ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κατεβαίνεις Αθήνα με τρένο από Σαλόνικα, είσαι μέσα στο κουπέ με 2 άτομα. Κοιμούνται. Δεν δίνεις σημασία. Κ στα μέσα της διαδρομής χρειάζεται φόρτιση το κινητό αλλά ο φορτιστής δεν λέει να βοηθήσει την κατάσταση! Κ τσουπ...ξαφνικά το παιδί που κάθεται απέναντι σου ξυπνάει, βλέπει να παιδεύεσαι κ σου δίνει τον φορτιστή του. Από κει και πέρα σου πιάνει την συζήτηση μέχρι να φτάσετε Αθήνα. Να μιλάτε για ώρες και ξαφνίκα συνειδητοποιείς ότι αυτός ο τύπος σου αρέσει! Είσαι σίγουρη ότι το χει καταλάβει πως σου αρέσει. Είναι τόσο γοητευτικός, σκέφτεσαι! Όμως μαθαίνεις ότι κάνει μεταπτυχιακό εξωτερικό. Χαμένη υπόθεση ,σκέφτεσαι. Φτάνετε Αθήνα, αποχαιρετιέστε κ τον συναντάς πάλι κοντά στις σκάλες του μετρό! Σου ξαναμιλάει κ σου πετάει το μπαλάκι με τον τρόπο του να ξανασυναντηθείτε Σαλόνικα! Κ εσύ η ΗΛΙΘΙΑ, σε πιάνει αμηχανία, δεν καταλαβαίνεις Χριστό ότι δεν θέλει να τελειώσει εδώ πέρα, κ αντί να του ζητήσεις το τηλ του ή να του δώσεις το δικό σου για να υπάρχει μια ελπίδα να σε ξαναδεί του λες απλά ένα " Δύσκολο να σε πετύχω Σαλόνικα απ την στιγμή που δεν έρχεσαι και συχνά" Και μένει μαλάκας ο άνθρωπος...αλλά τέτοια εγωίστρια είσαι που επείδη δεν σου ζήτησε ο ίδιος το τηλ σου δεν έκανες εσύ την κίνηση. Φεύγεις κ αναρωτιέσαι γιατί σου πε το ένα γιατί το άλλο κ καταλαβαίνεις την πατάτα που έκανες. Κοιτάς πίσω αλλά έχει ήδη χαθεί. Κόλλωσες, έχασες την ευκαιρία κ τώρα ακόμα σε τρώει. Γιατί λίγα άτομα συναντάς που να σε κερδίζουν απ την πρώτη στιγμή με το λέγειν τους, το χιούμορ τους, να σε κάνουν να τους θαυμάζεις, να μην σε ξενερώσουν με την συμπεριφορά τους..! Αλλά πλέον αυτή η ευκαιρία που σου δώθηκε την έχασες...μάλλον την πέταξες στα σκουπίδια από δικιά σου βλακεία και συνεχίζεις την ζωή σου! Κρίμα...! Όπου κι αν είσαι Πολιτικέ Μηχανικέ μου...καλά να περνάς!