Απόσπασμα απ' το κείμενο του Γιάννη Χατζηγεωργίου στo LIFO.gr:
Πάντα κυκλοφορούσε με το σκυλί της. Και πάντοτε μου έλεγε -ιδιαίτερα τις τελευταίες εβδομάδες- πως είναι «ο μόνος μου φίλος!».
Μερικές φορές ανέφερε πως αισθανόταν τον θάνατο να πλησιάζει. Και πως τον φοβόταν. Το αστυνομικό ρεπορτάζ της Τετάρτης έγραψε πως «Μία από τις πιο γνωστές τραβεστί της Ελλάδας, η Αλόμα, κατά κόσμον Μπάμπης Ταμουτζίδης, άφησε την Τρίτη το πρωί, σε ηλικία 67 ετών, την τελευταία της πνοή, σε νοσοκομείο της Αθήνας, όπου νοσηλευόταν με σοβαρά εγκαύματα. Αυτά προκλήθηκαν όταν ξέσπασε φωτιά στο σπίτι της, κάτω από συνθήκες οι οποίες μέχρι τώρα δεν έχουν διευκρινιστεί».
Αν ήξερε πως θα πέθαινε με αυτό τον τρόπο μάλλον θα αισθανόταν πολύ άσχημα.
Επιθυμούσε, μου έλεγε, έναν ήσυχο θάνατο, αγκαλιά με το σκυλί της, στο φτωχικό ισόγειο διαμέρισμα της στο κέντρο της Αθήνας, σα να την παίρνει ο ύπνος.
Μου έγραψε η Ελένη κάτι πολύ σωστό:
Διάβασα για τον θάνατο της Αλόμα από το ΜΜΕ και διάβασα και την τελευταία της συνέντευξη στην Lifo.
Έχω μια απορία, που την έχω πάντα σε περιστατικά πυρκαγιών και καταστροφών σε σπίτια...
Το σκυλί της Αλόμα τι απέγινε; Γλύτωσε από την πυρκαγιά; Κάηκε μέσα στο σπίτι; Τι απέγινε;
Πάντα σε τέτοιες καταστροφές δεν ακούς τίποτα για το τι συνέβη στα κατοικίδια, εφόσον υπάρχουν.
Ρώτησα και την Πάολα Ρεβενιώτη αν ξέρει για το σκυλάκι και δε ξέρει...
Όπως φαίνεται απ' την τελευταία συνέντευξή της η Αλόμα ήταν εξαιρετικά δεμένη με το σκύλο της («Τώρα μου 'μεινε ένα σκυλί που με λατρεύει και το λατρεύω. Μερικές φορές σκέφτομαι ποιος θα πεθάνει πρώτος: ο σκύλος ή εγώ; Και τρομάζω...»)
Γνωρίζουμε ότι, δυστυχώς, η Αλόμα απεβίωσε, αλλά ο σκύλος; Πού είναι σήμερα αυτό το πλάσμα; Κι αν επέζησε της πυρκαγιάς, τον φροντίζει κανείς;
Πριν λίγους μήνες κάηκε ένα διαμέρισμα λίγο πιο πάνω από το σπίτι μου. Μέσα υπήρχαν γάτες φώναξα την Γατοομάδα Θεσσαλονίκης και σε συνεργασία με την πυροσβεστική σώθηκαν κάποιες...
Να μερικές φωτογραφίες:
Να και το λινκ της Γατοομάδας.
σχόλια