Τα καλα παιδια δεν τα θελετε, ξενερωνετε και τ αμφισβητειτε!
9.7.2022 | 12:45
Ξαφνικό
Είναι 3-4 μήνες που γνωριζόμαστε,εγώ ήδη στην παρέα και εκείνος ήρθε μέσω ενός κοινού μας φίλου(συγκεκριμένα,είναι συνάδελφος του κοινού φίλου).Οι δυό μας δέν γίναμε φίλοι σε καμία περίπτωση,απλά είχαμε μία πολύ καλή επικοινωνία στα συνήθη πλαίσια της επαφής δύο ατόμων που είναι στην ίδια παρέα.Εχθές είχαμε βγεί με κάποια από τα άλλα παιδιά,και όταν εκείνοι έφυγαν,μου ζήτησε να μείνω γιατί είχε κάτι να μου πεί.Τότε άρχισε,με μεγάλη δυσκολία βέβαια,να μου λέει πώς νιώθει για εμένα,και μου έκανε κάτι σαν ερωτική εξομολόγηση.Εν τω μεταξύ,ήταν και πολύ ντροπαλός,τα λόγια έβγαιναν με δυσκολία από το στόμα του,και όσο μιλούσε,την περισσότερη ώρα είχε το βλέμμα του χαμηλωμένο.Άν εκείνος ντρεπόταν μία φορά,εγώ τί να πώ που δέν πίστευα στα αυτιά μου,που μου ήρθε κεραμίδα με αυτά που άκουγα;Όλο αυτό το διάστημα της γνωριμίας μας δέν είχε δείξει το παραμικρό,ήταν απόλυτα τυπικός,και μου κάνει εντύπωση πώς δέν πήρα μυρωδιά!Τέλος πάντων,τον άκουσα αποσβολωμένη,φυσικά και το κατάλαβε,και μάλιστα μου είπε ότι θα ήταν καλύτερο να μήν πούμε τίποτα περισσότερο εκείνη τη στιγμή και ότι θέλει να πάρω το χρόνο μου ώστε να σκεφτώ και να του απαντήσω.Η αλήθεια είναι ότι ακόμα δέν έχω συνέλθει,είμαι μουδιασμένη.Τα αντικειμενικά στοιχεία είναι:1.Μου αρέσει εμφανισιακά 2.Αυτό το διάστημα των σχεδόν 4 μηνών(που είναι βέβαια μικρό διάστημα)έχω πολλή θετική άποψη για τον χαρακτήρα του 3.Ταιριάζουμε στην επικοινωνία και στα γούστα 4.Ενώ είναι πολύ ήρεμος σαν άνθρωπος και δέν έχει "θορυβώδη" παρουσία,ταυτόχρονα σου εμπνέει το να νιώσεις ασφάλεια μαζί του γιατί έχει τρομερή συνέπεια στα λόγια,στις πράξεις και στις απόψεις.Απλά,δέν μου είχε περάσει ποτέ από το μυαλό ότι θα μπορούσε να υπάρξει μία τέτοια εξέλιξη μεταξύ μας,εκεί είναι που κολλάω.Εγώ γενικότερα,ποτέ δέν ένιωσα για κάποιον που μου άρεσε,ούτε και στις δύο σχέσεις που έχω κάνει,αυτό που λέμε κεραυνοβόλο έρωτα.Πάντα,τα συναισθήματα μου για τον άλλο,αναπτύσσονταν στην πορεία της γνωριμίας και της συναναστροφής μας και κατόπιν επιχειρούσα να προχωρήσουμε σε σχέση.Σκέφτομαι λοιπόν αυτό,και λέω γιατί να μήν δώσω μία ευκαιρία και τώρα;Επίσης,κάτι που μπορεί να φανεί βλακειούλα,είναι ότι εγώ είμαι 23 και εκείνος 29,και σκέφτομαι λίγο τη διαφορά ηλικίας.Μήν με κράξετε βρε παιδιά,καταλαβαίνω ότι σιγά τα 6 χρονάκια,και ότι είναι χαζομάρα και μόνο που το σκέφτομαι,αλλά το έχω σκεφτεί και αυτό.Το μόνο σίγουρο είναι ότι μετά τη χθεσινή εξέλιξη,δέν νιώθω άσχημα,δέν νιώθω κάποιο αίσθημα πίεσης,και μάλλον γλυκιά γεύση μου έχει αφήσει όλο αυτό,όμως όπως έγραψα πιό πάνω,ακόμα δέν το έχω συνειδητοποιήσει.Ποιά είναι η γνώμη σας;
16
