'Όταν ψωνίζεις από μια μικρή, τοπική επιχείρηση, δεν βοηθάς ένα υψηλόβαθμο στέλεχος να αποκτήσει και τρίτο εξοχικό'

Εξ ορισμού η πολυεθνική κερδίζει αφού τα παιδικά παπούτσια, το γεύμα που θα γεμίσει το τραπέζι, οι πρώτες ύλες αλλά και τα κεφάλαια που χρησιμοποιήθηκαν για να φτιαχτεί το δανεικό σπίτι της ρομανικής αφίσας, προέρχονται από εκεί. Το μικρό μαγαζάκι απλά αποτελεί έναν ακόμη κρίκο που προσπαθεί να δημιουργήσει ένα μικρό κέρδος απ τα "ψιχουλάκια" της διακίνησης των εμπορευμάτων που του αναλογεί. Ακριβώς λοιπόν επειδή η ραχοκοκκαλιά της Ελληνικής οικονομίας ήταν κάτι τόσο εύθραυστο, στο πρώτο δυνατό κύμα, έσπασε για πλάκα.Ποιός χρειάζεται εξ άλλου μικρομεσάζοντες στη διανομή των προιόντων του με τα σημερινά μέσα οικονομιών κλίμακος? Εξ ορισμού η μόνη ζήτηση εργασίας που υπάρχει για τους πρώην μικροεπαγγελματίες, είναι αυτές οι δουλίτσες των 400 ευρώ, μέχρι να αχρηστευτούν κι αυτές με την ολοκληρωτική επικράτηση των παραγγελιών μέσω ίντερνετ. Καλώς ορίσατε στον γνήσιο καπιταλισμό του 21ου αιώνα.

Αυτή τη χαζομάρα , ότι τα εμπορικά κέντρα κάνουν καλό στην αγορά καθώς προσφέρουν θέσεις εργασίας την έχω ακούσει πολλάκις.Ας πάρουμε για παράδειγμα το Mall , πόσα άτομα να δουλεύουν σ'αυτό το εμπορικό? 400? 500? Τι είναι 400 νέες θέσεις εργασίες μπροστά στην καταστροφή που προκλήθηκε στις τοπικές αγορές του Αμαρουσίου και των γύρω περιοχών? Πόσα καταστήματα έκλεισαν και υπάλληλοι μείναν άνεργοι?Και το ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ: Τα κέρδη των τοπικών επιχειρήσεων , θα μείνουν στην ελληνική αγορά , τα κέρδη των Breshka, Zara και λοιπών πολυεθνικών ψάχτε σε καμιά offshore να τα βρείτε...Δεν είμαι ενάντια στις πολυεθνικές,άλλωστε ελεύθερη οικονομία έχουμε (θεωρητικά) αλλά είμαι ενάντια στη νοοτροπία του Έλληνα καταναλωτή που είναι όμηρος της πλύσης εγκεφάλου από διαφημίσεις τύπου "Ο ΤΖΑΜΠΑΣ".

Το πρόβλημα με τις μεγάλες επιχειρήσεις είναι ότι όχι μόνο τα κέρδη τους μοιράζονται κυρίως στους λίγους πλούσιους μεγαλοιδιοκτήτες τους (αυξάνοντας τις εισοδηματικές ανισότητες), αλλά και το ότι αυτά τα κέρδη μεταφέρονται στο εξωτερικό (κυρίως απο τις πολυεθνικές) μειώνοντας την ζήτηση για εγχωρίως παραγόμενα προιόντα και υπηρεσίες, με επακόλουθο την αύξηση της ανεργίας.Επειδή όμως οι μεγάλες επιχειρήσεις έχουν το πλεονέκτημα του μειωμένου κόστους (λόγω οικονομιών κλίμακας), το οποίο μπορεί να οδηγήσει σε μειωμένες τιμές προς όφελος των καταναλωτών, μια καλύ λύση θα ήταν είτε μεγάλες συνεταιριστικές επιχειρήσεις, είτε δίκτυα μικρών συνεργαζόμενων επιχειρήσεων, τα οποία θα είχαν προνομιακή φορολογική μεταχείρηση απο το κράτος έναντι των υπολοίπων επιχειρήσεων.

Η αλήθεια είναι ότι οι πολυεθνικές και μεγάλες αλυσίδες δεν παλεύονται εύκολα από τα συνοικιακά, γιατί υπερέχουν και σε ποιότητα και σε τιμές.Ωστόσο δε μπορώ να πω ότι φταίει μόνο αυτό για το κλείσιμο πολλών μαγαζιών, αλλά η νοοτροπία της αρπαχτής και η έλλειψη επαγγελματισμού των Ελλήνων επιχειρηματιών.Το να είσαι υπάλληλος σε πολυεθνική είναι παράδεισος μπροστά στον Έλληνα εργοδότη, ο οποίος σε αφήνει απλήρωτο και αποκτά και εξοχικά και καγιέν. Όσο για τις μικρές επιχειρήσεις, δυστυχώς πολλοί περίμεναν με μια τρύπα και 10 χιλιάδες επένδυση να γίνουν ζάμπλουτοι και να κάθονται να μαζεύουν ευρώ.Να μη μιλήσουμε δε για τη συνέπεια προς τις υποχρεώσεις προς το κράτος (φόροι-εισφορές).Δυστυχώς, τα λεφτά δεν πέφτουν από τον ουρανό για κανένα πλέον. Και το να είσαι επιχειρηματίας ή μικροεπιχειρηματίας θέλει κάποια προσπάθεια και κάποια προσόντα. Αν δεν τα έχεις, πας και γίνεσαι πωλητής στη μεγάλη αλυσίδα, πώς να το κάνουμε. Δε νομίζω ούτε το κράτος ούτε η κοινωνία να χάσει από αυτό.

Βεβαίως να στηρίξουμε τη μικρή επιχείρηση και να ενδιαφερθούμε, αλλά καλώς ή κακώς αν ο καταναλωτής διαπιστώσει ότι τον συμφέρει περισσότερο να ψωνίσει από το πολυκατάστημα, η αλληλεγγύη θα πάει περίπατο. Ο επιχειρηματίας της γειτονιάς έχει άλλα πλεονεκτήματα σε σχέση με την μεγάλη επιχείρηση, όπως είναι πχ. η πιο άμεση επαφή που μπορεί να έχει με τους πελάτες, σε σχέση με την "απρόσωπη" μεγάλη εταιρεία.

Eγώ ξέρω πως πριν έρθει το IKEA για να πάρεις έπιπλα, έπρεπε να δώσεις ένα νεφρό και ένα μάτι... Και για να σου αλλάξουν ελλατωματικά προϊόντα πρώτα σε βγάζανε τρελλό. Ας θυμηθούμε λίγο τι παίρναμε πριν και ας αφήσουμε την κλάψα... Και κάτι άλλο. Στην Καισαριανή που μένω έχει πλεόν 2 Σουπερ Μαρκετ. Και έχουν κλείσει τα περισσότερα χασάπικα εκτός από ένα που ήταν και το ποιό ακριβό. Γιατί? Ποιότητα και personal touch.

Μόνο εγώ , διαβάζοντας αυτή την ανάρτηση , αδιαφόρησα για τη μάχη μικρών - μεγάλων επιχειρήσεων και θέλησα απλά να δηλώσω και πάλι πόσο μου λείπει το Έντεκα (έστω και το Έντεκα της Δευτέρας ;) ) ;

Συμβαινει να ειμαι ιδιοκτητης ενος μικρου συνοικιακου καταστηματος και εχω ιδιαν αποψη. Ναι ο Χωμενιδης εχει δικιο. Δεν μπορει να σε γλιτωσει κανενας απο τον εαυτο σου. Απο την αλλη ομως σε ενα κρατος σαν την Ελλαδα οι δυσκολιες ειναι κολοσσιαιες. Θα ελεγα οτι σχεδον κανουν οτι μπορουν για να μας κλεισουν. Εξοργιστικοι φοροι (πχ καταργηση αφορολογητου, φορος επιτηδευματος κλπ), απιστευτες γραφειοκρατικες μανουβρες απο τις οποιες πρεπει υποχρεωτικα να περασεις ακομα και κλεινοντας το μαγαζι σου κλπ. Και ολα αυτα στην σημερινη τρομερα δυσκολη πραγματικοτητα.Η γνωμη μου ειναι οτι οντως τα μικρα μαγαζια στην ελλαδα ειμαστε παραπολλα. Μαλλον οχι. Ειμασταν μεχρι πριν απο 2-3 χρονια. Τωρα οσοι υπαρχουμε ακομα χρειαζομαστε. Φανταστειτε μια αγορα χωρις μικρα μαγαζια γεματη μονο με εμπορικα κεντρα. Η προσωπικη επαφη με τον εμπορο μπορει να λυσει παραπολλα προβληματα, ειναι διαρκως υπολογος και υπευθυνος απεναντι στον πελατη. Και οι τιμες σπανια ειναι πολυ υψηλοτερες(ιδιως τωρα πια) απο τους μεγαλους. Καλα ειναι να κραταμε ισσοροπιες. Και με τους μεγαλους οταν πρεπει(πχ μεγαλη ποικιλια) αλλα και με τους μικρους οταν θελουμε σιγουρια και υποστηριξη.

Όσο κι αν είμαι κι εγώ ρομαντικός και όσο κι αν μου αρέσουν τα μικρά βιβλιοπωλεία και μαγαζάκια κάθε είδους...η αλήθεια είναι άλλη.Η μαθηματικά επιβεβαιωμένη αλήθεια είναι ότι μία εταιρεία με 1.000 υπαλλήλους είναι περίπου 2 φορές πιο αποτελεσματική (θα εξηγήσω τον όρο παρακάτω) από μία μικρή των 10 ατόμων."Αποτελεσματική" σημαίνει τί παράγει σε σχέση με το τί κόστος έχει. Η μικρή οικογενειακή επιχείρηση, λόγω μικρότερου όγκου (άρα διαπραγματευτικής ικανότητας και συχνά κατάρτισης των υπαλλήλων της) παράγει 10 δραχμές για κάθε 8 δραχμές που ξοδεύει. Η αντίστοιχη μεγάλη επιχείρηση (>150 υπαλλήλους) έχει τον κρίσιμο όγκο να παράγει 100 δραχμές με κόστος 40. Δέκα μικρές λοιπόν που συγχωνεύονται σε μία μεγάλη, θα παράξουν 100 δραχμές με κόστος 40 αντί 80 που αναλογούσε.Τα νούμερα προέρχονται από την μελέτη της ευρωπαϊκής κεντρικής τράπεζας για την παραγωγικότητα επιχειρήσεων, όπου διαπιστώνεται ότι οι Μικρές/Μεσαίες επιχειρήσεις έχουν 40% αποδοτικότητα σε σχέση με 80% για τις Μεγάλες.Όσο κι αν ο ρομαντισμός μου ζητάει τις μικρές επιχειρήσεις του κυρ-Βαγγέλη, εγώ προτιμώ να έχω έναν κολοσσό, και με το οικονομικό ώφελος να χτίσουμε κανένα νοσοκομείο παραπάνω ;)Για να μην αναφέρω ότι για το παιδί μου φιλοδοξώ να εργαστεί σε ένα χώρο με ανοικτόμυαλους, κοσμογυρισμένους ανθρώπους, που θα του δώσουν την ευκαιρία να γνωρίσει 2 αντιλήψεις παραπάνω, αντί να κρατάει ταμείο στο γλυκούλι μαγαζάκι της κυρίας Άννας στη γωνία. Και να τρώει το σκ..ό όταν η κυρία Άννα δεν έχει κέφια.Όσο αφορά το χάσμα μισθών μεταξύ του νεαρού υπαλλήλου στις μεγάλες επιχειρήσεις και του ανωτάτου στελέχους....αυτό είναι ελάττωμα που χρίζει διόρθωσης. Δεν είναι όμως αναγκαία συνθήκη της δομής των μεγάλων εταιρειών. Υπάρχουν μεγάλες εταιρείες, οι οποίες χρυσοπληρώνουν ΚΑΙ τα νέα στελέχη, καθώς υπάρχουν και άλλες, στις οποίες οι όροι εργασίας είναι άθλιοι για τους "χαμηλούς" και θεαματικοί για τους "διευθυντές".Παιδιά, στο χέρι μας είναι, να μην πάει ούτε ένας να κάνει αίτηση για δουλειά σε μερικές-μερικές μεγάλες εταιρείες που δεν ξέρουν τί σημαίνει "υπερωρία", αλλά σε κρατάνε μέχρι τις 10 το βράδυ. Όταν όλα τα μυαλά θα πάνε στον ανταγωνιστή...θα έρθει η φυσική ισορροπία.

"Kανείς δεν μπορεί να βοηθήσει τη μικρή επιχείρηση εάν δεν βοηθήσει η ίδια τον εαυτό της."To αντιγράφω γιατί είναι με μικρά γράμματα και μπορεί να μην φαίνεται καλά. Επίσης και γιατί είναι το πιό σημαντικό κομμάτι της ιστορίας. Σε ένα ζεστό τοπικό μαγαζί, με χαμογελαστούς, ενημερωμένους και εξυπηρετικούς υπαλλήλους, καλής ποιότητας προιόντα, ικανοποιητική ποικιλία και άριστη υποστήριξη μετά την αγορά, θα δώσω για κάτι που θέλω να αγοράσω και κάτι παραπάνω, δε χάλασε ο κόσμος. Σε αδιάφορα καταστήματα, με αγενέστατους και βαριεστημένους υπαλλήλους, κακής ποιότητας πράγματα που μυρίζουν αρπαχτή και εξωφρενικές τιμές θα κουνήσω το μαντήλι και θα πάω στο πολυκατάστημα. Και δε θα νιώσω και καμμία ενοχή.

Δυστυχώς, όμως, το τοπικό μαγαζάκι για να επιβιώσει θα πρέπει να πουλήσει ακριβότερα από το μεγάλο εμπορικό. Έχω επίγνωση ότι αγοράζω το ίδιο μπλουζάκι 4,5,10 ευρώ παραπάνω, αλλά δυστυχώς, ελάχιστοι άνθρωποι έχουν τη δυνατότητα σήμερα να το κάνουν. Παρόλα αυτά, η άλλη πλευρά του νομίσματος είναι και τα μεγάλα εμπορικά καταστήματα που κλείνουν το ένα μετά το άλλο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Φωκάς στη Θεσσαλονίκη, ο οποίος πριν 5-6 χρόνια αποτελούσε τον αυτοκράτορα επί της Τσιμισκή με περισσότερα από 10 καταστήματα (με διάφορες μάρκες) και τώρα ετοιμάζεται για το μεγάλο κανόνι.

Κύριε Δημοκίδη,θα τολμήσω να πω ότι η σκέψη (που μοιράζεστε και αν συνήθως συμφωνούμε) είναι κοντόφθαλμη και διχαστική. Κατά την άποψή σας, στα μεγάλα καταστήματα ή επιχειρήσεις δηλαδή εργάζονται "Μίδες" με τρία εξοχικά ή κυρίως χαμηλά αμοιβόμενοι; Θα πρέπει να προτιμήσουμε τον μικρό καταστηματάρχη και όχι την χαμηλόμισθη πωλήτρια, απ ότι φαίνεται...Αυτές οι λογικές, αν και εξαιρετικές για να αποτελούν πόστερ, ή posts ψευδο-σοσιαλιστών συγγραφέων τύπου Χωμενίδη (ας μην επεκταθώ στο παρελθόν του - δεν είναι αυτό το θέμα μας), είναι ανεδαφικές και δεν απαντούν στο πρόβλημα που είναι η μειωμένη των μικρών επιχειρήσεων, η έλλειψη καινοτομίας και η εσωστρέφεια. Αν αυτές οι επιχειρήσεις, τον καιρό των παχιών αγελάδων κοιτούσαν μπροστά, η ραχοκοκκαλιά μας θα είχε αντέξει.Ας μη χαϊδεύουμε αυτιά και ας μη λαϊκίζουμε...[Απ. Άρη: Το σλόγκαν που μοιράζομαι με ώθησε να γράψω πρώτα μερικές προσωπικές παραγράφους, που ίσως δεν διαβάσατε... Σ' αυτές έλεγα ότι έχω και κάποιες ενστάσεις με τέτοιες απόψεις - ακόμα κι όταν τις διατύπωνε η ίδια η μάνα μου. Άσχετο που μετανιώνω τώρα που της πήγαινα κόντρα σ' αυτό το θέμα και τη στεναχωρούσα.Βρίσκω το σχόλιό σας κάπως αταίριαστο με το ποστ, σε ό,τι με αφορα.]

στο σχολιο του συγγραφεα να προσθεσω..κανεις δεν μπορει να βοηθησει τη μικρη επιχειρηση εαν η κυβερνηση και τα "αφεντικα" της εχουν βαλει σκοπο να την εξαφανισουν απο προσωπου γης!

Σε άλλες χώρες, πολυπληθέστερες, μπορεί να μην είναι...Αλλά σε μικρές αγορές – όπως την Ελληνική – η μικρή επιχείρηση είναι ΟΝΤΩΣ η ραχοκοκαλιά της οικονομίας.