6.11.2015 | 14:47
Ζ
Σε εκτίμησα από την αρχή γιατί ήσουν ένας άνθρωπος με ακεραιότητα και δύναμη. Είδα σε σένα όλα αυτά που θαύμαζα και πίστευα ότι και εγώ είχα μέσα μου. Βρήκα το έναυσμα μέσα από σένα να εξελιχθώ, να γίνω η γυναίκα που ήθελα, που πάντα ήξερα ότι ήμουν και από φόβο και ανασφάλεια δεν έβγαζα προς τα έξω. Γνωρίζοντάς σε όχι μόνο δεν απογοητευόμουν αλλά σε θαύμαζα ακόμα περισσότερο και έπαιρνα συνέχεια δύναμη να συνεχίσω όσες φορές και αν έκανα πίσω. Την τελευταία φορά σου μίλησα και σου εξήγησα (με ενθουσιασμό) σε ποιά φάση είμαι και πόσο δούλευα για μένα και για τη μεταξύ μας σχέση. Σου τα είπα γιατί κατάλαβα ότι και εσύ το θες. Ότι αυτή η σχέση είναι πραγματικά αυτό που θες. Ότι δε σε κάλυπτε αυτό που ζούσες και ήθελες το κάτι παραπάνω που μόνο εγώ σου έδινα. Και ξεκινήσαμε όμορφα και γλυκά, με τις αντιθέσεις και τις ανασφάλειές μας. Με συζήτηση όμως και κοινή ματιά. Και σε πολύ λίγο ανακάλυψες ότι έχεις κάποιες ανάγκες που δεν καλύπτονταν. Και αυτή που διάλεξες θα έπρεπε να είναι εκεί να καλύψει αυτές σου τις ανάγκες και να κάνει αυτά που απέρριψες από την προηγούμενή σου σχέση και απέρριψα και εγώ. Μια σχέση μαζί σου για μένα δεν ήθελα να είναι μια κάλυψη αναγκών. Αυτό το είχα και δε με κάλυψε ποτέ. Νόμιζα και εσύ το ίδιο. Το χειρότερο ήταν ότι δεν άκουσες καν τι ήρθα να σου πω τότε. Δε με πειράζει που προχώρησες. Με πειράζει που δεν το συζητήσαμε και έμαθα από σπόντα ότι γύρισες πίσω. Ό,τι έχω πει το εννοώ. Ό,τι κάνω δε με οδηγεί πια μόνο του. Αυτά ήθελα να σου πω. Και κάτι ακόμα. Μπορείς να είσαι κότα αν το θες, εγώ αρνούμαι.