Σιγουρα δε ζητας πολλα και γι αυτο και καποια στιγμη θα ερθουν. Θα σου πω ομως πωσ αισθανθηκα εγω οταν ερωτευτηκα εναν χωρισμενο με παιδια που εμεναν μαζι του. Ενω στην αρχη, ολα καλα, αρχισε να θελει να τα βλεπω και εγω ή να πηγαινω σπιτι του και να βλεπουμε tv ολοι μεχρι τα παιδια να κοιμηθουν κλπ. Σαφωσ και δε θα με "ετρωγαν" αλλα δε μπορω να βρεθω ξαφνικα με δυο παιδια, ηδη γαλουχημενα με ιδιες διαφορετικες απο τισ δικες μου, με εναν ηδη στρωμενο χαρακτηρα που δε μου αρεσε και εγω να παριστανω τι? Τη μελλουσα μητρια? Δε μπορω να αναλαβω τετοια ευθυνη ουτε μπορω στα καλα καθουμενα να γινω "μανα". Σε αυτο βεβαια εβαλε το χερακι του και ο ανθρωπος αυτος ο οποιοσ επεμενε να βγαινουμε ολοι γιατι με εβλεπε σοβαρα και ελεγε οτι τα παιδια ειναι μερος του εαυτου του και της καθημερινοτητας του και αρα , ανα θελω να γνωριστουμε περισσοτερο πρεπει να γνωρισω ολα τα καμμοατια της ζωης του= παιδια. Ελπιζω να μην κανεισ τα ιδια σε οσους γνωριζεισ γιατι συνειρμικα τα παιδια ισουνται με ευθυνες ξενες που κανεις δε θελει να αναλαβει. Σε καταλαβαινω ομως να ξερεις παααρα πολυ γιατι και εγω χωρισα πριν 2 χρονια και ευχαριστουσα το Θεο που δεν εχω παιδια γιατι ηξερα το "ρατσισμο" που υφιστανται οι χωρισμενες με παιδια. Δε ζητας εσυ πολλα. Οι άλλοι δεν ειναι διατεθημενοι να δωσουν.
4.1.2013 | 01:56
ΖΗΤΑΩ ΠΟΛΛΆ?????????
Γειά σας, εδώ και καιρό που διαβάζω εξομολογήσεις ατόμων ήθελα από καιρό να πάρω το κουράγιο να πω κι εγώ αυτό που με βασανίζει.Από τότε που χώρισα με τον άντρα μου δηλαδή εδώ και τρία χρόνια τώρα, αφοσιώθηκα στο μεγάλωμα των παιδιών.Ωραία μέχρι εδώ γι'αυτο δεν μετανιώνω φυσικά.Δεν αφοσιώθηκα όμως σε μένα όσο θα έπρεπε, το πέρασα κι αυτό, έχω μαζέψει τα κομμάτια μου, έχω συμφιλιωθεί με μένα με τον χωρισμό και όλα αυτά που περνάς γιατί το χειρότερο δεν είναι το "πενθος" αλλά να κατανοήσω τα λάθη μου, το πέρασα κι αυτό. Αλλά πάλι κάτι λείπει που με κρατάει στάσιμη.Μια φωνούλα μου μέσα μου μού λέει ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΒΡΕ, ΕΡΩΤΑΣ, ΑΥΤΟ ΘΕΛΕΙΣ.Το πιστεύετε όμως πως οι περισσότεροι άντρες που έχω γνωρίσει από τότε που χώρισα έχουν τρομάξει στην ιδέα μιας χωρισμένης με παιδιά? Το βλέμμα του τρόμου στα μάτια τους!ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΟΥ ΜΕΓΑΛΩΣΕΙΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΡΕ Μ.....Α ΜΙΑ ΑΠΛΗ ΟΜΟΡΦΗ ΣΧΕΣΗ ΘΕΛΩ!!!ΖΗΤΑΩ ΠΟΛΛΆ?????Κάτι κάνω λάθος δεν γίνεται, έχω ξεχάσει πως φλερτάρουνε?Μου το έχουν πει κι αυτό, να είμαι πιο ανοιχτή(η αλήθεια πως γενικά δεν είμαι και τόσο ανοιχτή σαν άτομο) αλλά δεν είμαι και αντικοινωνική μη χ...!!!Συγνώμη κι όλας!!!Ζώ και προσπαθώ να επιβιώσω όπως όλοι σε αυτή την εποχή που ζούμε.Δεν ξέρω......ειλικρινά δεν ξέρω......μες στην νύχτα τι άλλο να σκεφτείς!!!!
1
