έχω ακριβώς το ίδιο πρόβλημα! και αυτο που μου τη δίνει είναι:1. θα μπορούσαμε να περνάμε καλά2. νόμιζα οτι τα παιδιά/έφηβοι ανταγωνίζονται μεταξύ τους και οτι οι ενήλικες ξέρουν οτι ο ανταγωνισμός είναι μόνο με τον εαυτό μας (ποσο καλύτεροι γινόμαστε over time)είναι τόσο άσχημο να βιώνεις τετοιες καταστασεις, ειδικά στις γιορτές και να περιμένεις την επόμενη σπόντα ή απλά να εύχεσαι να κανονίσεις ταξίδι για να λείπεις!:-(not cool!Μακάρι να ηρεμούσαν κάπως όλοι (incl. me!!!)
29.4.2013 | 01:12
τρελοσογο
απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου,παντα ειχαμε προβληματα με τους συγγενεις μας, πιο συγκεκριμενα με την αδερφη της μαμας μου, αλλα ενιοτε και με τ αδερφια του μπαμπα μου. Πραγματικα δεν μπορω να καταλαβω γτ τετοια εχθρα? Γιατι παντα πρεπει καποος να ειναι καλυτερος απο τον αλλο? Να λενε τρελα ψεμματα, να πρεπει να με βαζουν στη μεση? Το ξερω παντου υπαρχουν τετοιια προβληματα, αλλα αληθεια εχω κουραστει. Ειδικα αυτη η αδερφη της μανα μου εχει χοντροπροβληματαρες (χωρις αυτο να σημαινει οτι φταιει παντα αυτη για τους καβγαδες) αλλα ημαρτον πια.. Σε οικογενειακες συγκεντρωσεις παντα υπαρχουν τουλαχιστον μπηχτες κ θελω τοσο πολυ να τους φωναξω "σκαστε ολοι" κ μετα να σκασουνε κ να φαμε κ να κουβεντιασουμε σαν ανθρωποι.θα κανω οτι μπορω να μην φτασω ουτε στο ελαχιστο την καταντια τους στις σχεσεις μου με την αδερφη μου.αδερφακι μου γλυκο σ αγαπω πολυ κι ας σε πειραζω
1
![1Ο+1 εξαιρετικά αναγνώσματα για το τέλος της εβδομάδας [08.11.24]](/sites/default/files/styles/square_mini/public/articles/2024-11-08/__LiFO_10%2B1_Previews4%20%281%29.jpg?h=748d7e9c&itok=zdgEe7VA)
