ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τον τελευταίο χρόνο μένω και δουλεύω στο εξωτερικό. Μπορεί να σας φανεί περίεργο αλλά τον τελευταίο καιρό νιώθω ότι ζηλεύω πάρα πολύ τους συναδέλφους μου και τους άλλους συνομίληκους μου που έχουν γεννηθεί και μένουν σε αυτή τη χώρα. Τους ζηλεύω που δεν νιώθουν λύπη για την χώρα τους όπως νιώθω εγώ, τους ζηλεύω που μπορούν να βλέπουν τους γονείς τους όποτε θέλουν, τους ζηλέυω που μπορούν να έχουν ακόμα το αγόρι/την κοπέλα που είχαν στο Πανεπιστήμιο και δεν χώρισαν λόγω απόστασης (όπως εγώ και τόσοι άλλοι φίλοι μου). Τους ζηλεύω για την χαλαρότητα και την αισιοδοξία με την οποία αντικρύζουν τη ζωή, για το πόσο εύκολα μπορούν να βρουν και να αλλάξουν δουλειές, για τις δυνατότητες και τις προοπτικές που ανοίγονται μπροστά τους.Μακάρι και η δική μας γενιά να ένιωθε το ίδιο... Πόσο διαφορετικά θα ήταν όλα...