ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τον Σεπτέμβρη χτύπησα με την μπάλα το μικρό δάχτυλο του χεριού μου ενώ έκανα προπόνηση volley. Μετά από 2,5 μήνες επιτέλους αξιώθηκα να πάω σε γιατρό. Πριν του εξηγήσω τι έπαθα και πως, απλά και μόνο κοιτάζοντας το, με πρόλαβε λέγοντας μου ότι το χτύπησα με μπάλα volley. Μου εξήγησε πάρα πολλά πράγματα σχετικά με τον τραυματισμό μου. Ακόμα, μου έδειξε βιβλία και φωτογραφίες, δείχνοντας μου τους τένοντες του δαχτύλου και πως αυτό θα είχε γίνει αν είχα σπάσει κόκκαλο. Αν είχα σπάσει κόκκαλο στο σημείο εκείνο η άκρη του δαχτύλου (το νύχι) θα κρεμόταν. Η ακτινογραφία δεν μας ενδιαφέρει μιας και η διάγνωση γίνεται απλά κοιτάζοντας το δάχτυλο και τι κλίση/μοίρες παίρνει. Η ακτινογραφία θα ήταν απαραίτητη αν και εφόσον χρειαστεί επέμβαση. Αν είχε τραυματιστεί ο κάτω τένοντας δεν θα μπορούσα να λυγίσω το δάχτυλο. Τελικά αυτό που έχω πάθει είναι ότι έχει τσακιστεί ο πάνω τένοντας και έχω βάλει έναν νάρθηκα, το οποίο θα παραμείνει ένα μήνα, για να ισιώσει. Κάτι σημαντικό που έμαθα είναι ότι ο κάτω τένοντας βρίσκεται πιο βαθιά αλλά είναι και πιο φαρδύς και συνήθως τραυματίζεται με ένα μαχαίρι. Ενώ ο πάνω τένοντας είναι πολύ λεπτός και επιφανειακός και τραυματίζεται πιο εύκολα αλλά δύσκολα μπορεί να ραφτεί (σε περίπτωση που έχει κοπεί) γιατί είναι πολύ λεπτός. Μου είπε ευτυχώς που δεν συνέχισα να παίζω γιατί θα του έκανα περισσότερη ζημιά και θα χρειαζόταν πολύπλοκες επεμβάσεις αλλά αν θέλω να συνεχίσω θα πρέπει να παίζω με τον νάρθηκα (δεν γίνεται, δεν βολεύει) και να μην τραυματίσω το δάχτυλο μέσα στους επόμενους έξι μήνες. Λοιπόν, νομίζω θα σταματήσω τα σπορ, για πάντα. Έχω τρομάξει, δεν θέλω να το ρισκάρω.Σίγουρα αυτά που έγραψα είναι λίγο μπερδεμένα και ίσως όχι εντελώς κατανοητά, δεν είμαι γιατρός άλλωστε, αλλά πάνω κάτω αυτά κατάλαβα για την δική μου περίπτωση τουλάχιστον. Απλά μου αρέσει πολύ και ενθουσιάζομαι όταν μου εξηγούν με κάθε λεπτομέρεια οτιδήποτε έχει να κάνει με ιατρική. Είναι πολύ σημαντικά και έχουν μεγάλο ενδιαφέρον. Αν είχα στον περίγυρο μου κάποιον γιατρό είμαι σίγουρη ότι θα τον/την ζάλιζα και σίγουρα θα τον/την κούραζα. Το μόνο καλό όταν επισκέπτεσαι κάποιον γιατρό είναι να σου εξηγεί και να μαθαίνεις πράγματα πάνω σε αυτά.Έχω σκεφτεί να αγοράσω ιατρικά βιβλία αλλά δεν ξέρω κατά πόσο κατανοητά θα μου είναι για το επίπεδο μου (δεν έχω σπουδάσει). Υπάρχουν βιβλία ιατρικής με απλό τρόπο γραφής ή που να απευθύνονται σε απλό κόσμο χωρίς να είναι γιατροί;