Ο ποιητής Βασίλης Αμανατίδης δεν ενοχλήθηκε. Το αντίθετο - σε στάτους του με τίτλο #ΚΑΤΙ ΕΧΕΙ ΑΝΕΠΑΝΟΡΘΩΤΑ ΑΛΛΑΞΕΙ# γράφει:
[ αν και συζητιόταν καιρό - ευχάριστα άλαλος μένω με την απονομή του εφετινού Nobel λογοτεχνίας στον Bod Dylan.
Μέρα θανάτου τού -κάπως επίσης παραδόξως- νομπελίστα Dario Fo, είθε να ανοίγουν οι δρόμοι για μια διάνοιξη των στενών μας ορίων της αντίληψης για το τι είναι λογοτεχνία.
(Ήδη είχε δοθεί πέρσι μία τάση προς αυτή την κατεύθυνση με τη βράβευση της Svetlana Alexievich.)
Η υβριδική εποχή μας είθε λοιπόν να κοιταχτεί στον καθρέφτη, ας καταφέρει να δει τον εαυτό της, και ας αρχίσει να ανταμείβει πια αυτό που έχει αρχίσει να γεννά (και μάλιστα αποτελεί ήδη ιστορία) και όχι μόνο εκείνο που άλλες εποχές εγέννησαν ]
Με χιούμορ αντιμετώπισε την νίκη Ντίλαν και την ήττα Μουρακάμι ο συγγραφέας Βασίλης Παπαθεοδώρου. «Έτος 8.796: Ο Μουρακάμι χάνει για 6.794η φορά το Νόμπελ Λογοτεχνίας, παρά τα προγνωστικά των γραφείων στοιχημάτων που τον έφερναν πρώτο» έγραψε αρχικά, κι έπειτα, παίζοντας με την επικαιρότητα συμπλήρωσε: «Μετά από απόφαση της Γενικής Γραμματείας Εσόδων, θα επιστραφούν αναδρομικά στους δικαστικούς όσα χρήματα έχουν ξοδέψει για αγορά βινυλίων του Μπομπ Ντίλαν».
«Εάν τα ελληνικά ως γλώσσα είχαν διεθνή ακτινοβολία, το Νόμπελ θα κέρδιζε ο Διονύσης Σαββόπουλος. Εναλλακτικά ο Άκης Πάνου» έγραψε ο λογοτέχνης Χρήστος Χωμενίδης ενώ ο συγγραφέας και σεναριογράφος Νίκος Παναγιωτόπουλος πιστεύει πως τα πράγματα άλλαξαν, επιτέλους:
Η φιλόλογος Αμαλία Μουστάκη συμφωνεί: «Σίγουρα δεν είναι δουλειά της Ακαδημίας να κάνει εκπλήξεις! Αλλά, είτε μας αρέσουν είτε όχι τα γραπτά του Ντύλαν, η συγκεκριμένη βράβευση είναι, κατά τη δική μου γνώμη, δικαίωση της μελοποιημένης ποίησης, η οποία έχει κι αυτή τη δίκη της θέση στη λογοτεχνία!»
Ενδιαφέρον τρίβια: Οι βραβευμένοι με Νόμπελ πλέον στίχοι του Ντίλαν, έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά από τον Γιώργο Ίκαρο Μπαμπασάκη, που ανέβασε αυτή τη φωτογραφία:
«Ο Πάουντ πάντως θα χαιρόταν με την απονομή του Νόμπελ στον Ντύλαν!» σχολίασε ο ποιητής Χάρης Βλαβιανός. «Τροβαδούρος και αυτός όπως ο αγαπημένος του Έζρα, Αρνώ Ντανιέλ. (Βλ. και το σχετικό του δοκίμιο για τους τροβαδούρους και τη σχέση ποίησης και μουσικής). Ο Άσμπερυ πάντως θα το έχει μετανιώσει που δεν συνέχισε τα μαθήματα κιθάρας όταν ήταν μικρός. Όπως μου είχε πει, προτιμούσε τις ελεύθερες ώρες να διαβάζει Ντίκινσον και Ώντεν...»
Η Τίνα Μανδηλαρά, που γράφει για βιβλία κάθε εβδομάδα στην έντυπη LIFO, έγραψε: «Δεν είναι για τα σαλόνια η λογοτεχνία, είναι για την ψυχή.»
Με δύο σκίτσα Αμερικανών της επικαιρότητας σχολίασε η δημοσιογράφος Μαρία Χούκλη το γεγονός:
«Καμία εκτίμηση για το ετήσιο γεωπολιτικό ματσάκι του νόμπελ λογοτεχνίας, απλά μια οπαδική υπενθύμιση» έγραψε χτες ο αρθρογράφος Δημήτρης Πολιτάκης βάζοντας μια φωτογραφία του Don DeLillo. Σήμερα, μετά την απρόβλεπτη νίκη Ντίλαν κοινοποίησε αυτήν την εικόνα:
Κι ένα πολύ ταιριαστό τραγούδι:
«Ένας είναι» σχολίασε η ποιήτρια Γλυκερία Μπασδέκη, ενώνοντας τον ποιητή Ντύλαν Τόμας με τον Μπομπ Ντύλαν.
Ενδιαφέρον είχε και η άποψη του δημοσιογράφου Δημητρη Ν. Μανιάτη σχετικά με την απόφαση να μη βραβευτεί και φέτος κάποιος άγνωστος στο ευρύ κοινό συγγραφέας:
Άλλοι πάντως δεν εντυπωσιάστηκαν και πολύ απ' την επιλογή: «Διαβάζω εδώ και δέκα μέρες ένα σπουδαίο αμερικάνικο μυθιστόρημα των 700 σελίδων (και ψιλοσιχτιρίζω γιατί δεν έχω ελεύθερο χρόνο)., Φέρτε μου στίχους να ξεπετάω δέκα μελλοντικούς νομπελίστες τη μέρα», σχολίασε σκωπτικά η Βένα Γεωργακοπούλου της Εφημερίδας των Συντακτών.
Σε σχόλιό του στο Facebook ο Παύλος Παπαδόπουλος του Βήματος προέβλεψε: «Και του χρόνου στον Θάνο Μικρούτσικο», ενώ ο Δημήτρης Ρηγόπουλος της Καθημερινής ήταν ακόμα πιο λακωνικός: «Τα ύστερα του κόσμου».
Ο συγγραφέας Μηνάς Βιντιάδης έγραψε ειρωνικά «Άντε, να πα΄ρει και ο Φίλιπ Ροθ το... Γκράμυ, για τη μουσική των λέξεων!» κι η βιβλιοκριτικός Όλγα Σελλά είπε με παιχνιδιάρικο τρόπο αυτό που σκέφτηκαν πολλοί: «Πάλι έχασε ο Μουρακάμης!»
Πάντως υπήρχαν και κάποιοι που δεν είχαν πρόβλημα ούτε με τον Ντίλαν, ούτε με το ότι δόθηκε βραβείο λογοτεχνίας σε μη-λογοτέχνη. Η δημοσιογράφος Δέσποινα Τριβόλη έστειλε το δικό της μήνυμα: «Bob Dylan I love you, but I wish it was Leonard Cohen». Από την άλλη, ο διευθυντής της LIFO Μιχάλης Μιχαήλ, προτιμά των Ντίλαν κι ας μην είναι συμβατικός ποιητής: «Απ' όλες τις απόψεις πολύ πολύ ανώτερος από την Κική Δημουλά ας πούμε που αν το έπαιρνε θα βγαίναμε στους δρόμους να πανηγυρίζουμε», έγραψε στο Facebook.
«Πάλι καλά που το πήρε ο Bod Dylan», σάρκασε ο Αργύρης Καστανιώτης, των εκδόσεων Καστανιώτη, «έτσι θα γίνει γνωστό το έργο του και σε αυτούς που δεν τον ξέρουν...», ενώ ο συγγραφέας Δημήτρης Σωτάκης αφού έγραψε πως «Προσωπικά, θα έδινα το Νόμπελ στον Ντέιβιντ Χασελχοφ», μοιράστηκε στίχους της Αλέξιας, απ' το τραγούδι Τα Κορίτσια Ξενυχτάνε, ωσάν να ήταν του νέου Νομπελίστα.
Από την άλλη, η συγγραφέας και μεταφράστρια Χίλντα Παπαδημητρίου, χαρούμενη για τη νίκη Ντίλαν, προειδοποιεί όποιον σκοπεύει να της χαλάσει τη χαρά:
Ο συγγραφέας Θανάσης Χειμωνάς θυμίζει μια σαφώς πιο παράξενη βράβευση: «Για όσους πάντως παραξενεύονται για τον Ντύλαν να θυμίσουμε πως Νόμπελ Λογοτεχνίας έχει πάρει και ο Ουϊνστον Τσόρτσιλ», λέει και έχει απόλυτο δίκιο. Ο πολιτικός Τσόρτσιλ κέρδισε το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1953.
Ταυτόχρονα ο Χειμωνάς έβαλε το παρακάτω για να δείξει τη δυσπιστία που υπήρξε στην αρχή με την είδηση («Πάντως είναι από τις λίγες φορές που είχαμε ακουστά από πριν το όνομα αυτού που πήρε το Νόμπελ Λογοτεχνίας» συμπλήρωσε.)
Πολύ ενδιαφέρον είχε και η ανάρτηση του τραγουδοποιού Φοίβου Δεληβοριά:
Κλείνουμε με ένα απ' τα πιο πετυχημένα status update που διάβασα, του Γιάννη Σαχανίδη που γράφει για τα βιβλία εδώ και πολλά χρόνια.
Τα 5 Στάδια Της Θλίψης του Νόμπελ Λογοτεχνίας:
1. άρνηση: ποιος; ο Bob Dylan; δεν το πιστεύω, αποκλείεται
2. θυμός: άντε μωρέ να πούμε, Νόμπελ Μουσικής είναι; έλεος, ό,τι να 'ναι
3. διαπραγμάτευση: είναι καλός όμως ο Dylan, εντάξει, δεν είναι; δε λέω, δυνατός καλλιτέχνης
4. κατάθλιψη: δεν αξίζουν τα Νόμπελ γενικά, ακυρώνουν έτσι και τα προηγούμενα, τελειώσανε, κανείς δε θα ασχοληθεί ποτέ ξανά
5. αποδοχή: ε θα δούμε και του χρόνου, εγώ άλλωστε δεν ασχολιόμουν πολύ ποτέ
