20 Δεκεμβρίου 2015: «Θα πάω να κατουρήσω σε μια καφετέρια και θα ξαναγυρίσω», ήταν το πρώτο πράγμα που άκουσα απ' το στόμα ενός ηλικιωμένου, μπαίνοντας στο θεατράκι της Χηλής, στο 1ο Λύκειο Καλαμαριάς.
Συνοδεύω το φίλο μου τον Χ. που έχει αποφασίσει να ψηφίσει. Θα ψήφιζα κι εγώ, ως ανεξάρτητος, και απ' τους τέσσερις σίγουρα θα προτιμούσα τον Κυριάκο, όμως δεν έχω κανένα σκοπό να υπογράψω την υπεύθυνη δήλωση πολιτικών φρονημάτων που λέει ότι αποδέχομαι τις αρχές της ΝΔ, ότι γίνομαι μέλος της και ότι μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα στοιχεία μου όπως θέλουν.
Πάντως ενώ ήταν αξιογέλαστο πριν το να ψηφίσει κάποιος στις εκλογές και κανείς δεν ενδιαφερόταν, τώρα που ακούστηκε ότι γίνεται χαμός, κάνεις δε θέλει να λείψει. Πηγαίνουμε στις 7 το απόγευμα, στην παράταση που δόθηκε, και περιμένουμε χωρίς τέλος.
«Κινείται τίποτα;» λέει κάποιος. «Εκεί που ψηφίζουν όχι. Εκεί που πληρώνουν ναι, μια χαρά κινείται» απαντά κάποιος και γελάμε, υπολογίζοντας πόσα τρίευρα έδωσαν στην ΝΔ οι 400.000 που είχαν ήδη ψηφίσει μέχρι τότε.
Σκόρπιες ατάκες που άκουσα στην ουρά για να γραφτεί μέλος ο Χ. (αφού υπέγραψε τη δήλωση):
«Εγώ ξέρω ότι μια ζωή προβληματικό κόμμα είμαστε.»
«Εγώ ήξερα οτι ομάδα δεν αλλάζεις, αλλά τώρα βλέπω ότι δυστυχώς ούτε κόμμα δεν μπορώ να αλλάξω!» λέει ένας κι οι γύρω συμφωνούν: «Ομάδα πάντως δεν αλλάζουμε με τίποτα. Γυναίκα αλλάζεις αλλά ομάδα όχι!»
«Τρεις φορές ήρθα από το πρωί πάντα ουρά έχει και φεύγω.»
«Τελικά μπορεί να βγάλουν τα αποτελέσματα και εμείς να είμαστε ακόμα εδώ.»
«Είχα ψηφίσει και στις εσωκομματικές του ΠΑΣΟΚ το 2004 και με τον ΓΑΠ και το 2007 με ΓΑΠ και Βενιζελο» λέει ένας κύριος.
«Α, το 2007 κι εγώ ψήφισα σε εκείνες τις εσωκομματικές» σχολιάζει μια γυναίκα. «Το 2004 δεν είχα πάει όμως. Ήμουν σίγουρη ότι θα βγει ο ΓΑΠ. Μόνος του ήταν.»
Σε κάποια στιγμή μας ενημέρωσαν πως εξαντλήθηκαν τα κουπόνια των τριών ευρώ και πως θα δίνουν παλιότερα που μετά θα αντικατασταθούν για να μην υπάρξει ζήτημα ακυρότητας. "Να δεις που στο τέλος είτε δεν θα προλάβουμε να πληρώσουμε ή θα μας ακυρώσουν την ψήφο" λέει μεταξύ σοβαρού και αστείου μια κοπέλα που ειναι στη σειρά για να πληρώσει πριν της επιτρέπει να ψηφίσει. "Το μονο σίγουρο ειναι οτι θα έχουμε δωσει τα λεφτακια μας."
Στο τέλος βαριέμαι κι αφήνω τον Χ. να περιμένει στις ουρές του και κάθομαι σε κάτι καρέκλες στην μέση της μεγάλης αίθουσας -σε δημόσια θέα, σαν έκθεμα- και αρχίζω να παίζω Candy Blast Mania στο κινητό. Αφού τελείωσα και τις πέντε ζωές μου (χρησιμοποιώντας την περιφερειακή μου ακοή για να ανιχνεύω κουτσομπολιά) και έγραψα όσα διαβάσατε ήδη, κοίταξα τις ουρές. Είχαν μεγαλώσει αισθητά, ειδικά στο ταμείο. Ο δε φίλος μου ήταν πολύ πιο πίσω απ' όπου ήταν πριν από 20 λεπτά. "Μας κάναν αναδιανομή" δικαιολογήθηκε για την θέση στην οποία είχε βρεθεί.
Οι εξυπηρετικοί εθελοντές έκαναν πλάκα μεταξύ τους, ένας τύπος ονόματι Θρασύβουλος (όνομα που μόνο στην πολιτική της Καλαμαριάς συναντώ) ήταν στα χείλη ολονών που τον φώναζαν πέρα-δώθε για να λύσει προβλήματα, και μια εξαιρετικά ηλικιωμένη κυρία μονολογεί κάτι του στυλ "Τόσες ώρες είμαι εδώ και μου λένε ότι δεν θα μετρήσει η ψήφος μου;"
Αργότερα θα ρωτούσα και τον Χ. να μου πει τι άκουσε στην ουρά. Να τρία πράγματα:
Δύο Καραμανλικοί (junior) ημι-ψεκασμένοι έλεγαν: «Μα οι Αμερικανοί απείλησαν τον Καραμανλή ότι θα τον σκοτώσουν κι ότι θα βασανίσουν τα μωρά του. Γι' αυτό δεν έκανε τίποτα. Πάντως δεν ήταν λίγα κι αυτά που του έκαναν.... Καταρχάς του την έφεραν στου Ολυμπιακούς της Κίνας, ξέρεις, που βρήκαν ντοπέ τους αρσιβαρίστες μας ενώ δεν ήταν. Ναι, ναι... Και μετά έβαλαν και τις φωτιές, και εντάξει, μετά το στήσιμο του Βατοπεδιού ήταν το κερασάκι στην τούρτα!»
Άλλος ψεκασμένος: «Ο Καραμανλής ήταν σπουδαγμένος στην Αμερική, τον φάγανε οι Αμερικανοί. Ο Σαμαράς ήταν σπουδαγμένος στην Αμερική τον φάγανε κι αυτόν. Ο Τσίπρας που είναι δικός τους, τον κάνουν ό,τι θέλουν.» (Ντόινγκ!)
Υπήρχε κι ένας γλοιώδης τύπος που έκλεβε σειρές στη ουρά του ταμείου, και έλεγε με στόμφο ότι «Στη Γερμανία που έχουν κράτος είσαι υποχρεωμένος να ξυπνάς έξι το πρωί και να φτυαρίζεις το χιόνι μπροστά απ' το σπίτι σου γιατί αλλιώς... Όχι όπως εδώ που κάνεις ό,τι θέλεις μπλα μπλα μπλα.» Και σκέφτηκα εγώ: «Τι σχέση έχεις ρε μπάρμπα με την Γερμανία, εσύ μας έχεις φάει ολονών τη σειρά!"
Τέλος, το κλισέ που ήλπιζα από την αρχή να ακούσω, το άκουσα λίγο πριν να φύγουμε από τα χείλη ηλικιωμένου και ημι-εξοργισμένου κυρίου:
"50 χρόνια είμαι εδώ, τέτοιο πράγμα δεν εχω ξαναδεί" ανέκραξε στην ομήγυρη αλλά και σε μια αόρατη κάμερα των δελτίων που υπήρχε μόνο στο μυαλό του.
Φύγαμε, όταν κάποτε ο Χ. ψήφισε επιτέλους, για να πάμε να δούμε τα αποτελέσματα στο δικό μου σπίτι, με κρασιά και πίτσα.
Στη διαδρομή προσπαθούσα να οπτικοποιησω το συγκεκριμένο ηλικιωμένο να βρίσκεται επι μισό αιώνα βιδωμένος στο διάδρομο στο θεατράκι της Χηλής και να ελέγχει αν υπήρχε πολύς κόσμος σε ουρά να περιμένει να ψηφίσει πρόεδρο της ΝΔ. Κατέληξα ότι όντως: τέτοιο πράγμα δεν είχε ξαναζήσει.
