ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αγαπώ πολλά βιβλία. Έχω μεγάλη λογοτεχνική βιβλιοθήκη.Λατρεύω όμως τρία βιβλία και τα κουβαλάω πάντα μαζί μου.Είναι ετερόκλητα.Το μυθιστόρημα '' ο υπνοβάτης'' της Μαργαρίτας Καραπάνου, της αδικοχαμένης αυτής εξαιρετικής συγγραφέως.Διαδραματίζεται σε ένα νησί που η συγγραφέας δεν ονοματίζει μέσα στο βιβλίο αλλά όπως έχει πει σε συνεντεύξεις της είναι η Ύδρα.Ο Μανώλης, ο ήρωας ο ''κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν'' του Θεού ο οποίος έχει τη μορφή διοικητή αστυνομικού τμήματος.Επωμίζεται το βάρος της αποκάλυψης του ενόχου κάποιων εγκλημάτων που λαμβάνουν χώρα στο νησί.Το βιβλίο δεν είναι σε καμία περίπτωση αστυνομικό αν και διαθέτει ειδικά προς το τέλος στιγμές έντονου αστυνομικού σασπένς.Στο βιβλίο αυτό γνωρίζουμε τους ήρωες και γινόμαστε μάρτυρες των συναισθηματικών τους διακυμάνσεων που τους ωθούν πολλές φορές σε ακραίες πράξεις, όπως η εξομολόγηση του Μαρκ, του ζωγράφου ο οποίος μια μέρα μαρτυράει κάτι που έκανε. Το εξομολογείται στον Μανώλη σε έναν εξαιρετικό μονόλογο γραμμένο με μαεστρία.Η Λούκα η συγγραφέας (κάτι σαν alter ego της Καραπάνου) που βασανίζεται να τελειώσει το βιβλίο της. Μόλις το τελειώνει το θάβει στον κήπο του σπιτιού της μαζί με το στυλό που χρησιμοποίησε για τη γραφή του.Υπάρχουν πολλοί ήρωες, ας μην τους αναφέρω όλους, κι όλοι αυτοί δρουν, αντιδρούν κι επιδρούν εξαιρετικά ο ένας στη ζωή του άλλου.Είναι ένα μυθιστόρημα ψυχικής εσωτερικής εξωτερίκευσης, όπως το αποκαλώ εγώ.Το μυστήριο λύνεται στο τέλος ή μπορεί και να μη λύθηκε στην πραγματικότητα ποτέ, μπορεί η λύση του μυστηρίου να περιπλέκει ακόμα περισσότερο τα πράγματα, μα τίποτα δεν έχει σημασία πια, όταν ο ήλιος βγει πάλι κι αρχίσει να φωτίζει το νησί.Η Καραπάνου χρησιμοποιεί μια γλώσσα ποιητική και τολμηρή ταυτόχρονα που δεν μπορεί να μη μιλήσει στους εραστές της γραφής.Είναι ένα βιβλίο-πρόταση τόσο στην ''πλοκή'' όσο και στη δομή του.Υπάρχει μάλιστα ένα κεφάλαιο προς το τέλος του βιβλίου που είναι πολύ σύντομο, μόλις δέκα αράδες κι όμως είναι τόσο συγκλονιστικό.Μιλάει για μια τυχαία συνάντηση της Λούκας και του Μανώλη στο δρόμο. Συναντιούνται χωρίς να μιλήσουν.Αγαπημένη φράση από το βιβλίο:'' Ήμουνα άρρωστη, πολύ άρρωστη. Είχα κατάθλιψη.'''' Είχες θλίψη'', τη διόρθωσε τρυφερά ο Μανόλης. Μη λες ποτέ κατάθλιψη. Είναι μια λέξη φτωχή που σημαίνει έλλειψη του πόνου.''Το δεύτερο βιβλίο που κουβαλώ πάντα μαζί μου είναι το μικρό βιβλιαράκι με τα άπαντα της Κατερίνας Γώγου.Λέγεται ''τώρα να δούμε εσείς τι θα κάνετε, Ποιήματα 1978-2002''.Είναι ένας θησαυρός. Δεν περιέχει μόνο άπαντα τα ποιήματά της αλλά και πεζά της σε στυλ ημερολογίου και προσχέδια σεναρίων της.Αγαπημένη φράση από το βιβλίο:'' Και δεν είναι που θέλω να ζήσω. Είναι το γαμώτο που δεν έζησα''.(από το ποίημα ''Πάει. Αυτό ήταν'' της συλλογής ''Ιδιώνυμο'')Το τρίτο βιβλίο που κουβαλώ πάντα μαζί μου είναι το ''πώς φιλιούνται οι αχινοί'' της Αλεξάνδρας Κ.Είναι ένα μυθιστόρημα διακοσίων εξήντα δύο σελίδων που είναι ένα υπέρτατο αριστούργημα.Ένα βιβλίο που κάνει έρωτα στο μυαλό μου κάθε φορά που το διαβάζω.Δεν υπάρχει ούτε μια λέξη ατάκτως ερριμμένη μέσα σε αυτό το λογοτέχνημα. Όλα είναι προσεγμένα στην εντέλεια.Είναι ένα βιβλίο που κάποιοι θα μπορούσαν να πουν πως πουλάει μούρη όσον αφορά τον τρόπο γραφής του.Ναι, το κάνει αυτό κι αυτό είναι έξτρα καυλωτικό. Ξέρετε γιατί το κάνει αυτό; ΓΙΑΤΙ ΜΠΟΡΕΙ.Δεν μένει όμως στον επιδέξιο τρόπο γραφής. Έχει υπέροχη πλοκή, οι ήρωες είναι αναγνωρίσιμοι, καθημερινοί, εύθραυστοι, σκληροί, ανασφαλείς, θρασείς, τοληροί και φοβισμένοι, ζουν , μιλούν και μυρίζουν σαν κι εμάς.Γεμάτοι αντιθέσεις.Το τέλος του βιβλίου σού σκάει μια κεραμίδα στο κεφάλι που θα την θυμάσαι για καιρό.Ανατρεπτικό.Το θέμα του βιβλίου περιγράφει τη ζωή κάποιων ηρώων, τους συναντάμε στη διάρκεια ενός καλοκαιριού.Είναι το πιο γαμάτο σύγχρονο ανάγνωσμα στο οποίο μπορεί κάποιος να ξοδέψει τα λεφτά του.Δηλώνω ερωτευμένος με τη συγγραφέα του, την Αλεξάνδρα Κ. , την οποία τη γνώρισα από το σίριαλ του Μέγκα ''Ηρωίδες'' στο οποίο έγραφε το σενάριο και πρωταγωνιστούσε. Έχει παίξει και στην ταινία μικρού μήκους του Βασίλη Κεκάτου ''η σιγή των ψαριών όταν πεθαίνουν''.Έχει γράψει και θεατρικό έργο καθώς και κάποια άλλα παιδικά βιβλία αλλά αυτό είναι το πρώτο της μυθιστόρημα ενηλίκων.Και θα μπορούσε στα χέρια ενός επιδέξιου σκηνοθέτη να γίνει άνετα μια ταινιάρα μεγάλου μήκους.Αγαπημένη φράση από το βιβλίο: Δεν μπορώ να βρω. Είναι ένα κομψοτέχνημα από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα.