ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το πλοίο, ίδιο σαλιγκάρι, αφήνει το ίχνος του στην αλάνα της θάλασσας. Κι εμείς ακολουθούμε. Ταξιδεύουμε σε μια πορεία που χαράσσεται μέτρο το μέτρο, για έναν προορισμό που κανείς δε γνωρίζει. Μικρός ο κόσμος, μα μεγάλος για εκείνους που έχουν το κουράγιο να τον ανακαλύψουν. Γιατί αυτό θα είναι το μέλλον, μια ανακάλυψη. Δεν ζητάμε τα πάντα. Θέλουμε μονάχα να ζήσουμε. Εισπνέοντας βαθιά, ρουφάς τον αέρα τς ζωής και φυσάς με ευχαρίστηση τον καπνό της εμπειρίας. Ένα τσιγάρο είναι όλο κι όλο. Μπορείς να το αφήσεις να καπνίζεται μόνο του αν το προτιμάς. Σε κάθε περίπτωση, πάλι κάτι μένει. Είναι η στάχτη που καίει. Καίει από τον ενθουσιασμό, τη ξεγνοιασιά και τη ζωντάνια μας. Κι η στάχτη σκορπά και κάθεται πάνω στους ανθρώπους, διότι αναζητά να νικήσει τη μοναξιά και τη ματαιότητα. Δεν είναι υπόλειμμα η στάχτη αλλά απόδειξη. Αυτή μπαίνει στα μάτια και τα τσούζει για να δώσει έμπνευση. Και στο τέλος, εκείνη μας αναγεννά.