«Δεν μου πέρασε ποτέ από το μυαλό ότι ο πατέρας μου θα φύγει από τη ζωή» είπε μεταξύ άλλων σε συνέντευξή του ο Γιάννης Βαρδής.
«Δεν το είδα ρεαλιστικά, πολύ πιθανόν από την αγάπη μου. Δεν το κατάφεραν να το δω ποτέ εκείνη την εποχή. Πραγματικά ήμουν δίπλα του κάτι παραπάνω από νοσηλευτής. Τόσο πολύ που μπορεί κάποιος άνθρωπος να αισθανόταν ότι έχασε την αξιοπρέπειά του, αλλά εγώ σαν γιος ήμουν εκεί γιατί ήξερα ότι θα έκανε κι εκείνος το ίδιο για μένα για μένα. Αυτό του 'λεγα μπαμπά δεν τρέχει τίποτα και συ θα το 'κανες αυτό για μένα» είπε στην ΕΡΤ, αναπολώντας τις τελευταίες στιγμές μαζί με τον πατέρα του Αντώνη Βαρδή.
Σημείωσε ότι η γυναίκα του του θυμίζει τον πατέρα του σε κάποια φάση, είναι και εκείνη απόλυτη περισσότερο με κάποια πράγματα ενώ όπως είπε, φιλτράρει τα πράγματα. «Όταν ο πατέρας μου ήταν θυμωμένος με κάτι δεν τον έπιανες πουθενά» είπε.
Εκείνη πάλι, η σύζυγός του, Νατάσα Σκαφιδά, βρίσκει ότι είναι λίγο οξύθυμος, ένα ελάττωμα που εντόπισε πρόσφατα στον Γιάννη Βαρδή.
Το ζευγάρι μίλησε και για τη γνωριμία του. «Είχαμε μία συναυλία με τον Γιώργο Λιανό στη Λήμνο. Είχα πάει από την προηγούμενη μέρα στο νησί και μας γνώρισε έναν κοινός φίλος στο μαγαζί του θείου της τον «Καραγκιόζη». Ανυπομονούσα να την ξαναδώ. Για καλή μου τύχη ήρθε και στην συναυλία την επόμενη μέρα. Εκεί δεν καταφέραμε να μιλήσουμε αλλά επειδή έκανα διακοπές στο νησί είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε τις επόμενες μέρες. Νομίζω ότι το γλυκό έδεσε στην Αθήνα και όλα πήραν το δρόμο τους» είπε.
«Ήμουν ταγμένος εργένης, Όλα άλλαξαν από τη φυγή του πατέρα μου, σχεδόν 10 μήνες μετά» είπε για τη ζωή του πριν γνωρίσει τη σύζυγό του.
Σημείωσε ότι η κόρη του παίζει πιάνο όπως και αυτός ενώ «Ο μικρός Αντώνης τραγουδάει πολύ σωστά. Είναι φοβερό πώς τα φέρνει η ζωή, τα ίδια πράγματα είχε πει και ο πατέρας μου για μένα. Μου έλεγε “είσαι τυχερός που θες να ασχοληθείς με τη μουσική. Βέβαια είσαι και τυχερός που μου αρέσεις, γιατί αν δεν μου άρεσες, δεν θα έμπαινες ποτέ μέσα στο χώρο. Μου το είχε ξεκαθαρίσει αυτό από την πρώτη οντισιόν που κάναμε μεταξύ μας για να με ακούσει. Είχε συγκινηθεί κιόλας, είχε φύγει από το σαλόνι».
»Το 1995 κάναμε το “Θα σε περιμένω” και το 1997 την “Οικογενειακή υπόθεση”. Είναι αυτοβιογραφικό. Ήταν το πρώτο διάστημα που αρχίσαμε να ζούμε μαζί, δεν γνωριζόμασταν πάρα πολύ καλά. Ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Δεν μπορούσαμε ακόμα να μιλήσουμε ανοικτά μεταξύ μας. Έτσι, βρέθηκε ο Μάνος Τσιλιμίδης, του είπα κάποια πράγματα για τον πατέρα μου, ο πατέρας μου του είπε κάποια πράγματα για μένα στον Μάνο. Ο Μάνος, λοιπόν, έγραψε αυτό το κομμάτι, το οποίο στην ουσία είναι ένας διάλογος μεταξύ πατέρα και γιου» είπε μιλώντας για την αρχή της συνεργασίας του με τον πατέρα του.
