ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τους τελευταίους μήνες έζησα κάποια πολύ άσχημα πράγματα. Δηλαδή με το που μπήκε η χρονιά..οικογενειακά πιο πολύ. (Έκλεισα τα 18)Πάλεψα όσο δεν είχα παλέψει ποτέ μου με τον εαυτό μου και τα συναισθήματά μου. Μιλάω για τρελή απομόνωση. Τα μόνα άτομα που έβλεπα για μήνες ήταν η αδελφή μου και το μωρό της, αφού έμενα μαζί της για 3- 4 μήνες, ώσπου τα ξαναβρήκαμε με τη μητέρα μου. Παρηγοριά η μουσική και τα τσιγάρα μου και σκέψεις, σκέψεις, σκέψεις. Εντάξει είχα και ένα μεγάλο κόλλημα εκείνο το καιρό, αλλά ήταν υπερβολικά εγωιστής οπότε το αφήσαμε, αν και τώρα τελευταία μου μίλησε δυο φορές στο chat και τον έγραψα κανονικότατα. Τέλοσπάντων αλλού θέλω να καταλήξω..Όλους αυτούς τους μήνες χωρίς γνωστούς, χωρίς ψώνια, χωρίς ίντερνετ, χωρίς εξόδους και αγόρια, με μοναδικά στηρίγματα τις κολλητές μου και την αδερφή μου, άρχισα να τα βλέπω διαφορετικά τα πράγματα..(εδώ πρέπει να σημειώσω για να έχετε πλήρη εικόνα των γεγονότων πως κάποτε ήμουν μια από τις "bitch". Ψώνια συνεχόμενα, πλούσιες καφετέριες, αναζήτηση πλούσιου γκόμενου, απάθεια, άσχημο ύφος,"χεράκι και κεφαλάκι ψηλά",κοκαλιάρικο σώμα, έντονο βάψιμο, μαλλί βαμμένο ξανθό, αναισθησία, κενό που το κάλυπτα φυσικά με ψώνια, σνομπισμός και με λίγα λόγια όποιος με γνώριζε με κατέτασσε στις "Diva".Όλα αυτά τα αντικατέστησα με βιβλία, κλασική μουσική, υπερευαισθησία,βιβλιοθήκες, ρομαντισμός, ένα "θέλω να τους βοηθήσω όλους με όποιο τρόπο μπορώ" αίσθημα, βλέπω αδικία και σπάει η καρδιά μου.. Δεν με νοιάζει πια η εξωτερική μου εμφάνιση τόσο ή αν θα πάρω 2 3 κιλά παραπάνω, άρχισα να σιχαίνομαι τα καλλυντικά και τα προκλητικά ρούχα, αηδιάζω όταν με κοιτάνε οι άντρες στο σώμα και γενικά σιχαίνομαι τους χυδαίους, αυτούς που μιλάνε άσχημα κλπ.Δεν θέλω να βγαίνω σε μπαρ και κλαμπ διότι εκεί όλοι θα κοιτάζουν το σώμα μου(ειδικά τώρα καλοκαίρι) και θέλω οπωσδήποτε ολόσωμο μαγιώ στη παραλία! και παρεώ!(and yes, I'm a virgin) Και έτσι όπως έχω αλλάξει δεν ταιριάζω πλέον με τις κολλητές μου στα περισσότερα και έχουν αρχίσει και με λένε "ξενέρωτη" επειδή δεν μου αρέσουν αυτά που μου άρεσαν πριν μερικούς μήνες..το ξέρω είναι απότομη η αλλαγή μου..τόσους μήνες στην απομόνωση είδα τι έχει πραγματικά σημασία για μένα.Η αναζήτηση της γνώσης, της γαλήνης, του αληθινού και της ουσίας.