Ο 33χρονος Μυτιληνιός Κώστας Σταματέλλης, εκτός των άλλων, έκανε διάσημο το Μόλυβο Λέσβου με τη φωτογραφία του, και το ίντερνετ ανακήρυξε το εν λόγω σοκάκι «Ωραιότερο Δρόμο του Κόσμου».
Οι εικόνες του απ' την πόλη και το νησί του είναι ξεχωριστές, και τώρα αποφάσισε να τις αξιοποιήσει για καλό σκοπό, βοηθώντας τους πρόσφυγες που φτάνουν στο νησί.
Όλοι μπορούν να αγοράσουν μία απ' τις 8 φωτογραφίες που παρουσιάζονται στο παρόν ποστ και το 100% των εσόδων θα πάει στους πρόσφυγες.
Ο Κώστας εξηγεί στο LIFO.gr: «Διατίθενται προς πώληση 8 αυθεντικά prints από αγαπημένα μου έργα με θέμα το πανέμορφο αστικό τοπίο της Λέσβου σε διάσταση: 60×40 cm. Η εκτύπωση γίνεται σε υψηλής ανάλυσης και ποιότητας "art" καμβά Γερμανικής προέλευσης.
Η τιμή τους είναι στα 50 ευρώ το ένα. Αν κάποιος θέλει μεγαλύτερη διάσταση εκτύπωσης είναι εφικτό αυτό να γίνει μετά από συννενόηση με προσωπικό μήνυμα. Επίσης, οποισδήποτε επιθυμεί την εκτύπωση οποιαδήποτε άλλου έργου από αυτά που εκτίθενται στο προσωπικό μου προφίλ στο FB είναι εφικτό να γίνει. 100% των εσόδων θα διατεθούν για την αγορά τροφίμων τις μέρες των Χριστουγέννων. Αξίζει τον κόπο να μια τέτοια κίνηση προς τους συνανθρώπους μας και πολύ περισσότερο για τα παιδιά αυτά.
Τα έργα θα παραδοθούν προσωπικά από μένα την παραμονή Χριστουγέννων 24 Δεκεμβρίου ημέρα Πέμπτη και ώρα 12 το μεσημέρι "στο χωριό του 'Ολοι μαζί". Οι αποδείξεις από την αγορά τροφίμων θα αναρτηθούν στο προσωπικό μου προφίλ.
Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μου στο 6944704420, e-mail: [email protected], ή με προσωπικό μήνυμα στο FB μου.»
Πώς βιώνεις εσύ την κατάσταση, και ως Μυτιληνιός και ως φωτογράφος;
Εδώ και λίγο καιρό τυχαίνει να ζω στην Αθήνα (2 μήνες περίπου) για αυτό τα βλέπω λίγο αποστασιοποιημένα τα πράγματα. Παρόλα αυτό μπορώ να διαισθανθώ το κλίμα που κυριαρχεί στο νησί μου. Προσφυγικής καταγωγής και εγώ, καταλαβαίνω απόλυτα το δράμα και την αγωνία αυτών των ανθρώπων. Ευτυχώς όμως η πλειοψηφία των Μυτιληνιών κατοίκων, άρρηκτα συνδεδεμένοι με την καταγωγή τους και την ταυτότητα ενός πρόσφυγα στέκονται εκεί δίπλα τους με κάθε τρόπο, με το λίγο ή το πολύ που αναλογεί στον καθένα.
Η θάλασσα ξεβράζει πτώματα. Την ίδια στιγμή η πλούσια Ευρώπη στρέφει το βλέμμα της αλλού, ετοιμάζει φυλακές και σηκώνει τείχη, κουνά το δάκτυλο στην χτυπημένη από την κρίση χώρα μας. Η Λέσβος μας, το νησί μου που τόσο αγαπώ, ανοίγει την πιο μεγάλη του αγκαλιά για να βοηθήσει με τα λιγοστά μέσα που διαθέτει τους κυνηγημένους πρόσφυγες.
Έτσι και εγώ με το λιγότερο που μπορώ, θέλω να προσθέσω ενα θρυψαλάκι ψυχής, στην ιστορία που γράφεται σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς!
