Πρώτον, συχνά οι άνθρωποι να ελκύονται από τους ανθρώπους που είναι παθιασμένοι με κάτι. Ενδεχομένως να μην περάσατε στην κοπέλα το μήνυμα ότι είστε "νάρκισσος" ή "ξιπασμένος" (δεν είναι στη φύση σας, άλλωστε), παρά μόνο να της δώσατε την εντύπωση ότι έχετε πάθος για αυτό που κάνετε, συνάμα διατηρώντας τη διακριτικότητα και τη μετριοφροσύνη που σας χαρακτηρίζει. Και εδώ θα έλεγα η αλήθεια είναι κάπου στη μέση: δεν "πουλάτε τον εαυτό σας," απλώς δίνετε μία πιο πλήρη εικόνα του εαυτού σας. Δηλώνετε ότι ασχολείστε με κάτι που σας γεμίζει και σας δίνει στόχους στη ζωή σας, που για εσάς συγκεκριμένα είναι η μουσική. Τίποτα το ντροπιαστικό ή το ναρκισσιστικό σε αυτό.Δεύτερον, η εικόνα σας μπορεί να εξαρτάται και από τις αντιλήψεις ή προκαταλήψεις του συνομιλητή σας. Ακόμα και με τον πιο ουδέτερο τόνο να πείτε ότι ασχολείστε επαγγελματικά με τη σύνθεση μουσικής, εάν η κοπέλα αυτή δεν ήταν του θεάτρου, αλλά, αντίθετα, της άποψης ότι, για παράδειγμα, μόνο μια πολυεθνική εταιρεία μπορεί να προσφέρει καλή καριέρα, τότε θα σας στιγμάτιζε στο μυαλό της ως "άνεργο μουσικό" ή ως "δημιουργικό τεμπέλη." Ποτέ δεν ξέρετε πώς θα σας κρίνουν, ακόμα και από μία ουδέτερη πληροφορία που θα δώσετε.Γι' αυτό, λοιπόν, να μην νιώθετε άσχημα όταν μιλάτε για τα θετικά στη ζωή σας ή/και τα ενδιαφέροντά σας, τα οποία έχετε την τύχη να έχετε ως απασχόλησή σας! Και να θυμάστε ότι ο κομπασμός κι ο ναρκισσισμός κραυγάζουν από μακριά, οπότε εάν αυτά τα στοιχεία δεν είναι στη φύση σας, τότε, πιστέψτε με, ακόμα και εγκωμιαστικό έπος να γράφατε για τον εαυτό σας, από έναν μετρημένο άνθρωπο σαν εσάς πάλι σαν απλή πληροφορία θα ακουγόταν!
19.12.2020 | 02:36
Τόσο καιρό το βλέπω λάθος;
Πριν 2 εβδομάδες περίπου είχα μια κουβέντα με 2 κοπέλες από την στενή παρέα μου οι οποίες προσπαθούσαν να με πείσουν ότι όταν γνωρίζω μια κοπέλα δεν "πουλάω" σωστά τον εαυτό μου. Ήδη αυτή η έκφραση μου ακούγεται τόσο λάθος αλλά για χάρη της συζήτησης τις άφησα να το αναπτύξουν.Μου είπαν λοιπόν ότι δεν "διαφημίζω" καθόλου τα "επιτεύγματά" μου. Έγιναν πιο συγκεκριμένες και μου είπαν ότι δεν μιλάω πχ καθόλου για το ότι γράφω μουσική και τη δουλειά που έχω κάνει σε αυτόν τον τομέα. Όλα αυτά μου φάνηκαν πολύ γελοία αλλά μου δόθηκε πρόσφατα η ευκαιρία να τα δοκιμάσω σε διαδικτυακή ας πούμε γνωριμία (μέσω mail) με μία κοπέλα. Δεν έγινε με αυτό το σκοπό η γνωριμία ήταν για τελείως άσχετο λόγο (αν έχει κάποια σημασία αυτό).Αρχίσαμε να μιλάμε λοιπόν με την συγκεκριμένη κοπέλα και φτάσαμε στο σημείο όπου έπρεπε να πούμε πώς περνάμε τον χρόνο μας τι κάνουμε στις ζωές μας και τα σχετικά. Συνήθως η απάντησή μου σε αυτό είναι αντικειμενικά πολύ περιληπτική για το αντικείμενο στο οποίο εργάζομαι και αναφέρω ότι μου αρέσει η μουσική. Αυτή τη φορά όμως έγινα πολύ αναλυτικός στο κομμάτι της μουσικής. Της είπα όλα όσα έχω κάνει πάνω στον χώρο της έστειλα και κάποια links που μπορούσε να ακούσει τη δουλειά μου και επειδή μου είχε αναφέρει ότι ασχολείται επαγγελματικά με το θέατρο της ανέφερα και μια παράσταση για την οποία είχα γράψει τη μουσική πριν κάποια χρόνια. Ένιωθα απίστευτη αηδία για κάθε λέξη που έγραφα και χρειάστηκε να επιστρατεύσω ολόκληρο τον ναρκισσισμό που είχα μέσα μου προκειμένου να καταφέρω να στείλω αυτή τη λίστα. Προς μεγάλη μου έκπληξη όμως η κοπέλας δεν σταμάτησε εκεί τη συζήτηση ούτε καν την φρέναρε. Φαινόταν να ανταποκρίνεται πολύ καλά σε αυτό και να ενδιαφέρεται να μάθει κι άλλα. Δεν αργούσε να απαντήσει και ρωτούσε και από μόνη της πράγματα ενώ είπε και κάποια καλά λόγια για κάποια κομμάτια που είχε ακούσει από αυτά που έστειλα. Για μια στιγμή σκέφτηκα ότι λες αυτό να ήταν που έκανα λάθος τόσο καιρό; Ήταν τόσο απλό τελικά; Βρήκα το μεγάλο lifehack που τόσο καιρό αγνοούσα; Μήπως οι 2 χαζές ( :P ) φίλες μου είχαν τελικά δίκιο; Πολύ σύντομα όμως οι σκέψεις αυτές αντικαταστάθηκαν με απορίες όπως "όντως τώρα έπιασε αυτό; κέντρισα όντως το ενδιαφέρον της;". Μου φαινόταν και λίγο "ρηχό" από την πλευρά της να ήταν αρκετό αυτό. Άρχισα να έχω ένα περίεργο συναίσθημα σαν να είχα "κλέψει" κάπου στην όλη διαδικασία για να πάρω κάποιο άδικο προβάδισμα. Ένιωθα ότι ακόμα και αν όντως βρήκε κάτι ενδιαφέρον πάνω μου ήταν λάθος ή ότι την παραπλάνησα με κάποιο τρόπο παρόλο που όλα όσα της είπα ήταν αληθινά. Η κουβέντα κράτησε σχεδόν όλη τη μέρα μέχρι που τελικά δεν άντεξα άλλο αυτή την ανεξήγητη "πίεση" που ένιωθα και την καληνύχτισα ευχαριστώντας την για την όμορφη συζήτηση. Ήταν όντως όμορφη αν εξαιρέσουμε όλες αυτές τις σκέψεις που ανέλυσα πιο πάνω. Δεν ξαναέστειλα ποτέ ελπίζοντας να μην το κάνει ούτε κι αυτή και ευτυχώς έτσι έγινε.Αυτό που με προβληματίζει μετά από όλη αυτή την ιστορία είναι το κατα πόσο τελικά η αυτοπροβολή είναι κάτι κακό; Μέχρι τώρα πίστευα ότι είναι ο πιο γρήγορος τρόπος να γίνεις αντιπαθητικός. Πίστευα ότι μόνο κάτι ψωνάρες τα κάνουν αυτά και ότι μόνο αφελείς "τσιμπάνε". Είναι τελικά αποδεκτό μέχρι κάποιο όριο και αν ναι ποιο είναι αυτό; Πρέπει να είναι μια πάρα πολύ λεπτή γραμμή γιατί ακόμα και τώρα αδυνατώ να την δω.Δεν περιμένω κάποια απάντηση σε όλα αυτά κυρίως γιατί δεν πιστεύω ότι θα καταφέρω να αλλάξω τον τρόπο που σκέφτομαι. Ήθελα περισσότερο να βγάλω αυτή τη σκέψη από μέσα μου και προτιμώ να το κάνω κάπου δημόσια κι ανώνυμα παρά με φίλους και επώνυμα. Δεν χρειάζεται πάντα να τραβάμε τους φίλους μας στον βούρκο των σκέψεων μας.
3
