Πόσην ώρα πρέπει άραγε να καθίσεις μπροστά από ένα έργο τέχνης κοιτάζοντάς το, έτσι ώστε να μην φανεί α) ότι βαριέσαι και θέλεις να προχωρήσεις στο επόμενο, ή β) ότι είσαι παράφρων και σκοπεύεις να το κλέψεις;
Ο Σαλβαντόρ Νταλί, ο μάστορας της παρανοϊκής κριτικής και του πυρηνικού μυστικισμού (και παρεμπιπτόντως δημιουργός θαυμαστών έργων τέχνης που ο καθένας θα ήθελε να κλέψει) υπολόγισε –με τρόπους που μόνο ο ίδιος καταλάβαινε- ότι ο χρόνος αυτός πρέπει να είναι 26.5 δευτερόλεπτα ακριβώς.
Φυσικά μισό λεπτό δεν είναι αρκετό για την οπτική απόλαυση μιας από τις πιο περίεργες δημιουργίες του, της μαύρης Κάντιλακ που είναι μόνιμα παρκαρισμένη στην αυλή του θεάτρου-μουσείου Νταλί, στην γενέτειρά του, την Φιγκουέρες της Ισπανίας.
Η σύλληψη, ο σχεδιασμός και τα εγκαίνια του θεάτρου-μουσείου έγιναν από τον ίδιο τον καλλιτέχνη, ο οποίος το ονειρεύτηκε (κυριολεκτικά) ως έναν τεράστιο σουρεαλιστικό λαβύρινθο. Ο σκοπός ήταν να φεύγει ο θεατής ζαλισμένος, σαν να είχε μόλις ξυπνήσει από ένα θεατρικό όνειρο. Γεμάτο παραληρηματικούς πίνακες και γλυπτά, φουτουριστικές κατασκευές και οπτικές παραισθήσεις, το μουσείο πετυχαίνει απόλυτα το σκοπό του.
Στην τέχνη του Νταλί τίποτα δεν είναι όπως αρχικά φαίνεται, έτσι και η Κάντιλακ που δεσπόζει στην κεντρική εσωτερική αυλή δεν είναι ένα απλό (πανάκριβο) αυτοκίνητο-αντίκα. Περικυκλωμένο από υπερυψωμένα χρυσά αρτ ντεκό αγάλματα, το Rainy Taxi είναι μια εντυπωσιακή εγκατάσταση που πρωτοδημιουργήθηκε το 1938 για την Διεθνή Έκθεση Σουρεαλισμού στο Παρίσι.
Πρόκειται για την τέταρτη αναπαραγωγή των Rainy Taxis. Οι τρεις προηγούμενες παρουσιάστηκαν στην Έκθεση Σουρεαλισμού του Παρισιού, στην Παγκόσμια Έκθεση της Νέας Υόρκης, και στο ΜΟΜΑ της Ν.Υόρκης αντίστοιχα. Πάνω στο Rainy Taxi της Φιγκουέρες (στο μοναδικό που υπάρχει πλέον) ο Νταλί τοποθέτησε το τεράστιο μπρούντζινο άγαλμα Queen Esther του Αυστριακού Ερνστ Φουξ, μια αποκρυφιστική χυμώδη βασίλισσα έτοιμη να απογειωθεί.
Μέσα στο αμάξι υπάρχουν τρία μανεκέν: ο σοφέρ μπροστά και οι δύο επιβάτες στο πίσω κάθισμα, ταξιδεύουν αέναα με μοναδικό προορισμό το μέλλον. Όταν οι επισκέπτες του μουσείου ρίξουν ένα ευρώ στην ειδική σχισμή (κάνοντας πιθανότατα και μια ευχή) ενεργοποιούν ένα πολύπλοκο σύστημα αγωγών που προκαλεί μίνι καταιγίδες στο εσωτερικό του ταξί ποτίζοντας και τα φυτά που μεγαλώνουν εκεί μέσα.
Η Κάντιλακ ήταν δώρο του Νταλί προς την Γκαλά, την ισόβια μούσα και σύντροφό του. Ο Νταλί συνήθιζε να λέει πως το αμάξι ανήκε κάποτε στον διαβόητο «επιχειρηματία» Αλ Καπόνε. Ψέμα βέβαια, που για να το υποστηρίξει, ο Νταλί έσπασε τα παράθυρα του αυτοκινήτου, λέγοντας πως ήταν αποτέλεσμα υποτιθέμενης δολοφονικής απόπειρας από την οποία ο Καπόνε είχε γλιτώσει παρά τρίχα...
σχόλια