ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ

Οι Pink Floyd για αρχάριους

Οι Pink Floyd για αρχάριους Facebook Twitter
14

Ο skeletor αγαπά τους Pink Floyd εδώ και τουλάχιστον δυο δεκαετίες και έφτιαξε το δικό του Top10 για να τους συστήσει σε κόσμο που ίσως δεν τους γνωρίζει ακόμα καλά.

Να τι γράφει:

1. Arnold Layne

Κάνοντας ένα δικό μου top 10 προτάσεων για τους Pink Floyd, θα ξεκινήσω από το πρώτο τους σιγκλάκι, το "Arnold Layne". Το κομμάτι κυκλοφόρησε το 1967, τη χρονιά που οι Pink Floyd υπέγραψαν συμβόλαιο με την EMI. «Αρχηγός» και βασικός συνθέτης τα πρώτα χρόνια ήταν ο Syd Barrett, του οποίου και το συγκεκριμένο κομμάτι:

2. Let there be more Light

To 1968 κυκλοφόρησε το δεύτερο album των Pink Floyd, το «A Saucerful of Secrets». Είναι ο τελευταίος δίσκος στον οποίο συμμετέχει ο Barrett. Από τον δίσκο ξεχωρίζω διάφορα κομμάτια – πολύ αγαπημένα το Remember a Day, το Set the Controls for the Heart of the Sun αλλά και το Saucerful of Secrets – αλλά θα προτείνω το Let there be more Light, του οποίου την εισαγωγή θυμίζει αρκετά το Taste in Men των Placebo.

Ιδού και το Taste in Men των Placebo:

(για να μην μας τρελάνουν κάπου!)


3. Crying Song

Εκπληκτικός δίσκος είναι το soundtrack από την ταινία του Barbet Schroeder «More», που κυκλοφόρησε το 1969 και είναι το πρώτο επίσημο soundtrack των Pink Floyd. Είναι ο τρίτος κατά σειρά δίσκος και ο πρώτος χωρίς τον Barrett στο σχήμα. Από τον δίσκο More διάλεξα το Crying Song.

4. Atom Heart Mother

Περνάω στον πέμπτο κατά σειρά δίσκο, το Atom Heart Mother, που κυκλοφόρησε το 1970. Όλη η πρώτη πλευρά του δίσκου είναι ένα κομμάτι, το ομώνυμο, στο οποίο συμμετέχει ολόκληρη ορχήστρα με πνευστά, τσέλο, χορωδία κτλ. Ο σκηνοθέτης Στάνλεϊ Κιούμπρικ ήθελε να χρησιμοποιήσει το συγκεκριμένο κομμάτι στην ταινία του "Το Κουρδιστό Πορτοκάλι", αλλά το συγκρότημα αρνήθηκε. Το κομμάτι είναι ορχηστρικό και αποτελείται από 6 μέρη.

5. Echoes

Πολύ αγαπημένος μου δίσκος των Pink Floyd είναι ο έκτος τους, «Meddle» που κυκλοφόρησε το 1971, σημαδεύοντας – όπως χαρακτηριστικά λέει στο wiki - την μετατροπή της μουσικής του συγκροτήματος από το ψυχεδελικό ροκ προς το Art και Progressive. Δεν μπορώ παρά να μην προτείνω το "Echoes", πάλι μία «τραβηγμένη» σύνθεση, αυτή τη φορά όμως με στίχους. Για αλλαγή, δεν θα βάλω τη στούντιο version αλλά ένα πολύ μεταγενέστερο live. Απλά αριστούργημα.

6. The Great Gig in the Sky

Ακολουθεί το Dark Side of the Moon (1973), ένα από τα best-selling albums όλων των εποχών. Δεν υπάρχουν λόγια, όλος ο δίσκος είναι ένα αριστούργημα, επική δημιουργία. Ας ακούσουμε το «The Great Gig in the Sky», σύνθεσης Wright και με φωνητικά της Clare Torry.

7. Shine on you crazy diamond

Το 1975 κυκλοφόρησε ο ένατος εξίσου αριστουργηματικός δίσκος από τους Pink Floyd, το «Wish you were here». Το "wish" με το "dark side" είναι ενδεχομένως οι δύο πιο αγαπημένοι μου δίσκοι των Pink Floyd. Από το δίσκο θα ακούσουμε το Shine on you crazy diamond (και τα δύο μέρη):

8. Dogs

Το δέκατο άλμπουμ κυκλοφόρησε το 1977, με τίτλο «Animals». Ο δίσκος στιχουρχικά είναι εν μέρει βασισμένος στη Φάρμα των Ζώων του Όργουελ. Είναι ο πρώτος δίσκος που γράφτηκε σχεδόν εξ' ολοκλήρου από τον Roger Waters, ο οποίος πλέον γίνεται η κυρίαρχη μορφή του γκρουπ, μέχρι την αποχώρησή του από αυτό. Ας ακούσουμε το αγαπημένο μου του δίσκου, το Dogs.

9. Don't leave me now

Φυσικά από τα 10 προτεινόμενα δεν θα μπορούσε να λείπει το The Wall, ένας ακόμα δίσκος «σταθμός» στην παγκόσμια μουσική. Το Wall κυκλοφόρησε το 1979 και αργότερα μετατράπηκε σε ταινία (με τον ομώνυμο τίτλο), με πρωταγωνιστή τον Bob Geldof. Το The Wall είναι το δεύτερο σε πωλήσεις διπλό άλμπουμ στην ιστορία (πίσω από το History του Michael Jackson). Θα ακούσουμε το Don't leave me now, όπως παίζεται στην ταινία:

10. It's What We Do

 Για το τέλος άφησα ένα κομμάτι από τον τελευταίο τους δίσκο, το «The Endless River» που κυκλοφόρησε το 2014. Το άλμπουμ είναι βασισμένο σε τέσσερα διαφορετικά μέρη, με το καθ' ένα να καταλαμβάνει μία πλευρά του διπλού δίσκου βινυλίου, με ηχογραφήσεις του Ρίτσαρντ Ράιτ από το 1969 να συμπεριλαμβάνονται στην τελική μίξη. Το "The Endless River" βασίστηκε σε ηχογραφήσεις που είχαν γίνει το 1993 στα "Britannia Row Studios" και το εν πλω στούντιο του Γκίλμορ, "Astoria". Προτείνω να τον ακούσετε τον δίσκο, είναι πολύ easy to listen, πολύ ευχάριστος αν με ρωτάτε. Ενδεικτικά ας ακούσουμε το «It's What We Do».

Αυτά. [Προσθέστε ελεύθερα]

*Προτείνετε τις δικές σας δεκάδες για αρχάριους με τους αγαπημένους σας καλλιτέχνες >> [email protected]

14

ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών - Μικροπράγματα

Mικροπράγματα / Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών

«Υστερικές» όσες μιλούν συνεχώς για τα γυναικεία δικαιώματα και «τα θέλουν» όσες είναι θύματα καταπίεσης και δεν το καταγγέλλουν, μάς ενημερώνει ο υποψήφιος ευρωβουλευτής, Δημήτρης Παπανώτας.
ΑΠΟ ΤΗ ΒΑΝΑ ΚΡΑΒΑΡΗ

σχόλια

6 σχόλια
Νομίζω πως ξορκίσανε την επιρροή του, παίζοντας στην Πομπηϊα, στο απόλυτα νεκρό ακροατήριο, την ίδια στιγμή που όλοι οι άλλοι έπαιζαν στο απόλυτα πολύβουο Woodstock.Ο αντικαταστάτης του ήταν κολλητός του Syd Barrett και αυτός που τον στήριξε ενεργά, σε ότι προσπάθησε να κάνει μουσικά, μετά τους Pink Floyd, με αποκορύφωμα την αντίστροφη εγγραφή της κιθάρας του στο καταπληκτικό Dominoes. Με τα Dark Side of the Moon, Shine on you Crazy Diamond και Animals, οι Pink Floyd έγραψαν την μουσική υπόκρουση του απόηχου της έκρηξης του Ροκ, οικεία και συγχρόνως απόμακρα, απλά και συγχρόνως βαρύγδουπα, πεσιμιστικά και συγχρόνως διεγερτικά.Βέβαια, αφού μιλάμε για μουσική, κυρίαρχο είναι το τί αρέσει στον καθένα μας.Τα σέβη μου σε όλους!!
Δεν παίζει στη 10άδα τίποτα (με την εξαίρεση του Endless River) μετά την αποχώρηση του Waters...ίσως και σωστά...αν είναι να βάλουμε κάτι, το Marooned με την εξωπραγματικά τεχνική αλλά και την καθηλωτική λυρικότητα της κιθάρας του Gilmour, αξίζει μια θέση στα αναπληρωματικά.Μου θυμίσατε εκείνες τις στιγμές που πρωτοταξίδευε η βελόνα του πικάπ στις χαρακιές του Dark Side of the Moon, με το στόμα ανοιχτό, τα σωθικά να πάλλονται και τις τρίχες κάγκελο. Δεν είχαμε ξανακούσει κάτι τέτοιο τότε.Ευχαριστώ...
Το Marooned είναι φανταστικό κομμάτι. Θα μπορούσα να το είχα βάλει αντί του Endless River τώρα που το λες, αλλά ήθελα να πω ότι αξίζει να ακούσει κανείς τον τελευταίο δίσκο. Δεν ξέρω αν σου άρεσε κι εσένα...
Ναι, το One of the Few το ακουσα σημερα το πρωι οταν ειδα το προηγουμενο μηνυμα σου. Το εβαλα αλλη μια φορα τωρα. Ωραιος ηχος. Καθαρος και λυπημενος. Και παντα οι στιχοι τους σε κανουν να σκεφτεσαι. Βλεπω οντως τη συνδεση που κανεις με τους CBP. Οσο για τη χρονια 1991, δεν ειμαι πολυ φιλη των 90s αλλα ομολογω οτι εγιναν πολυ ωραια πραγματα και τοτε. Θα εξερευνησω τη χρονια '91. Εντωμεταξυ στη συνεχεια, μπορουμε να φτιαξουμε την λιστα με τα προτεινομενα 10 του Rory Gallagher για αρχαριους. Και επειδη αναφεραμε το '71, το I 'm Not Awake Yet πρεπει οπωσδηποτε να μπει.
Να προσθέσουμε αν θες και όλο το album. Φανταστικό soundtrack. Επίσης δεν έχω βάλει - λόγω δέσμευσης για τοπ τεν - το Final Cut, το οποίο γενικά δεν έχει πάρει και τις καλύτερες κριτικές, παρόλα αυτά έχει κάποια φανταστικά κομμάτια:Not now JohnTwo Suns in the Sunset The Post War Dreamκαι το πολύ αγαπημένο: One of the Few
Θα ειμαι ειλικρινης και θα πω οτι δεν εχω δωσει αρκετη προσοχη στο Final Cut, κυριως γιατι στο μυαλο μου η δημιουργικη εποχη των Pink Floyd ειναι τα χρονια 1967-79. (Παντα λαμβανοντας υποψιν οτι αυτη η 'εποχη' δεν ηταν ακριβως μια ενιαια περιοδος, υπηρξαν αλλαγες στη συσταση της παρεας, στη θεματολογια, στη διαθεση μεσα στα χρονια.) Θα δωσω ομως αλλη μια ευκαιρια στο Final Cut- ευχαριστουμε για το αρθρο by the way : ) Το One Of These Days ειναι οπως ειπε ο φιλος απο τα πιο hard rock τραγουδια τους και ισως (λεω ισως) να ενεπνευσε χρονια αργοτερα το Rise Up and Fight των Crippled Black Phoenix. (Αξιζει!) Δηλαδη ολοκληρο το Μeddle ειναι αριστουργημα - αγαπημενος μου δισκος γενικοτερα οχι μονο απο τους Pink Floyd. 1971=πολυ καλη χρονια!
Φίλε Scotland for Holidays, το 1971 ήταν απίθανη χρονιά για τη μουσική, όπως και το 1991. Το Final Cut αξίζει μία ευκαιρία. Αφού σε αρέσουν και οι Crippled Black Phoenix, άκου ΠΡΩΤΑ από τον δίσκο το αγαπημένο μου: το One of the Few, στάνταρ θα το εκτιμήσεις. :)