύτερη λύση, είναι να αποδεχτείς ότι μάλλον θα φας τα μούτρα σου πάλι και να αφήσεις τον εαυτό σου εντελώς ελεύθερο. Στην πραγματικότητα είναι αδύνατον ξεφύγεις από το τι νιώθεις για κάποιον, ή να εμποδίσεις τα συναισθημάτα σου για κάποιον, όσο και αν νομίζεις οτι το καταφέρνεις. Επίσης, αδύνατον είναι να εξαφανίσεις ως δια μαγείας τις ανασφάλειες σου και τους φόβους σου. Τώρα αν πας να το κρύψεις όλο αυτό, ίσως καταλήξεις να κάνεις κόλπα και διάφορα χειριστικά ώστε να παίρνεις την επιβεβαίωση που θες ενώ παράλληλα θα ψειρίζεις τα πάντα για να βρεις ψεγάδια...Δεν θα ήταν ωραίο πιστεύω..!Πάντως, λέω εγώ τώρα, αν αφεθείς εντελώς, έμμεσα θα προστατεύσεις και τον εαυτό σου. Κάποιος που δεν του αρέσεις αρκετά και δεν νοιάζεται αρκετά, θα τρομάξει βλέποντας την συναισθηματική πλευρά σου, η θα πάει να το εκμεταλλευτεί, επομένως θα απομακρυνθείς πρώτου δεθείς πολύ, ενώ αν νιώθει πραγματική έλξη, θα αισθανθεί αυτόματα πιο κοντά σου. Έπειτα, θέλεις να κάνεις πολύ σαφή τα όρια σου, αν θες κάτι ζητά το, αν σε ενοχλεί κάτι πες το αμέσως, αν πει κάτι άσχημο ζητά του τον λόγο, γενικά πρόσεχε. Μμμ και κάτι τελευταίο...Μην κάθεσαι με σταυρωμένα χεριά και περιμένεις γιατί ιδίως αν είσαι σε ευάλωτη κατάσταση θα βάλεις τον εαυτό σου στην θέση του θύματος. Τέσταρε τον και ζητά του πράγματα. Ζήτα πχ να βγείτε, να πεταχτεί λίγο να σε δει, να μιλήσετε στο τηλέφωνο και κόψε αντιδράσεις. Οι γυναίκες πρέπει να ξεκολλήσουμε από αυτήν την αηδία του "ο άντρας κάνει την πρώτη κίνηση" γιατί αν το καλοσκεφτείς σε βάζει σε μειονεκτική θέση. Τι να πω τώρα...Καλά μας μυαλά!
2.10.2018 | 17:17
Τώρα εγώ είμαι λογική ή ανασφαλής;
Καλησπέρα σας, θέλησα που λέτε να γράψω στην στήλη σας, τα μάλλον χαζά ψυχολογικά μου... Είναι αισθηματικής φύσης το θέμα και θα ήθελα πολύ να μιλήσω σε κάποια φίλη καλύτερα, αλλά δεν νομίζω να με καταλάβαινε κάποια, γιατι οι μίσες δεν ασχολούνται ιδιαίτερα με τις σχέσεις και οι άλλες μισες προτιμούν χαλαρές καταστάσεις κάτι που εγω δεν μπορώ να φέρω εις πέρας. Το θέμα μου είναι, ότι νιώθω σαν να εχω ψωνίσει κάπου μια ανασφάλεια, που με εμποδίζει στα προσωπικά αλλα και στο να νιώθω καλά και ήρεμη. Έχει να κάνει πολύ με την πρώτη μου σχεση που τελείωσα πριν 5 μήνες. Σε αυτό το διαστημα γνώρισα αγόρια με τα οποία βγήκα ραντεβου, αλλά δεν μου είχε κάνει κλικ κάποιος μέχρι πρόσφατα. Έχω βγει 4 ραντεβού με ένα αγόρι που ήξερα από πέρυσι, αυτός μου έχει δώσει αποκλειστικότητα και λέει ότι είμαστε μαζί. Του άρεσα από τότε που είχαμε γνωριστεί και από ότι μου είπε περίμενε να χωρίσω και ότι εναν χρονο που γνωριζομασταν δεν του είχε κάνει εντυπωση κατι άλλο. Τωρα πάμε στην ανασφαλεια μου...Ο πρωην μου λοιπον, κοινως με εγραφε. Προτιμουσε παντα τους φιλους του, τους οποιους για τον πρωτο εναν χρονο της σχεσης μας δεν ηθελε να συναναστρεφομαι στην παρεα του, ηταν παντα απασχολημενος και δεν έκανε ποτε χρόνο για μενα και μου εδινε την εντυπωση οτι με βλεπει σαν υποχρεωση που πρεπει να βγαλει. Ήταν σχεση εξ αποστασεως και ήμασταν μαζί τις γιορτές και το καλοκαίρι, όλη την χρονια ελεγε συνεχεια οτι του λειπω και οτι δεν αντεχει μακρια μου, εγω τον πιστευα και οταν γυρναγε απλά με εγραφε. Θυμαμαι χαρακτηριστικα στην επετειο μας ειχε ερθει να με δει 5 λεπτα και να μου αφησει το δωρο μου και ειχε φυγει. Όσο ήταν στην πολη που σπουδάζει, ηθελε να μιλαμε συνεχεια μεχρι αργα το βραδυ και να τρωμε μπροστα απο την οθονη. Ενιωθα σαν ψυχολογικη υποστηριξη σε κάποια φαση, η τροπος να διασκεδαζει τις ωρες του στο σπιτι. Όταν του έλεγα τα παραπονα μου, με εβγαζε τρελή και μου έλεγε οτι απλά υπερβάλλω. Εγω εριχνα το φταίξιμο πάνω μου και στεναχωριομουν., ενω θα μπορουσε απλα να μου πει, κοριτσακι δεν θελω αυτα που θες αντε γεια. Αντιθετως με καθε χειριστικό τρόπο προσπαθούσε να με κρατήσει. Δεν νιώθω τιποτα πλεον για αυτον, αλλα πληγώθηκα πολύ και φοβάμαι ότι θα μου φερθούν έτσι ξανά. Θα πω κάτι κουλο τωρα, και ελπίζω να βγάλει νόημα... Είμαι κάλη περίπτωση και το ξέρω. Δεν ψωνίζομαι αν μοιαζει ετσι, αλλα να...Είμαι πολύ εμφανίσιμη, είμαι καλόβολη, είμαι αστεία, ειμαι υποστηρικτική και είμαι είμαι σχετικά υποχωρητική. Θέλω να πω με αυτα, οτι βολευω βρε αδερφέ. Μπορεί κάποιος να μην τρελαίνεται για μενα, να μην δίνει δεκαρα στο κατω κάτω αλλα να θέλει να ειναι μαζί μου για τους παραπανω λογους. Δεν ξερω αν σας εχει τυχει, αλλα ποναει παρα πολυ κατι τετοιο και δεν το θελω πάλι στην ζωη μου. Απέξω φαίνομαι άνετη, δυναμική και έχω το σουξέ μου, αλλα κάνω μαυρες σκεψεις. Ότι θα βρισκω κάποιον που θα θελει να είναι και καλα μαζι μου, αλλα ότι κανεις δεν θα νιωσει κάτι πραγματικό για μένα. Ακουγεται τρελό, αλλα νομιζω ότι δεν θα μπορέσει κανεις να με ερωτευτεί. Τωρα πως με επηρεάζει όλο αυτό... Μου έχει καρφωθεί στο μυαλό η ιδέα, οτι το παιδί που βγαίνω, είναι ουσιαστικά αδιάφορο απεναντί μου και ότι απλά έχει καταλαβει ότι θα τον βολέψω... Εν τω μεταξύ ειναι γελοίο όλο αυτό γιατί έχουμε βγει μόλις τέσσερις φορές. Είναι λογικό να μην τρελένεται ακόμα για μενα ή να μην έχει επενδύσει ακόμα, αλλα με το παραμικρό τρώω φρίκες. Φόβαμαι πάρα πολύ να αφεθώ πάλι γιατί σκέφτομαι ότι θα χάσω τον έλεγχο και θα πεσω ξανα στο ίδιο μοτίβο... Βρίσκω τον εαυτό μου να θέλει συνεχή επιβεβαίωση ώστε να νιώσω καλά και μου την δίνει που φέρομαι ετσι. Ελέγχω την συμπεριφόρα μου, αλλά η διαθεση μου δεν ειναι ιδιάιτερα καλή και δεν νιώθω τόσο ομορφα όσο θα ήθελα. Φόβαμαι πολύ μηπως πάλι συμβεί το ίδιο αυτό είναι όλο. Συγγνωμη αν κουρασα αλλα ηθελα πολυ να το βγαλω από μεσα μου..! Αν κάποιος εχει να πει κατι που ισως βοηθησει, ας το πει. Ισως ακουστει αστειο αλλα σκοπευω να διαβασω παλι την εξομολογηση μου οταν ανεβει που θα ειμαι λιγοτερο φορτισμενη συναισθηματικα και να προσπαθησω να συμβουλευσω και εγω τον εαυτό μου...Μου λενε οτι δινω καλες συμβουλες σε αυτα τρομαρα μου...Καλο απογευμα σε όλους!
1