σε πόλη μεγάλωσα παιδιά, Θεσσαλονίκη.. τώρα μένω στην επαρχία.πολύ παρωχημένο χιούμορ, το να κοροιδεύεις την επαρχία!..έτσι πρέπει να ήταν απ το 50 & μετά, και πήγαν όλοι οι χωριάτες στην πόλη κ ήθελαν το τσιμέντο, γιατί είναι "μοντέρνο" & στρώσαν όλες τις αυλές τους κ δεν βρίσκεις χώμα για δείγμα μέσα στα χωριά...κι έτσι, καλύτερα στο βασίλειο της παράνοιας, στην αγαπημένη Αθήνα σας, όπου ιερό & όσιο δεν υπάρχει πουθενά, και θα βρεις Ανθρώπους ψάχνοντας με το φανάρι, και θα λάμπουν σαν τα λουλούδια μέσα στο βόθρο, κάτι καλλιτέχνες πάμφτωχους, κάτι παρεάκια που μαζεύονται στα σπίτια & γλεντούν απ την καρδιά τους...μην παρεξηγείτε, έζησα 3 χρόνια στη ζούγκλα..αλλά στο χωριό πήρα ανάσα, βρε αδελφέ! είναι εύκολο να χάνεσαι στο πλήθος & να κάνεις ό,τι γουστάρεις, δίχως να σε βρουν οι συνέπειες ποτέ!...αλλά στο χωριό, που όλα φαίνονται, πρέπει να υπερασπιστείς τη διαφορετικότητά σου, να στηρίξεις τα ιδανικά σου, να εφεύρεις τον εαυτό σου... και να δεχτείς κ όλους κ όλα, ό,τι δεν συμφωνεί με την ψυχή σου, να το πολεμάς με ειρηνική αντίδραση!μάθατε αλλιώς, στην κριτική, την κοροιδία, την ανωτερότητα...ανώριμοι για πάντα!αφήστε τους βλάχους & κοιτάξτε το κενό μέσα σας καλύτερα...~ πάντα ελπίζω στον Άνθρωπο, πάντα στη Φύση βρίσκω τον εαυτό μουμ
Εμένα πάλι στο χωριό μου την ξαδέρφη μου την αντιμετωπίζουν ως μίασμα που είναι 35 χρονών κ δεν έχει παντρευτεί, η δε οικογένειά της στα πρόθυρα κατάθλιψης που τους "συζητά όλο το χωριό". Τουλάχιστον στην Αθήνα θα την είχαν για πιο cool. Εν έτει 2013 αυτό το θεωρώ πιο βάρβαρο. Η επιλογή είναι στον καθένα. Αν προτιμά να πάει από ασφυξία απ τα καυσαέρια ή από ασφυξία από την κλειστή κοινωνία.
είναι πολύ οι λόγοι Μάριε.πού είσαι, αν είσαι προδιατεθειμένος αρνητικά..αν ψάχνεις να βρεις παρέα, κύκλο ανθρώπων με ανοιχτά κανάλια επικοινωνίας..έχω μείνει στην επαρχία κ πιο παλιά, για 6 χρόνια.. πέρασα τέλεια!Πιστεύω πως σε όλη τη χώρα είναι παράξενοι οι ντόπιοι, αντιμετωπίζουν το διαφορετικό ρατσιστικά, πάντα "ξένο" σε θεωρούν..αλλά εκεί έγκειται σε εσένα, στην καλή σου διάθεση κ στη δράση σου εκεί, το αν θα είσαι "ο παράξενος" που του λένε καλημέρα κ τον αγαπούν δίχως να ξέρουν γιατί, νιώθοντας τη θετικότητα του ανθρώπου ή σε φοβούνται κ λένε στα παιδιά τους να μη σου μιλάνε..και πόσο θέλουν τα παιδιά να σε γνωρίσουν!..πόσο θέλουν να ανοίξει το μυαλό τους, πόσο γοητευτικός είσαι στα μάτια τους..σε κάθε τόπο όμως υπάρχουν κάπου κρυμμένοι άνθρωποι σε ένα σπίτι, σε μια φάρμα με τα πιο παράξενα πράγματα στην αυλή, που περιμένουν να μετατραπούν, από πατέντα, λίγο έξω απ το χωριό, είτε ντόπιοι είτε άνθρωποι που ήρθαν κ έμειναν, και εκεί θα βρεις φιλίες ζωής, θα βρεις παρέα, κέφι, αγάπη, θα έχουν ίντερνετ κ θα διαβάζουν τα νέα απ τα πιο ανοιχτόμυαλα μπλογκ, θα διαβάζουν κ lifo, θα επικοινωνούν με ομοιδεάτες τους σε όλον τον κόσμο, γιατί δεν υπάρχουν αποστάσεις κ διαχωρισμοί γι αυτούς, θα προσπαθουν να είναι αυτόνομοι..μπορεί ακόμη κ να έχουν μεγαλώσει στην Αθήνα κ να έχουν σπουδάσει στο Λονδίνο, μπορεί να μην έχουν φύγει για πολύ καιρό από το χωριό..είναι θέμα διάνοιας *υ.γ. κι εγώ είμαι εδώ μ ένα παιδί, μόνη μου, παλιά με είχαν ζήσει μαζί με τον πατέρα του, τώρα μόνη.. Σκέψου πόσο παράξενη είμαι, εξωγήινη θα έλεγα! αλλά δεν με νοιάζει η κριτική των ανθρώπων. Δείχνει τον δικό τους κόσμο, δεν χαρακτηρίζει εμένα!..απλά, αν θέλεις να είσαι ευτυχισμένος, κάνε κάτι γι αυτό!η ξαδέλφη σου, μάλλον δεν είναι επιλογή της..μάλλον δεν είναι η αγάπη της για Αληθινή ζωή κοντά στη Φύση που την αναγκάζει να μείνει εκεί..μήπως να πάει σ ένα μεγαλύτερο μέρος να μείνει, να είναι δημιουργική ανάμεσα σε άγνωστους, νέους ανθρώπους;..
σχόλια