Στον τρίτο κόσμο πεθαίνουν της πεινάς. Στον δεύτερο (δεύτερος δεν είμαστε πια εμείς;) προσπαθούν με νύχια και με δόντια - και στο τέλος ίσως τα ψιλοκαταφέρνουν.
Ε, τα προβλήματα του πρώτου κόσμου είναι τόσο εξοργιστικά αστεία, που εδώ και χρόνια ένα σάιτ τα μαζεύει απ’ το ίντερνετ και τα παρουσιάζει χωρίς πολλά σχόλια. Στο White Whine (Λευκή Κλάψα!) βλέπω διάφορα status updates απ’ το facebook και διάφορα tweets σχετικά πλούσιων ανθρώπων που γκρινιάζουν για τα πιο χαζά πράγματα.
Πώς να μη συγκλονιστείς με το δράμα Αμερικανίδας που δηλώνει στο facebook της με δραματικό τρόπο: «Τις προάλλες, όταν πήγα στην πισίνα, νομίζω ότι μαύρισε λίγο το άνω χείλος μου. WTF. Η ζωή μου τελείωσε!».
Πώς να μην ταυτιστείς με το παράπονο του/της Lindsay που γκρινιάζει: «Δεν είναι δύσκολο να βρεις καλό μέρος να μείνεις. Το να βρεις, όμως, καλό μέρος που να χωράει και τα 7 αυτοκίνητά μου είναι σχεδόν αδύνατο!».
Πώς να μην ανατριχιάσεις με τις σοκαριστικές περιπέτειες μιας κοπέλας που υπογράφει ως A.G.: «Κάτι σκυλιά έφαγαν μόλις κάτι γυαλιά που έφτιαξα με χαρτόνι. Ο κόσμος μου καταρρέει». (Όταν κάποιος στα σχόλιά της έγραψε ειρωνικά «First World Problems!», αυτή απάντησε τελείως σοβαρά: «Μα, ήταν απαίσιο. Έκλαψα με λυγμούς, σαν να είχαν φάει κάποιον που αγαπούσα!»).
Πώς να μην ταραχτείς, μαθαίνοντας πως η αδικία υπάρχει ακόμα εκεί έξω και τρομοκρατεί αθώους, ανυποψίαστους πολίτες, όπως αυτόν που έγραψε στο twitter: «Το βαζάκι με τη Nutella μου κατασχέθηκε στον έλεγχο του αεροδρομίου!!! Είπαν ότι δεν μπορούσα να το πάρω στις αποσκευές μου. Το μόνο που έχω να πω είναι ότι, τελικά, οι τρομοκράτες μάς νίκησαν».
Πώς να μη λυπηθείς με τον έφηβο που γράφει «Μόλις συνειδητοποίησα πως είμαι ο μόνος στο τραπέζι που δεν έχει iPhone! Τι χάλια που είναι το Λύκειο!!!» και να μη θελήσεις να του χαϊδέψεις στοργικά τα μαλλιά, διαβεβαιώνοντάς τον πως η ζωή θα καλυτερεύσει γι’ αυτόν, αρκεί να κάνει υπομονή;
Το προσωπικό μου αγαπημένο, όμως, είναι ένα screenshot με την τραγική ιστορία ενός κοριτσιού που γράφει: «Έχω απαίσια, τραγικά νέα». Όλοι οι φίλοι της στο facebook ανησυχούν τρομερά. «Είσαι καλά;» ο ένας, «Τι τρέχει;» ο άλλος. «Δεν είναι θέμα υγείας», διευκρινίζει η κοπέλα και οι φίλοι προσπαθούν να εκμαιεύσουν την αιτία της μεγάλης καταστροφής.
«Να», λέει αυτή στο τέλος, «μόλις έμαθα ότι το νέο φιλμ του Twilight δεν πρόκειται να παιχτεί πριν από τον Νοέμβριο!». Προσθέτει ανάποδα χαμογελάκια. Οι φίλοι της εξοργίζονται…
Είναι αλήθεια πως στην εποχή της ιντερνετικής επικοινωνίας τα κοινωνικά δίκτυα έχτισαν μια απέραντη, ολοδική μας πλατφόρμα που μας επιτρέπει να αυτοβιογραφούμαστε κάθε λεπτό - ασχέτως αν υπάρχει οποιαδήποτε ζήτηση για τη ζωντανή αναμετάδοση αυτής της αυτοβιογραφίας. Μια σαλάτα που δεν είχε τόση ντομάτα όση περιμέναμε, ένα φανάρι που έμεινε κόκκινο εκνευριστικά πολλή ώρα, το ότι βάψαμε τα μαλλιά μας («από σκούρα ξανθιά έγινα μελαχρινή - ήταν το δυσκολότερο πράγμα που έζησα ποτέ») σε συνδυασμό με την τάση της στιγμής για υπερβολή δημιουργούν τις νέες drama queens των κοινωνικών δικτύων. Έχοντας διαβάσει μεγάλο μέρος του White Whine, κατέληξα πως όταν συναντάμε Προβλήματα του Πρώτου Κόσμου, αντί να εκνευριζόμαστε, μπορούμε απλώς να γελάμε.
Μέχρι να αντιληφθούμε ότι, τελικά, κι εμείς δεν είμαστε πολύ καλύτεροι…
[+] Γκρικ βέρζιον - by Lucretius
"Ο φρέντο μου δεν έχει κανέλα!"
"Σκατά! Πάλι μου φάγανε το πάρκιν μπροστά στο Χ μαγαζί"
Άλλα;
σχόλια